Επιστολή του Μαρσίλιο Φιτσίνο* στον Lorenzo Franceschi.
Υπάρχουν τρεις οδηγίες για τη ζωή του ανθρώπου. Πρώτα είναι αρχές που δοκιμάστηκαν προσεκτικά και μακρόχρονα. Μετά είναι η πείρα, ενισχυμένη από μακρόχρονη εξάσκηση. Τρίτη είναι η αυθεντία των αρχαίων εκείνων που δεν θα μπορούσαν εύκολα να απατηθούν από κανένα και δεν φαίνονται να ήθελαν να ξεγελάσουν άλλους.
Πρόσεχε περισσότερο τι έκανε ένας άνθρωπος παρά τι είπε, διότι πολλοί μιλούν ωραία αλλά λίγοι δρούνε ορθά.
Η καλύτερη αρχή για τη ζωή είναι να διανοείσαι και να κάνεις ότι μπορείς για να ζεις σε αρμονία με τον νου: έτσι ζεις παντοτινά και ζεις ευτυχισμένα. Διότι είναι στο νου που βρίσκονται η ευστάθεια και η ειρήνη. Ο άνθρωπος που ξεπέφτει από τον νου, βυθίζεται σε κόλαση. Να μην στρέψεις την καρδιά σου στη μακροζωία του σώματος, γιατί όσο πολύς και αν είναι ο χρόνος στον υλικό κόσμο, δεν είναι τίποτα σε σύγκριση με την αιωνιότητα. Επιπλέον, στη διάρκεια της ζωής του σώματος πέφτομε θύματα σε πληθώρα τιποτένιων ενοχλήσεων. Η ζωή του σώματος είναι μια ασκητική ποινή που της αξίζει να ονομάζεται “η θανή (ταφή) της ψυχής.” Πάνω από όλα αγωνίσου για τούτο, λοιπόν, όπως μας συμβουλεύει και ο Πλάτωνας στον Γοργία (527E), έτσι που να ζήσεις όσο το δυνατόν καλύτερα κατά την περίοδο που ο Θεός σου απονέμει σ’ αυτό τον κόσμο. Μ’ αυτό τον τρόπο αποφεύγονται τα βάσανα μιας ατελεύτητης δυστυχίας και με τη θεία χάρη κτίζονται τα θεμέλια της αιώνιας και μακάριας ζωής.
