1. Ο Τσόρτσιλ (1874 -1965) ήταν ανυπόκριτος ιμπεριαλιστής, μοναρχικός και συντηρητικός Τόρι (τα τελευταία 40 χρόνια της ζωής του).
Ξεκίνησε ως συντηρητικός πολιτικός μα το 1904 έγινε φιλελεύθερος υποστηρίζοντας τη Γεωφορολόγηση. Το 1925 ξαναγύρισε στους Τόρις.
Υπηρέτησε στον αυτοκρατορικό στρατό στην Ινδία και στις αποικίες στην Αφρική και αργότερα στον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο στη Γαλλία ως ταγματάρχης και αντι – συνταγματάρχης κάνοντας ο ίδιος 36 εφόδους!
Το 1917 υπηρέτησε ως υπουργός Πολέμου (και Αεροπορίας) και προώθησε δυναμικά τη συμμαχική επέμβαση στον Ρωσικό Εμφύλιο ενάντια στους Μπολσεβίκους δηλώνοντας πως «ο Μπολσεβικισμός πρέπει να στραγγαλιστεί στην κούνια του».
2. Στη δεκαετία 1930 ο Τσόρτσιλ ήταν εκτός κυβέρνησης μα από το 1934 με την άνοδο του Χίτλερ, στις ομιλίες και στα άρθρα του τόνισε την ανάγκη για επανεξοπλισμό (κυρίως στη Βασιλική Πολεμική Αεροπορία RAF) και για την ίδρυση υπουργείου Εθνικής Άμυνας.
Ήταν από τους λίγους που διέβλεπε την απειλή του Χίτλερ και προειδοποίησε για τους κινδύνους του Ναζισμού – όπως παλαιότερα και του Μπολσεβικισμού. Αρχικά υποστήριζε τις μεταρρυθμίσεις του Μουσολίνι μα, μετά, καταδίκασε απερίφραστα τον φασισμό του.
Συμμετέχοντας στην ίδρυση του The Focus προώθησε με άλλους διαφορετικών πολιτικών συμπαθειών την ανάγκη «άμυνα της ελευθερίας και ειρήνης». Αυτό το μόρφωμα μετασχηματίστηκε το 1936 στο ευρύτερο κίνημα Arms and the Covenant Movement. Και σε όλη αυτή την περίοδο, παρότι επέκρινε δριμύτατα την κυβέρνηση των Τόρι (υπό τον Μπόλντουιν αρχικά και μετά υπό τον Τσάμπερλεϊν), ελάμβανε μυστικές πληροφορίες από τα υπουργεία Εξωτερικών και Πολέμου για την κατάσταση στη Γερμανία και την Ευρώπη γενικότερα.
3. Λάτρης της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, εναντιώθηκε φανατικά στον Γκάντι και τις προσπάθειες του για την ανεξαρτησία της Ινδίας.
Με τον ίδιο φανατισμό εναντιώθηκε στην πολιτική κατευνασμού του Τσάμπερλεϊν προς τον Χίτλερ και την προδοτική παραχώρηση διαδοχικά της Ρηνανίας (που ήταν ουδέτερη αποστρατικοποιημένη ζώνη), της Αυστρίας (που οι Ναζί απείλησαν κι εκβίασαν σε ένωση, Anschluss) και της Τσεχοσλοβακίας.
Πριν καν τη Συμφωνία του Μονάχου (Σεπ. 1938) με την οποία η Βρετανία και Γαλλία παρέδιδαν ουσιαστικά την Τσεχοσλοβακία (την οποία οι Ναζί κατέλαβαν τον Μάρτιο 1939), έγραψε στον Λόιντ Τζώρτζ (Αυγ. 1938) πως η κυβέρνηση στην επιλογή ανάμεσα στον πόλεμο και την ντροπή, διάλεξε την ντροπή μα μετά θα είχε και τον πόλεμο σε χειρότερες συνθήκες.
Με την έναρξη του πολέμου (Σεπ. 1939) ο Τσόρτσιλ κλήθηκε να αναλάβει ως Πρώτος Λόρδος (=Υπουργός) του Ναυαρχείου όπως ήταν και στη αρχή του Πρώτου Πολέμου.
4. Τον Μάϊο 1940, λίγο πριν την εισβολή των Γερμανών στη Γαλλία (10 Μαΐου), ο Τσάμπερλεϊν παραιτήθηκε και ο Τσόρτσιλ έγινε πρωθυπουργός.
Οι Συντηρητικοί και το Κατεστημένο τον αντιπαθούσαν. Μα ένα μεγάλο μέρος του λαού τον θαύμαζε για το θάρρος, το χιούμορ, την ενεργητικότητα και την απαρέγκλιτη επιμονή στους στόχους του.
Πολλοί πολιτικοί τότε, μαζί και ο λόρδος Χάλιφαξ, υπουργός Εξωτερικών, αλλά και μέρος του κοινού, ήθελαν μια διαπραγμάτευση για ειρήνη με τον Χίτλερ.
Ο Τσόρτσιλ ουδέποτε ταλαντεύτηκε δηλώνοντας πως ήταν γελοίο να πιστεύει κανείς πως τώρα θα είχαν καλύτερους όρους ειρήνης από το αν είχαν πολεμήσει πολύ νωρίτερα.
«Θα πολεμήσουμε στη Γαλλία, θα πολεμήσουμε στις θάλασσες και στους ωκεανούς, θα υπερασπίσουμε τη νήσο μας, όποιο κι αν είναι το κόστος, θα πολεμήσουμε στις ακτές… στους χώρους απόβασης… στα χωράφια και στους δρόμους… Δεν θα παραδοθούμε ποτέ.» (4/6/1940).
5. Αφού η Γαλλία παραδόθηκε στους Γερμανούς (τέλη Ιουνίου 1940), η Βρετανία επωμίστηκε μόνη (με την ηρωική αντίσταση κατά των φασιστών από τους Έλληνες και τους Σέρβους), τον πόλεμο κατά της Γερμανίας στη Μεσόγειο, στα Βαλκάνια, στη Βόρεια Αφρική και στον Ατλαντικό ως τον Ιούνιο 1941, οπότε και η Σοβιετία αναγκάστηκε να πολεμήσει μετά την εισβολή των χιτλερικών.
Μετά τη μάχη της Βρετανίας (1940) οπότε η RAF (=Βασιλική Αεροπορική Δύναμη = Πολεμική) εξουδετέρωσε την αντίστοιχη γερμανική Λουφτβάφε και ο Χίτλερ αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το σχέδιο του εισβολής, όλοι οι λαοί πείστηκαν πως η Βρετανία με τον Τσόρτσιλ στο τιμόνι θα πολεμούσε μέχρι τέλους.
Αρχικά όμως ο Ρούζβελτ αμφέβαλε και η βοήθεια που έδωσε ήταν λίγη και επί πληρωμή! Η βοήθεια αυξήθηκε (πάντα επί πληρωμή) μόνο μετά την αισχρή επίθεση των Γιαπωνέζων στο Περλ Χάρμπουρ.
Αυτό που δεν είναι γενικότερα γνωστό είναι η προσφορά του Χίτλερ να κρατήσει η Βρετανία όλες τις αποικίες της, να μείνει ουδέτερη και να αφήσει τους Γερμανούς να επεκταθούν στην Ευρώπη και στη Σοβιετική Ένωση.
Παρά τον ιμπεριαλισμό του, ο Τσόρτσιλ αρνήθηκε μένοντας πιστός στις αρχές του δικαιοσύνης, δημοκρατίας κι ελευθερίας – με το πλαίσιο της αυτοκρατορίας.
