1. Στον 18ο αιώνα οι Αμερικανοί επαναστάτησαν και κέρδισαν την ανεξαρτησία τους από τους Βρετανούς, μα στις νότιες Πολιτείες κράτησαν τους μαύρους σκλάβους τους (κοντά 3,5 εκμ.) ως το τέλος του Εμφύλιου Πολέμου τους, τον Απρίλιο 1865. Θα περνούσαν άλλα 100 χρόνια ωσότου οι Μαύροι αρχίσουν να γίνονται πλήρως αποδεκτοί σε όλη την επικράτεια των ΗΠΑ, τη «χώρα των ελευθέρων»! Εδώ εξετάζουμε δυο περιπτώσεις Μαύρων κοριτσιών από τις πρώτες που πήγαν σε ανοικτά για όλους σχολεία.
Στη κεντρική φωτογραφία η 15χρονη Dorothy Counts, συνοδευόμενη από φίλο της οικογένειας, περνά μέσα από έναν όχλο 250 λευκών, τον Σεπτέμβριο του 1957 για να πάει στο γυμνάσιο, στη Charlotte, στη Βόρεια Καρολίνα.
Την έφτυναν φωνάζοντας βρισιές και μερικοί πετούσαν πέτρες που όμως έπεφταν κοντά στα πόδια της μόνο. Αργότερα μέσα στην τάξη οι συμμαθητές επέδειξαν την ίδια εχθρότητα. Οι γονείς της αναγκάστηκαν να την αποσύρουν από το σχολείο μετά από λίγες μέρες και την έστειλαν σε μια θεία της στην Πεσυλβανία όπου μπόρεσε να συνεχίσει τις σπουδές της ήσυχα. Αργότερα εργάστηκε στη Νέα Υόρκη και τελικά στη γενέτειρά της βοηθώντας φτωχά παιδιά να αναπτυχθούν κοινωνικά.
2. Η κατάσταση άλλαζε βαθμιαία τα επόμενα 10 έτη. Τρία έτη νωρίτερα (1954) γεννήθηκε στη Νέα Ορλεάνη η Ruby (Nell) Bridges (Hall). Το 1960, στα 6 της η μικρή Ρούμπι έγινε το πρώτο μαύρο κοριτσάκι που πήγε σε σχολείο λευκών στην πόλη, όπως φαίνεται στην επόμενη φωτογραφία. Παρότι και αυτήν την υποδέχτηκαν οργισμένο πλήθος λευκών φωνάζοντας και ρίχνοντας διάφορα αντικείμενα, συνοδευόμενη από αστυνομικούς με πολιτικά, η μικρή «ούτε βόγγηξε, ούτε έκλαψε, μα προχώρησε σαν μικρή στρατιωτίνα», όπως δήλωσε αργότερα ο Deputy Marshall, Charles Burks! Την πρώτη μέρα οι λευκοί έκαναν αποχή από τα μαθήματα μα τη δεύτερη άρχισαν να επανέρχονται. Ο πατέρας της έχασε τη δουλειά του, μα ευτυχώς και μαύροι και λευκοί βοήθησαν την οικογένεια ωσότου κάποιος γνωστός έδωσε δουλειά ξανά στον πατέρα της. Όταν τελείωσε τις σπουδές της έγινε μια από τις εξέχουσες ακτιβίστριες για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Αμερική.
3. Πολύ νωρίτερα συνέβη μια χιουμοριστική ιστορία με μια μικρή μαύρη 10 ετών, τη Sarah Rector. Αυτή γεννήθηκε το 1902 σε φτωχή οικογένεια που καταγόταν από σκλάβους, αν και οι δυο παππούδες της είχαν πολεμήσει με τους Βόρειους στον Εμφύλιο. Τώρα ανήκαν στο έθνος (Ινδιάνων) Muscogee και ζούσαν σε μια καλύβα δυο δωματίων κοντά στο Twine, Oklahoma.
Όταν δόθηκαν στο έθνος εδάφη, πήρε και η μικρή Σάρα 160 άκρα (=660 στρέμματα) αξίας 556.50 ($ 15.000 σήμερα). Τα καλύτερα εδάφη είχαν δοθεί σε λευκούς. Ο δικός της κλήρος ήταν άγονο έδαφος και δεν το ήθελε κανείς. Μα σε λίγα χρόνια θα έβρισκαν πετρέλαιο και η αξία του εκτοξεύθηκε στο 1 εκμ (= 28 εκμ σήμερα). Στα 18 της η Σάρα έγινε η πρώτη μαύρη εκατομμυριούχος και δεχόταν προτάσεις γάμου από πολλούς, ακόμα και από κατοίκους της Γερμανίας! Να και μια περίπτωση όπου ειρωνικά ο ρατσισμός ευνόησε το ανέγνωρο θύμα του!
