1. Ο λόγος που αποκαλώ “γελοίο αντιστράτηγο” τον Γιώργη Βοντίτσο, Γούσια, είναι γιατί νομίζει πως είναι μεγάλος στρατηγός και παίρνει πολύ σοβαρά όχι τα γεγονότα μα τη δική του συμμετοχή και αφήγηση.
Υπάρχουν δεκάδες και δεκάδες σελίδες για συ(νδια)σκέψεις και συνεργασίες με το Γενικό Αρχηγείο και μέλη της ΚΕ του ΚΚΕ, σχεδιασμούς, αναλύσεις και συμπεράσματα για πορείες, μάχες κι ελιγμούς.
Όλα τρομερά ανιαρά – τα επιτεύγματα, οι επιτυχίες, οι αποτυχίες, οι διαφωνίες και οι προτάσεις του.
“Με τον Κίσσαβο… του Αρχηγείου Θεσσαλίας καθορίσαμε να ενεργήσουμε συντονισμένα” (σ 162). “Στις 6 Απρίλη έγινε σύσκεψη, πήραν μέρος από μέρους του Γενικού Αρχηγείου, ο Μ. Βαφειάδης και Τζουμερκιώτης, από Αρχηγείο Θεσσαλίας ο Κίσσαβος και Π. Τουμπουλίδης, από Αρχηγείο Ρούμελης ο Γούσιας και Ερμής” (169). “Συνεδριάσαμε με την κομματική οργάνωση… του Αρχηγείου Ρούμελης… ήρθε ο Γιώτης [=Φλωράκης!] με τους δυο διοικητές ταγμάτων του” (179, μετά 185, 196, 203, 208, 209-11, 217 κλπ κλπ: Οι Αιτίες για τις Ήττες…1977, Αθήνα).
2. Ο Γούσιας με το σχεδόν παιδαριώδες γράψιμό του μου δίνει συνεχώς την εντύπωση πως παίζει θέατρο και υποκρίνεται πως είναι στρατιώτης και μάλιστα αξιωματικός και διοικητής Αρχηγείου.
Αυτά όλα, τις μάχες, τους ελιγμούς (τους λατρεύει 168, 176, 179, 182, 186, 189, 237, 253 κλπ κλπ), τους σχεδιασμούς (επίσης τους λατρεύει 165, 185, 189, 208, 222, 229, 236 κλπ κλπ), τις συσκέψεις κλπ, τα περιγράφει σάμπως όλοι “παίζουν πόλεμο”.
Και οι περιγραφές και οι πόζες στις φωτογραφίες έχουν μια σοβαροφάνεια που δίνει την εντύπωση πως όλοι αυτοί οι αντάρτες νομίζουν πως η μοίρα του Σύμπαντος κρέμεται από τις αποφάσεις και πράξεις τους.
Η έλλειψη κάποιας αυτογνωσίας είναι άλλο χαρακτηριστικό των φανατικών κομμουνιστών ή αναρχοαριστερών. Θα έπρεπε ο Γούσιας να καταλαβαίνει το έτος 1975, ας πούμε, πως όλη του η δράση δεν είχε πια καμιά σημασία – σαν κυματάκια κι αφρός στον ωκεανό της Ιστορίας.
3. Αρέσει τρομερά στον Γούσια να αυτοπαρουσιάζεται ως άξιος, πεπειραμένος αξιωματικός που ξέρει να σχεδιάζει και να οργανώνει, ενώ είναι φανερό πως δεν έχει την παιδεία αξιωματικού σε τακτικό στρατό – ή μάλλον δεν είχε καμιά παιδεία έξω από τα μαθήματα και τα ακτίφ του ΚΚΕ και η αντίληψη κι επιμόρφωση του ήταν περιορισμένη.
Γράφει π.χ. πως στις 17/6 πολύ πρωί “σοβαρές δυνάμεις αντιπάλου” κινήθηκαν εναντίον τμημάτων δικών του μα παρά την υπεροχή των αντιπάλων τους αναχαίτισε και προκάλεσε σοβαρές απώλειες. Πέτυχε διότι “είχε καλή οργάνωση και εκτέλεση”. Είχε καλές πληροφορίες και “είχε γίνει καλή επιλογή στόχου”. Επιπλέον, “είχε δοθεί αναλυτικά η ιδέα ενέργειας και η αποστολή στα τμήματα [και] είχε γίνει καλή ηθικοπολιτική προετοιμασία… μυστικότητα κινήσεων, η συνοχή και ταχυκινησία των τμημάτων” (σ 358). Γράφει για άμυνα μα είναι σαν να περιγράφει επιθετική επιχείρηση, και φυσικά, η “ηθικοπολιτική προετοιμασία” είναι άχρηστη κομματική μπαρούφα!
4. Παρά την πομπώδη γραφή του για να φανεί άξιος Διοικητής παραμένει αφελέστατο χωριατόπαιδο. Μήτε η εκπαίδευσή του στα κομματικά σεμινάρια κατάφερε να του αφαιρέσει αυτή την ποιότητα. Γράφει π.χ
“Τα τμήματά μας της διείσδυσης, αποσύρονται σιγά σιγά και φέρνουν τα λάφυρα, νέοστρατολογημένους, αιχμαλώτους, και περί τα 13.000 πρόβατα, που τα φέρνουν για ασφάλεια οι κάτοικοι” (σ 346).
Αυτά, μετά από 4ωρη μάχη κοντά στα Γρεβενά. Δεν αναφέρονται άλλα “λάφυρα”. Είναι δυνατόν οι κάτοικοι να τους έδιναν “για φύλαξη” 13000 (;!;!;) πρόβατα ενώ ο Εθνικός Στρατός τους καταδίωκε και τους βομβάρδιζε με αεροπλάνα; Όχι βέβαια. Όλα ψέματα. Τα πρόβατα ήταν λιγοστά και μάλλον κλεμμένα.
Με την ίδια αφέλεια αποκαλύπτει τις ευμετάβλητες διαθέσεις και τις κρυφές αισχρότητες για τα πρωτοκλασάτα στελέχη του ΚΚΕ: “Τη μια τους ανεβάζουν στα ουράνια, μετά τους ίδιους τους αποκαλούν εχθρούς, έρχονται άλλοι και αποκατασταίνουν αυτούς που θεωρήθηκαν εχθροί και αποκαλούν εχθρούς αυτούς που κατηγόρησαν τους πρώτους για να αποκατασταθούν οι δεύτεροι κοκ” (σ 24).
5. Ελάχιστοι μόνο κουκουέδες της Ζαχαριαδικής παράδοσης θεωρούν πως το βιβλίο του Γούσια περιέχει κάποια λίγα χρήσιμα στοιχεία.
Θα επανέλθω.
