Τ153: Στρατηγός K. Rokossovsky (2)

1. Όταν τον Μάρτιο 1940 ελευθερώθηκε από τη φοβερή φυλάκισή του επί 4 έτη, ο Κονσταντίν Ροκοσόφσκι φορούσε το ρεβόλβερ του, κάθε στιγμή της ζωής του. Όπως έλεγε, δεν θα άφηνε να τον συλλάβουν ζωντανό ξανά.

Τον είχαν ξυλοκοπήσει άγρια, τον είχαν βασανίσει απάνθρωπα: του έβγαλαν τα νύχια των χεριών, του είχαν σπάσει τα πλευρά, τα δάχτυλα και 9 δόντια που αντικαταστάθηκαν μετά με ατσάλινα.

Όπως έγραψα στο προηγούμενο 152. Ταυτότητα: Στρατηγός K. Rokossovsky, επειδή ο Στάλιν είχε το 1920 κάνει μια στρατιωτική γκάφα όταν ο Κόκκινος Στρατός επιτέθηκε στην Πολωνία και νικήθηκε τότε, μισούσε και όποτε μπορούσε καταδίωκε τους Πολωνούς στη Σοβιετική Ένωση. Ο Κονσταντίν Ροκοσόφσκι ήταν ένας από τους πολλούς που εισέπραξε το μίσος εκείνο και όταν απολύθηκε πήρε και από τον Μπέρια (της Εσωτερικής Ασφάλειας και της NKVD) και από τον Στάλιν προειδοποίηση να προσέχει.

2. Όντας από την αρχή της χιτλερικής εισβολής το καλοκαίρι 1941 στις πρώτες γραμμές του Μετώπου βορειοδυτικά της Μόσχας, είδε το σάρωμα των σοβιετικών μονάδων και το κουρέλιασμά τους από τους Γερμανούς κι έτσι, σε αντίθεση με άλλους στρατηγούς σαν τον Ζούκοφ, νωρίς έμαθε να σέβεται την ισχύ και στρατηγική ικανότητα της Βέρμαχτ.

Πάλι σε αντίθεση με άλλους στρατηγούς σαν τον Ζούκοφ και με τον Στάλιν, δεν δεχόταν εύκολα να θυσιάσει του άντρες του για να κρατηθεί μια θέση που δεν είχε στρατηγική αξία μόνο και μόνο για χάρη της κομμουνιστικής ματαιοδοξίας που δεν ήθελε να φαίνεται να υποχωρεί.

Από την άλλη, ήταν ένας από τους ελάχιστους σοβιετικούς διοικητές στο πεδίο που δεν επέτρεπε στους άντρες του να σκοτώνουν αμάχους ή να βιάζουν γυναίκες. Και διέταξε πολλές φορές την εκτέλεση στρατιωτών που ήταν ένοχοι τέτοιων εγκλημάτων.

Όμορφος και αρρενωπός είχε πολλές εξωσυζυγικές σχέσεις.

3. Μερικοί έχουν αναρωτηθεί γιατί δεν στράφηκε κατά του Στάλιν και του Μπέρια και του καταπιεστικού κομμουνιστικού κόμματος.

Ήταν ένας στρατηγός που σχετικά νωρίς απέκτησε δύναμη και φήμη έχοντας εκατομμύρια στρατιώτες στις διαταγές του, χιλιάδες τανκς και πυροβόλα.

Μα η NKVD δεν ήταν ποτέ υπό την εξουσία του στρατού. Ακόμα κι ένας Στρατάρχης σαν τον Κονσταντίν Ροκοσόφσκι ή τον Ζούκοφ δεν μπορούσε να αγγίξει ένα μέλος της NKVD. Ούτε ο Μπέρια ούτε ο Στάλιν δέχτηκαν ποτέ η NKVD ή κάποια μονάδα της να υπαχθεί σε κάποια στρατιωτική διοίκηση.

Κάθε σοβιετική Στρατιά, κάθε μεγάλη μονάδα, είχε μια μονάδα της NKVD, μικρή ή μεγάλη ανάλογα με την περίπτωση, που επόπτευε όλη τη μη πολεμική δραστηριότητα του σώματος, ήλεγχε όλες τις επικοινωνίες και παρακολουθούσε τους διοικητές κάθε επιπέδου.

Το απόσπασμα της NKVD ήταν υπόλογο απευθείας στον Μπέρια (ή κάποιον στενό υφιστάμενό του) και ο Μπέρια στον Στάλιν.

Κατά τις εκκαθαρίσεις 1937-8, ο Μπέρια είχε καθαρίσει χιλιάδες αξιωματικούς και 3 από τους 5 Στρατάρχες, συμπεριλαμβανομένου του ήρωα Τουχατσέφσκι. Δεν μπορούσε να αποδεχθεί το γεγονός πως κάποιος σαν τον Κονσταντίν Ροκοσόφσκι του είχε ξεφύγει και είχε βγει ζωντανός από τα κρατητήριά του!

4. Έτσι ο Κονσταντίν Ροκοσόφσκι αποδέχτηκε την πρακτικά βολική επιλογή να αφήσει πίσω την όποια αίσθηση αδικίας και δυσαρέσκειας και να προχωρήσει μπροστά κάνοντας ότι του ανέθεταν οι ανώτεροι και, φυσικά, ο Στάλιν.

Ο Κονσταντίν Ροκοσόφσκι και ο Ζούκοφ, οι δυο μεγάλοι αντίζηλοι σε όλη τη διάρκεια του πολέμου, είχαν μόνοι την πρώτη θέση στη μεγάλη παρέλαση νίκης στη Μόσχα.

Δεν ήταν παράξενο που ο Στάλιν τον διόρισε Ανώτατο Διοικητή του σοβιετικού στρατού στην Πολωνία στο τέλος του πολέμου. «Οι Ρώσοι με θεωρούν Πολωνό,» παραπονέθηκε πικρά, «και οι Πολωνοί με θεωρούν Ρώσο!»

Μα οι Πολωνοί δεν είχαν άδικο διότι ο Κονσταντίν Ροκοσόφσκι προώθησε στιβαρά τη σταλινοποίηση της κοινωνίας της νέας κομμουνιστικής Πολωνίας. Ως υπουργός Άμυνας οργάνωσε τα τρομερά «τάγματα εργασίας» στις δύσκολες συνθήκες σε νταμάρια, ανθρακωρυχεία και παρόμοια. Χιλιάδες Πολωνοί πέθαναν ή σακατεύτηκαν.

Το 1956 ο νέος Πολωνός ηγέτης, που ως μισητός του Στάλιν και φυλακισμένος του Μπέρια, είχε δεχτεί την εύνοια του Χρουστσόφ, κατόρθωσε να μετατεθεί ο Κονσταντίν Ροκοσόφσκι στη Μόσχα όπου ανέλαβε ως υφυπουργός άμυνας όταν πέθανε ο Ζούκοφ.

Πέθανε κι αυτός, ένας από τους ικανότερους στρατηγούς του 2ου Παγκόσμιου Πολέμου στις 3/8/1968, σε ηλικία 71ός ετών.