1. Ασχολήθηκα με το θέμα στο προηγούμενο 288. Ταυτότητα: Ταφή ή καύση; Η Ηλιθιότητα στην εξουσία.
Σήμερα εξετάζουμε μερικές παραμέτρους ακόμα.
Αξιωματούχοι ης Ορθόδοξης Εκκλησίας επικαλούνται τη Φύση λέγοντας πως είναι φυσικό το σώμα να επιστρέφει στη γη. Χρησιμοποιούν χωρία από το βιβλίο Γένεση στην Παλαιά Διαθήκη όπου ο Θεός πλάθει το σώμα από πηλό και αργότερα διώχνει τους Πρωτόπλαστους από την Εδέμ και τους κάνει θνητούς λέγοντας στον Αδάμ “Γη είσαι και στη γη θα επανέλθεις” (Γεν 3.20).
Στην ιστοσελίδα Ιερά Μητρόπολης Ηλείας ο σεβ Μητροπολίτης κ. Γερμανός παραθέτει τρεις ακόμα λόγους υπέρ ταφής.
α) Όλοι οι αρχαίοι λαοί έθαβαν τους νεκρούς – Αιγύπτιοι, Εβραίοι, Ρωμαίοι.
β) Στη 2α Παρουσία θα χρειαστούμε το σώμα. Οι νεκροί θεωρούνται κοιμηθέντες ή κεκοιμημένοι και θα εγερθούν με τα υλικά σώματά τους.
γ) Ο Θεάνθρωπος ετάφη και πρέπει να μιμηθούμε τη συμπεριφορά του.
2. Όπως υπέδειξα στο προηγούμενο, η Φύση δεν θάβει, ή μένει εντελώς ουδέτερη. Αν κάποιος καεί σε πυρκαγιά, θα μείνει κάρβουνο και στάχτη. Αν κάποιος πεθάνει ξαφνικά σε ζούγκλα ή ερημιά, τα ζώα και τα πουλιά θα φάνε τις σάρκες του.
Οπότε ας μην επικαλούνται τη Φύση ως επιχείρημα.
Όλοι οι αρχαίοι λαοί δεν είχαν μόνο ταφή. Οι Έλληνες είχαν και καύση, στα Ομηρικά Έπη τουλάχιστον. Ομοίως τα εκατομμύρια Ινδουιστών και Βουδιστών.
Οι Βίκινγκ επίσης και έθαβαν και έκαιγαν και άφηναν άθαφτα ή άκαυτα πτώματα Οι Αιγύπτιοι πάλι ταρίχευαν τους Φαραώ και αριστοκράτες τους, αφήνοντας μόνο τους πληβείους για ταφή στο χώμα.
Επιπλέον, σκουλήκια και άλλα πλάσματα της αποσύνθεσης τρώνε τις σάρκες των νεκρών μέσα στη γη και αργότερα τα κόκαλα κονιορτοποιούνται εκ φύσεως.
Οι Ιουδαίοι επίσης πίστευαν και πιστεύουν στην ανάσταση των νεκρών. Ας υποθέσουμε λοιπόν πως αυτή έρχεται σε λίγα χρόνια. Πέρασαν δυο χιλιετίες για χριστιανούς και περίπου 3 ή 3,5 για Εβραίους. Πόσοι νεκροί διατηρήθηκαν μέσα στους τάφους τους με ανέπαφα σώματα ώστε να εγερθούν;… Τα περισσότερα πρέπει να έχουν κονιορτοποιηθεί και απορροφηθεί πλήρως από τη γη.
Ούτε αυτό στέκει λοιπόν ως επιχείρημα.
3. Η κήδευση συνεπάγεται πολλά τελετουργικά ενώ πολλά έθιμα έχουν αναπτυχθεί ανά τους αιώνες – μοιρολόγια, συμπόσια, κέντημα των σαβάνων κλπ. Κανείς δεν ξέρει αν αυτά όλα έχουν την παραμικρή επίδραση στην ψυχή που έχει αποδημήσει στον αόρατο κόσμο και όλα μοιάζουν να είναι μάλλον παρηγοριά για τους ζωντανούς. Αν η ψυχή έχει ενδιαφέρον για τον υλικό κόσμο και αυτούς που άφησε, τότε μάλλον θα πρέπει να έχουν δίκιο όσοι πρεσβεύουν τη μετενσωμάτωση και η ψυχή θα ξαναγεννηθεί ενσωματωμένη σε νέο υλικό σώμα…
4. Αλλά τελικά, ποιος στη σύγχρονη εποχή είναι αρμόδιος να αποφασίσει πώς θέλει να καταλήξει η σορός τους;…
Αφού το ίδιο το άτομο αποφασίζει πού και πώς θα καταλήξει η περιουσία του, είναι λογικό να αποφασίζει πού και πώς θα καταλήξει και το άψυχο κορμί του, που είναι ίσως η πιο κοντινή περιουσία του.
Αν η Εκκλησία θέλει να θάβει τους πιστούς της και οι πιστοί θέλουν να θάβονται κατά τον πατροπαράδοτο τρόπο, ας συνεχίσουν. Οι άλλοι όμως που θέλουν καύση, ας έχουν και αυτοί το δίκιο τους.
Σήμερα, κάθε προηγμένη χώρα της Δύσης, ακόμα και ρωμαιοκαθολική, επιτρέπει την καύση.
Στο κάτω κάτω της πραγματικότητας γιατί θα πρέπει να αποφασίζει πώς θα καταλήξει το δικό μου πτώμα, τροφή για σκουλήκια ή στάχτη, η άσχετη Εκκλησία που κοιτάει τα συμφέροντά της ή ανεγκέφαλοι βουλευτές που δεν ξέρουν που πάνε τα τέσσερα.
Αποτέφρωση ή ταφή;… Η ορθή λειτουργία όλων αυτών που ορίζουν νόμους και εθιμοτυπίες, πολιτικοί, εκκλησιαστικοί κλπ., θα έπρεπε, όχι να επιβάλλουν, μα να εξηγούν πλήρως στους πολίτες τις επιλογές που υπάρχουν και να τους αφήνουν να διαλέγουν μόνοι τους.
