1. Άρθρο του ΚΚΕ (ανώνυμο) στο Διαδίκτυο (902.gr, 26/1/14), κριτικάρει την Αυγή που ‘ξέχασε’ να αναφέρει σε δικό της άρθρο για τη δολοφονία της Ρόζας Λούξεμπουργκ πως υπεύθυνοι ήταν οι πρώην μαθητές της, που έγιναν Σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση της Γερμανίας μετά την ήττα του 1918.
Αλλά το ΚΚΕ ξεχνά τα όσα έγραψε η ΡΛ εναντίον του Λένιν, των Μπολσεβίκων και της Οκτωβριανής Επανάστασης.
Σίγουρα, ο Λένιν μεγαλόψυχα δήλωσε μετά τον θάνατό της: ‘Παρά τα λάθη της [η ΡΛ] ήταν και παραμένει για μας ένας αετός… Τα έργα της… θα χρησιμεύσουν ως βοηθητικά εγχειρίδια για πολλές γενιές κομμουνιστών σε όλο τον κόσμο.’
‘Εκτός από την Ρωσία!’ προσθέτω εγώ.
2. Η ΡΛ επέκρινε αυστηρότατα την κατάσταση στην Ρωσία μετά το πραξικόπημα (=επανάσταση) των Μπολσεβίκων. Συχνά εξέφραζε τις ενστάσεις της καθώς ανησυχούσε για την πορεία που πήρε εξαρχής η επανάσταση και ικέτευε τον Λένιν να αναδείξει περισσότερο την ανθρώπινη όψη της και λιγότερο τη κτηνώδη σκληρότητά της, μα εκείνος δεν ενδιαφερόταν.
Πριν τον Οκτώβριο, τον Μάιο, 1917, δημοσίευσε άρθρο της στο δικό τους (Γερμανών κομμουνιστών) έντυπο Spartakus (No 5) εγκωμιάζοντας την επανάσταση του Φεβρουαρίου 1917, όταν παραιτήθηκε ο τσάρος και σχηματίστηκε η Προσωρινή Κυβέρνηση του Κερένσκι.
Σε οξύτατη αντίθεση με τον Λένιν και τους Μπολσεβίκους που (με τη βοήθεια των Γερμανών) ανέτρεψαν εκείνη την κυβέρνηση και τις κατακτήσεις της, η ΡΛ τη θεωρούσε ως επανάσταση του προλεταριάτου.
Κι εκείνη θα ενεργοποιούσε τους διανοούμενους δημοκράτες, την φιλελεύθερη μπουρζουαζία για πρόοδο στον σοσιαλισμό.
3. Στο βιβλίο της Η συσσώρευση του Κεφαλαίου, το 1913, (Die Akkumulation des Kapitals) παρουσίασε, 3 έτη πριν τον Λένιν, την αποικιοκρατία ως ανώτερο στάδιο του καπιταλισμού, καθώς αυτός αναπτύσσεται και αναγκάζεται να επεκταθεί για να έχει πρόσβαση σε νέους φυσικούς πόρους, νέα φθηνή εργασία και νέες αγορές για τα προϊόντα του.
Ο Λένιν δημοσίευσε το δικό του Ιμπεριαλισμός, το Ανώτερο Στάδιο του Καπιταλισμού το 1916. Σε αυτό το ανιαρότατο έργο 160 τόσων σελίδων αφού επιτίθεται στου ‘εχθρούς’ Κάουτσκι, Μπράουερ και άλλους ηγέτες της 2ης ή «κίτρινης» διεθνούς παρουσιάζει και αναλύει στα πρώτα 6 κεφάλαια στοιχεία για την εξάπλωση του καπιταλισμού διεθνώς και σε άλλα 4 περιγράφει τη γενική εικόνα και την ιστορική θέση του στον κόσμο. Αναφέρει στον Πρόλογο τη συμφωνία του με τους Γερμανούς στο Μπρεστ-Λιτοβσκ, μα δε λέει τίποτα για το ότι παραχώρησε ένα εκατομμύριο τετραγωνικά χιλιόμετρα Ρωσίας!
4. Η ΡΛ στο βιβλιαράκι της Η Ρωσική επανάσταση, 1918, ναι μεν θαυμάζει την Οκτωβριανή Επανάσταση, μα δεν είναι καθόλου φειδωλή στις επικρίσεις της.
Συμφώνησε πως η κυβέρνηση Μπολσεβίκων θα έπρεπε να σταματήσει τον πόλεμο (όπως κι έκανε με τη συμφωνία του Μπρεστ-Λιτοβσκ, Μάρτιος 1918) μα όχι προτού εξασφαλίσει τη θέση της και την πρόοδο και δημοκρατία της!
Συμφώνησε να κοινωνικοποιηθούν τα μεγάλα τσιφλίκια και να δοθεί γη στους αγρότες, μα όχι να αρπάζονται και τα τεμάχια των μικροκαλλιεργητών [που ήταν περίπου 13 εκατομμύρια]. Υπέδειξε δε πως δεν προχωρούσε η ενοποίηση των αγροτών με τους εργαζομένους στις μεγαλουπόλεις.
Επέκρινε την έλλειψη καθολικού δικαιώματος ψήφου, το οποίο οι Μπολσεβίκοι θεωρούσαν ‘ουτοπικό’, αλλά και τον διωγμό των μπουρζουά διανούμενων που με τις εξειδικεύσεις τους θα βοηθούσαν την ανάπτυξη.
Επέκρινε και την κατάργηση της Συντακτικής Συνέλευσης τον Ιανουάριο, 1918 και την απώλεια των κατακτήσεων του Φεβρουαρίου.
Ο κόλαφος έρχεται με τη αναφορά της στην κατάργηση των ελευθεριών της έκφρασης και του τύπου και του συνέρχεσθαι και συνεταιρίζεσθαι. Δεν είναι ελευθερία αυτή που είναι ‘μόνο για τους υποστηρικτές μιας κυβέρνησης ή του κόμματος. Ελευθερία, είναι ελευθερία για όποιον σκέφτεται διαφορετικά. Χωρίς ελευθερία τύπου και συγκεντρώσεων και πάλη των ιδεών, η γραφειοκρατία μένει ως μόνο ενεργό στοιχείο’.
5. Η γνωστή παλαίμαχη κομμουνίστρια Έλλη Παπά εξέδωσε το δικό της βιβλίο για τον Λένιν, τους Μπολσεβίκους, την Επανάσταση και το Σοβιετικό κράτος το 1990.
Η εικόνα που παρουσιάζει δεν είναι τόσο κοφτερή όσο της Λούξεμπουργκ μα δεν είναι λιγότερο επικριτική.
Επισημαίνει την έλλειψη αρχών και ηθικής παρουσιάζοντας τον λενινισμό ως ‘προσαρμογή της τακτικής στις μεταβαλλόμενες συνθήκες και απαιτήσεις της στιγμής’(σ 92).
Επισημαίνει πως η φύση του ΚΚ των Μπολσεβίκων είναι σαν του Μπλανκί, όντας ‘μια συνωμοτική οργάνωση με δικτατορική συγκρότηση’ (σ 152). Αναπόφευκτα δημιουργήθηκαν πελατειακές σχέσεις ‘ανάμεσα στα μέλη των κατώτερων και των ανώτερων οργάνων.’
Και όμως υπάρχουν χιλιάδες νεοκομμουνιτές στη χαζοχαρούμενη χώρα μας της αριστεράς και οπισθοδρόμησης που εξακολουθούν να πιστεύουν στην εκμαυλιστική μυθολογία του κομμουνισμού-λενινισμού με βαθύτατη θρησκευτική αφοσίωση.
