Οι τρεις αβρααμικές θρησκείες ισχυρίζονται η καθεμιά πως ο δικός της Θεός είναι αληθινός και πως μόνο αυτή είναι αληθινή. Είναι παράξενο πως δεν μπορούν να δουν οι θεολόγοι και ιεράρχες τους πως διαφέρουν μόνο ως προς το όνομα του Θεού λόγω γλωσσικής διαφοράς, προς ορισμένα δόγματα και ορισμένες πρακτικές όπως η είσοδος στην επίσημη θρησκεία (όπως η περιτομή στους Ιουδαίους και Μωαμεθανούς, βάπτισμα στους Χριστιανούς, η γαμήλια τελετή, η κήδευση κλπ).
Οι Εβραίοι και οι Χριστιανοί κατά δισεκατομμύρια είναι καταδικασμένοι για κόλαση από χέρι, σύμφωνα με τους Μουσουλμάνους, αφού δεν στρέφονται να προσευχηθούν προς τον Αλλάχ και την Κάαμπα στη Μέκκα η οποία τους ήταν εντελώς άγνωστη πριν την έλευση του Ισλάμ.
Αλλά ας αφήσουμε τέτοιες απόψεις.
Ενδιαφέρον έχει το δόγμα, που και οι τρεις μοιράζονται, πως ο Θεός/Αλλάχ δημιούργησε το σύμπαν από το τίποτα και τους ανθρώπους (από πηλό) για να πιστεύουν σε Εκείνον, να τον λατρεύουν και να τον εξυμνούν.
Γιατί άραγε ένα Ον σαν τον Θεό που είναι πανίσχυρος ή παντοδύναμος, παντογνώστης, αιώνιος, αδημιούργητος και αυτάρκης και πανταχού παρών, να έχει τέτοιες επιθυμίες;
Τέτοιου είδους επιθυμίες είναι ανθρώπινες. Ο καθένας και η καθεμιά θέλουμε να μας αγαπούν ή σέβονται οι άλλοι και να μας (εκ)τιμούν δεόντως. Γιατί να τις έχει ο παντοδύναμος και αυτάρκης Θεός;
Αλλά η επόμενη φάση είναι ακόμα πιο παράξενη. Διότι, λέγεται, στα Ιερά Κείμενα, αν δεν το κάνουμε αυτό, να πιστεύουμε σ’ Εκείνον, να τον λατρεύουμε και να τον υμνούμε, θα καταλήξουμε στην κόλαση όπου θα βασανιζόμαστε αιωνίως από διαβόλους, βοηθούς του Σατανά ή Αρχιδιάβολου, Εωσφόρου ή Μεφιστοφελή…
Αυτός τώρα ο Σατανάς ή Διάβολος είναι, τουλάχιστον στο βιβλίο του Ιώβ στην Παλαιά Διαθήκη, ένας υπηρέτης του Θεού και πάει κατ’ εντολή του να δελεάσει προς την αμαρτία (να μην πιστεύει κάποιος ή κάποια, να μη λατρεύει και να μη σέβεται τον Παντοδύναμο) έναν ή άλλο άνθρωπο. Και αν τα καταφέρει, τότε κερδίζει την ψυχή του – στην αιωνιότητα και την βασανίζει στην κόλαση! Κι έτσι γίνεται αντίπαλος του Θεού, Αφέντη και Δημιουργού του!
Δεν σας φαίνεται κάπως παράξενο ή αντιφατικό, αν όχι σκέτη ανοησία;
Ο δε Θεός ή Αλλάχ οργίζεται όταν οι άνθρωποι τον λησμονούν και δεν τον λατρεύουν ή δεν ακολουθούν τις εντολές του μερικές από τις οποίες είναι να τον πιστεύουν και να τον λατρεύουν.
Έτσι βλέπουμε τον Δημιουργό και Άρχοντα του σύμπαντος να έχει αυτές τις αρνητικές (ή κακές, όπως τις θεωρούμε) ιδιότητες: ανωτερότητα κι εξουσία, ενόχληση και οργή, επιθυμία αναγνώρισης και λατρείας, ζηλοφθονία, εκδικητικότητα και σκληρότητα (φοβεροί βασανισμοί στην αιωνιότητα!).
Μα πάλι, αυτές είναι ανθρώπινες ιδιότητες.
Από πού ήρθε η αντίληψη πως το Υπέρτατο Ον, η Πρωταιτία και Πρωταρχή, έχει τέτοιες ανθρώπινες ιδιότητες;
Είναι δυνατόν ο ύψιστος και απερινόητος Άρχοντας, ο Δημιουργός του απέραντου σύμπαντος, όπου ολόκληρος ο Γαλαξίας μας δεν είναι παρά μια κουκκίδα, να διακατέχεται από τέτοιες μικρότητες;
Δεν μας τα λένε καλά οι θεολόγοι και αρχιερείς των τριών μονοθεϊστικών θρησκειών…
