(από Σούφι)
Ο Hadrat Ibn el–Khafif ( γνωστός και ως Abd Allah), από το Shiraz της Περσίας (882-982) κρατούσε από βασιλική οικογένεια. Πολλά γνωμικά και πολλές ιστορίες λέγονται για τον μεγάλο εκείνο μύστη.
Ο ίδιος έλεγε αυτήν την ιστορία για τη δική του μεταμέλεια και τη στροφή του στον Αλλάχ.
Στην αρχή της έρευνας και της μαθητείας μου έκανα ένα ταξίδι στη Βαγδάτη για προσκύνημα. Το μυαλό μου ήταν τόσο παραφουσκωμένο από εγωισμό κι έπαρση που δεν πήγα να δω τους σοφούς δασκάλους. Συνέχισα να ταξιδεύω στην έρημο κουβαλώντας έναν κουβά και σκοινί για νερό. Κάποια ώρα που η δίψα με κατέλαβε είδα έναν νερόλακκο κι ένα ελάφι να πίνει. Πλησίασα κι εγώ μα όταν έφτασα στην άκρη, το νερό εξαφανίστηκε σα να το κατάπιε το πηγάδι.
«Ω θεέ μου!» φώναξα τότε. «Είναι ο Ibn el-Khafif λιγότερο άξιος από ένα ελάφι;»
Μια φωνή μου απάντησε μέσα από το πηγάδι: «Το ελάφι βασιζόταν στο δικό μας έλεος. Δεν κουβαλούσε κουβά και σκοινί.»
Έμεινα έκπληκτος. Η έκπληξή μου έγινε κατανόηση και η κατανόηση χαρά. Πέταξα το σκοινί με τον κουβά και συνέχισα τον δρόμο μου στην έρημο.
Τότε άκουσα πάλι τη φωνή: «Abd Allah, σε δοκιμάσαμε κι έδειξες καρτερία και κατανόηση. Γύρνα και πιες, υπάρχει νερό!»
Όντως γύρισα πίσω, ήπια και ξεδίψασα.
Αργότερα, όταν επέστρεψα στη Βαγδάτη συνάντησα και τον σοφό Jonaid που μου είπε: «Αν περίμενες εκεί με πίστη, το νερό θα ανάβλυζε από το μέρος που πατούσες καθαυτό.”
