Ιοί, πράξεις και ιδρώτας

1. Οι επιστήμονες έχουν γενικά, με τις λίγες εξαιρέσεις των μεγάλων σαν τους Curie, Pasteur, Einstein, Schroedinger κλπ., τυλιχτεί σε αλαζονεία λόγω της καλπάζουσας τεχνολογικής ανάπτυξης νομίζοντας πως ο επιστημονισμός θα δώσει απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματα του ανθρώπου. Και δυστυχώς μετέδωσαν αυτή τη διάθεση στον πολυάριθμο κοσμάκη που στην αμορφωσιά του νομίζει πως όντως οι επιστήμες και τα πανεπιστήμια θα λύσουν όλα τα προβλήματα που μας ταλανίζουν.

Βλέπουμε ολοζώντανο και απειλητικότατο το πρόβλημα της επιδημίας του κορωνοϊού που βρήκε τους επιστήμονες, ειδήμονες υγείας και φαρμακευτικής αγωγής, εντελώς απροετοίμαστους. Όπως ήταν οι ειδήμονες του Μεσαίωνα για την πανώλη και του 20ού αιώνα για τη γρίπη πτηνών!

Ποια είναι η προέλευση αυτού του ιού και γιατί αυτή τη συγκεκριμένη εποχή;

2. Τι είναι αυτοί οι ύπουλοι, δολοφονικοί μικρο-οργανισμοί; Πώς και γιατί άραγε υπάρχουν; Από που προέρχονται;

Αφού δεν είναι αυτεξούσιοι και ζουν μόνο ως παράσιτα σε ξενιστές βλάπτοντας ή και σκοτώνοντας πολλούς από αυτούς καθώς χρησιμοποιούν το κυτταρικό τους σύστημα για τη δική τους διαβίωση και αναπαραγωγή.

Ο κορωνοϊός άλλους ανθρώπους τους θανατώνει γρήγορα, άλλους τους βασανίζει για λίγο ως ασθένεια σαν τη γρίπη κι εξαφανίζεται και άλλους δεν τους επηρεάζει καθόλου. Η ηλικία παίζει ρόλο σημαντικό όπως και η κατάσταση του οργανισμού.

Μικρά παιδιά δεν επηρεάζονται τόσο συχνά, στον ίδιο βαθμό, από τον κορωνοϊό παρότι γίνονται φορείς του! Μα επηρεάζονται από άλλες παθήσεις, άλλους ιούς, που δεν επηρεάζουν τους ενήλικες.

3. Στο “Κορωνοϊός στο Ουχάν (2)” έκλεισα με το ερώτημα – “Γιατί ένας συγκεκριμένος ιός σε μια συγκεκριμένη εποχή;”

Και με την παρατήρηση: “Αν πιστεύεις στο τυχαίο (accident) σε ένα χαώδες υλικό σύμπαν, δεν θα βρεις απάντηση. Αν όμως υπάρχει πρωταρχική νοημοσύνη και νομοτέλεια;…”. Τότε δεν μπορεί να υπάρχει ατύχημα!

Είναι από τα πιο παράδοξα και αντιφατικά γεγονότα στην παράξενη και γεμάτη αντιφατικότητες ζωή μας πως οι επιστήμονες οι οποίοι μας έχουν προμηθεύσει με μια σωρεία νόμων που διέπουν τον υλικό κόσμο μας, αυτοί οι ίδιοι, ή τουλάχιστον κάποιοι από αυτούς, εισάγουν την ιδέα του “τυχαίου” (και του χάους) στην εξέλιξη και παρουσία του ανθρώπου στον κόσμο. Δεν αναγνωρίζουν ή δεν θέλουν να αναγνωρίσουν την ύπαρξη Νοημοσύνης ευθύς εξ αρχής στη δημιουργία ή εξέλιξη του υλικού κόσμου μας. Ίσως διότι αυτή δεν είναι μετρήσιμη όπως μια υλική μάζα, ένα εμβαδόν, μια ταχύτητα και παρόμοια υλικά φαινόμενα.

Ενώ αναγνωρίζουν την ύπαρξη της λογικής νόησης (=άποψη Νοημοσύνης) και την χρησιμοποιούν ακατάπαυστα, θεωρούν τη Νοημοσύνη και τις ποικίλες εκφάνσεις της, όπως η λογική νόηση, ένα μεταγενέστερο φαινόμενο, ένα “τυχαίο” παράγωγο υλικών φαινομένων και διαδικασιών! Αντίφαση;…

4. Οι επιστήμονες βλέπουν πολλές μορφές ζωής μα δεν βλέπουν την ενότητα της ζωής στις διαφορετικές μορφές. Έτσι δεν βλέπουν πως η Οργανική Ζωή (άνθρωποι, ζώα, μικροοργανισμοί, φυτά κλπ) είναι μια, ενιαία.

Όλες οι μορφές είναι αλληλένδετες, όλες είναι διαφορετικά μα συνδεδεμένα μέρη στην ενότητα της Οργανικής Ζωής, στην ενότητα του πλανήτη. Πριν μερικές δεκαετίες υπήρχε το κόνσεπτ «Γαία» που εξέφραζε την ενότητα μορφών ζωής και πλανήτη (βλ. χημικό Sir James Lovelock 1972, με μικροβιολόγο Margulis 1974, με Epton 1975, με Watson 1983 και μόνος 1955, 1990, 1995 κλπ . Αρκετά νωρίτερα ο φυσιοδίφης (και Ιησουίτης) Pierre de Chardin είχε εκφράσει την ιδέα «νοόσφαιρα» ως συστατικό της ζωής του πλανήτη, όπως η ατμόσφαιρα, βιόσφαιρα κλπ (1959 The Phenomenon of Man). Υπήρξαν και άλλοι. Παρότι η θεωρία της Γαίας (ο πλανήτης ως ενιαίος οργανισμός) έχει περάσει πια στη γενικότερη επιστημονικά θεώρηση της Γης και αποτελεί θεμέλιο της Οικολογίας, ελάχιστοι δείχνουν πραγματική κατανόηση της θεωρίας.

Η ρύπανση του περιβάλλοντος σε ολόκληρο τον πλανήτη (στον αέρα, στα θαλάσσια κι επίγεια ύδατα, στο έδαφος και υπέδαφος) οφείλεται στον αποκλεισμό της Νοημοσύνης (και των εκφάνσεών της) και στην παραγωγή τεχνολογίας που στηρίζει και προωθεί για τους ανθρώπους έναν τρόπο ζωής ο οποίος συνεχώς πιέζει κι επιχειρεί να παραβιάσει τους φυσικούς νόμους με τους οποίους θα έπρεπε να συμμορφώνεται η ανθρώπινη συμπεριφορά.

Όλοι το γνωρίζουν πλέον πως η ρύπανση και διάβρωση του φυσικού περιβάλλοντος είναι μάλλον μη αναστρέψιμη. Μα οι περισσότεροι προτιμούν να το αγνοούν και οι άλλοι μάχονται δίχως πολλή κατανόηση με λάθος μέσα.

Αυτή η άγνοια οφείλεται σε πλεονεξία και συμφέροντα που είναι περιορισμοί στη Νοημοσύνη η οποία δείχνει το απαραίτητο και ορθό.

5. Ο φυσικός νόμος για τη συμπεριφορά του ανθρώπου είναι απλός:

Μην κάνεις αυτά που δεν θέλεις οι άλλοι να κάνουν σε σένα.

Η θεληματική παραγνώριση αυτού του φυσικού/ηθικού νόμου έχει προκαλέσει τη ρύπανση η οποία δεν είναι νέο φαινόμενο. Ο Ερμής ο Τρισμέγιστος μιλάει για αυτήν και προειδοποιεί· ομοίως ο Πλάτωνας και η Βεδική Παράδοση στην Αρχαία Ινδία.

Οι τοξικοί ιοί επίσης πρέπει να είναι παράγωγα της παραγνώρισης του φυσικού νόμου.

Η ρύπανση οφείλεται σε κατάλοιπα των δραστηριοτήτων μας – κυρίως δραστηριοτήτων και έργων που υποκινούνται από πλεονεξία (=συμφέρον ή εγωιστική επιθυμία) η οποία δεν ακολουθεί τον Φυσικό Νόμο.

Κανείς δεν θέλει τη ρύπανση. Μα όλοι θέλουν κάτι για τον εαυτό τους και ας είναι σε βάρος άλλων, όλοι θέλουν κάτι παραπάνω από ό,τι είναι αρκετό. Έτσι εδώ και χιλιετίες παράγεται η ρύπανση.

6. Μα και οι ιοί και τα μικρόβια που προκαλούν ασθένεια και θάνατο είναι είδος ρύπανσης. Αναπτύσσονται στην ακαθαρσία και σε βάρος άλλων οργανισμών.

Τα πλάσματα είναι στη Βεδική Παράδοση, ανάλογα με την προέλευση και αναπαραγωγή τους, τεσσάρων ειδών (Κορωνοϊός στο Ουχάν (2), §4): όσα γεννιούνται από μήτρα (άνθρωπος, τετράποδα), όσα από αυγό (πτηνά, ερπετά), όσα από τη γη (φυτά) και όσα από υγρασία (Aitareya Ουπανισάδα 3.3).

Ιοί και μικρόβια δεν παράγονται από μήτρα, αυγό ή σαν φυτά από τη γη. Παράγονται στην και από την υγρασία (μέσα σε άλλους οργανισμούς) και χωρίς αυτήν πεθαίνουν.

Η λέξη «υγρασία» στα κείμενα της Βεδικής Παράδοσης είναι sveda που αναφέρεται συνήθως στον ιδρώτα. Ο ιδρώτας όπως και πολλές άλλες εκκρίσεις του ανθρώπινου οργανισμού είναι απόβλητα – υλικά που δεν χωνεύτηκαν στη δραστηριότητα της πέψης και μετατροπής της αρχικής τροφής σε αναγκαίους ιστούς του οργανισμού μας (σάρκα, λίπος, κόκαλο κλπ) και αποβάλλονται. Συχνότατα μάλιστα παρέχει την υγρασία όπου αναπτύσσονται μύκητες!

7. Αλλά μήπως είναι οι ιοί παράγωγα επίσης της παραγνώρισης του Φυσικού Νόμου στη συμπεριφορά των ανθρώπων;

Όλες οι δραστηριότητές μας, όλα τα έργα μας, αφήνουν κατάλοιπα όπως ροκανίδια, ρινίσματα, σκόνη, σκουπίδια. Αφήνουν και μέσα μας, στον αισθηματικό μας χώρο («καρδιά» το λένε πολλοί), ένα φωτεινό στοιχείο ή σκοτεινό, μια λεπτή αίσθηση χαράς ή βαριάς διάθεσης.

Στη μεγάλη ενότητα της Οργανικής Ζωής μερικές, λιγοστές πράξεις δεν αφήνουν κατάλοιπα, όπως δεν αφήνει αποκαϊδια η καιόμενη καμφορά. Οι καλές πράξεις αφήνουν χρήσιμα ή τουλάχιστον αβλαβή κατάλοιπα, ενώ οι κακές εγωιστικές πράξεις αφήνουν τοξικά κατάλοιπα όπως δυσάρεστα συναισθήματα και τους βλαβερούς ιούς.

Ναι, είναι αλήθεια, είναι μια θεωρία. Δεν γνωρίζουμε πώς ακριβώς γίνεται.

Μα σε ένα σύμπαν το οποίο κυβερνούν νόμοι, όπως δείχνουν η Φυσική και οι άλλες επιστήμες, δεν μπορεί να υπάρχει “τυχαίο” ή “χάος”. Υπάρχει παντού νόμος, υπάρχει νομοτέλεια – και αυτό υπονοεί Νοημοσύνη.

Κανένας δεν πεθαίνει πριν την ώρα του. Όπως κανένας δεν γεννιέται πριν την ώρα του. Πώς και γιατί γεννιέται κάποιος τη συγκεκριμένη ώρα;

Απλώς πάλι δεν γνωρίζουμε. Δεν γνωρίζουμε τους νόμους που κυβερνούν τη γέννηση και τον θάνατο.

Και δυστυχώς, οι επιστήμονες δεν θέλουν να ασχοληθούν με τέτοιους μη-υλικούς, μη-μετρήσιμους νόμους. Δεν ξέρουν πώς να προσεγγίσουν το θέμα.

Ακόμα μια αντιφατικότητα. Ασχολούμαστε οι επιστήμονες και οι κοινοί άνθρωποι με τόσα υποδεέστερα και τιποτένια πράγματα και τους δίνουμε τόσο χρόνο και χώρο κι ενέργεια, μα όχι με τις ρίζες της ύπαρξής μας!