Συνεχίζω με τη σταχυολόγηση από την Καθημερινή 18/6/23. Έχουν ενδιαφέρον οι μέρες αυτές γιατί είναι προ-εκλογικές και οι κομματάρχες, που δεν διακρίνονται για οξύνοια ή απλή κοινή λογική, ταξιδεύουν ανά την Ελλάδα και πετούν απλόχερα τις κοτσάνες τους ενώ ο κοσμάκης πρέπει να υποστεί τις γελοίες φιλικότητες τους. Μα είχαμε και το ναυάγιο ανοικτά της Πύλου με εκατοντάδες πνιγμούς γυναικόπαιδων και ανδρών. Έτσι, με τη συνήθη αήθεια και χυδαιότητα του ο κ. Τσίπρας έσπευσε να εκμεταλλευτεί την τραγωδία για την ψηφοθηρία του, που δεν πάει πολύ καλά. Δεν είναι πως η Κεντροδεξιά και η Δεξιά στα Δεξιά της είναι άμεμπτες μα όσο και να προσπαθήσουν δεν θα φτάσουν την ασυναρτησία, μοχθηρία και χυδαιότητα των άσσων τσιπριστών, που είναι πολύ χειρότεροι του ΚΚΕ και άλλων αριστερών καθυστερημένων. Σε μνήμη των δικών του συγκαλύψεων πλημμυρών και πυρκαγιών (κυρίως στο Μάτι με τους 100+ καμένους ανθρώπους), πήγε να ανακρίνει τους λιμενικούς που τάχα μου δεν βοήθησαν όσο θα μπορούσαν στη διάσωση!
1. Επίθεση κατά της Προέδρου στην Καλάμάτα.
Α) Η εικόνα µε τους ημιπιτσιρικάδες του ΣΥΡΙΖΑ να επιτίθενται λεκτικά στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου στην Καλαμάτα, αλλά κυρίως οι δηλώσεις υπεράσπισής τους που ακολούθησαν από κορυφαία στελέχη του κόμματος, μας υπενθυμίζουν από τι γλιτώσαμε. Η Πρόεδρος, που βρέθηκε στην περιοχή μετά το τραγικό ναυάγιο, με απόλυτη ψυχραιμία και καθαρό λόγο τούς έβαλε στη θέση τους, αλλά αυτό δεν αλλάζει σε τίποτε τη φαιδρότητα της επίθεσης.
Δεν θα είχε καμία σημασία να ασχοληθεί κανείς με το εν λόγω περιστατικό αν δεν ακολουθούσαν οι δηλώσεις του Νίκου Φίλη και άλλων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Σε αυτές, όχι μόνον υπεραμύνθηκαν της απρέπειας των «αγανακτισμένων», αλλά στην ίδια λογική καταφέρθηκαν κατά της Προέδρου, που τηρεί άψογη στάση στα χρόνια της θητείας της. Προσπάθησαν άκομψα και με πλήρη άγνοια του θεσμικού ρόλου της να την εμπλέξουν στα προεκλογικά παιχνίδια τους, αγνοώντας τη δέουσα αποστομωτική απάντηση που είχε δώσει προκαταβολικά η κ. Σακελλαροπούλου. Το περίεργο είναι πως για πολλοστή φορά ο ΣΥΡΙΖΑ μετέρχεται αγοραίων και ενίοτε χυδαίων τρόπων αντιπαράθεσης, όπως και προ δεκαετίας με τη διάλυση των παρελάσεων. Αυτή η τάση επιστροφής τους σε μεθόδους και πρακτικές ξεπερασμένες ίσως μαρτυρεί πως δεν μπορούν να αλλάξουν.
Β) Φανατισμένοι, ιδεοληπτικοί, ενοχλήθηκαν επειδή η Πρόεδρος της Δημοκρατίας φωτογραφήθηκε μπροστά στον φράκτη στον Εβρο. Αυτοί οι επτά και οι ομοϊδεάτες τους δεν αντιλαμβάνονται πως η πατρίδα ορίζεται από τα σύνορά της τα οποία η Πολιτεία οφείλει να τα υπερασπίζεται…. H Πρόεδρος της Δημοκρατίας, με ψυχραιμία, άρθρωσε τον δικό της λόγο που εξέφρασε και τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών… Οι επτά ήθελαν θόρυβο, αμετανόητοι παρά το φιάσκο με τη “νεκρή” Μαρία του Εβρου. Στο τέλος, η κ. Κατερίνα Σακελλαροπούλου είπε το επικό: “Ο φράκτης είναι η προστασία των συνόρων της πατρίδας μου”, που έγινε αμέσως viral στο Διαδίκτυο, διότι σε αυτήν τη φράση συμπυκνώθηκε αυτό που πιστεύει η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών.
Και ο λαλίστατος τσιπριστής ευρωβουλευτής που νοικιάζει τα αθηναϊκά διαμερίσματά του μέσω ΜΚΟ σε μετανάστες έδειξε τον τσιπρικό πατριωτισμό του:
Γ) Ο κ. Παπαδηµούλης βιάστηκε να αποφασίσει πως για την εκατόμβη των νεκρών μεταναστών φταίνε η Ελλάδα και η Ευρώπη. Πόσες γκάφες να αντέξεις μία εβδομάδα πριν από τις εκλογές; Προφανώς κάποιος φρόντισε να του το επισημάνει και ο ίδιος αφαίρεσε την Ελλάδα από την ανάρτησή του. Αφαίρεσε την Ελλάδα απ’ την ετυμηγορία του.
2. Μετά, επαναλαμβάνεται το φαινόμενο οι διακοπές στην Ελλάδα με την ακρίβεια τους να είναι προσιτές περισσότερο για ξένους παρά Έλληνες! Βέβαια, και ο καιρός δεν είναι πολύ ενθαρρυντικός ακόμα για διακοπές στα νησιά.
Το ελληνικό καλοκαίρι είναι κομμάτι της ταυτότητάς μας, όπως η χωριάτικη σαλάτα, η γκρίνια για τη διαιτησία και το παράνομο πάρκινγκ “για ένα λεπτό”. Η ξάπλα στην ακρογιαλιά, το μπάνιο στη θάλασσα, η ταβέρνα, η αναζήτηση κρυφών παραλιών με το βαρκάκι, η βόλτα το απόγευμα στη γραφική παραθαλάσσια πόλη, τα παγωτά στο λιμάνι, όλα αυτά συναποτελούν μια εμπειρία ζωής που πολλοί θέλουν και ονειρεύονται (και προθυμοποιούνται να πληρώσουν) αλλά για εμάς είναι και κάτι σημαντικότερο, πιο θεμελιώδες. Εμείς, πέραν των σποραδικών εθνικών αθλητικών θριάμβων, δεν έχουμε πολλές κοινές εμπειρίες ως λαός. Ένα τουρλουμπούκι είμαστε, ετερόκλητες οικογένειες που συνυπάρχουν με το ζόρι στον ίδιο γεωγραφικό χώρο. Έχουμε, όμως, τις καλοκαιρινές διακοπές. Το καλοκαίρι μας. Το ότι πλέον σταδιακά αυτή η εμπειρία γίνεται ολοένα και πιο απλησίαστη για όλο και περισσότερους Έλληνες και Ελληνίδες είναι κάτι που θα έχει σημαντικές συνέπειες.
3. Τελευταίο κομμάτι σχετικά με τους ακούραστους συνδικαλιστές που επιδεικνύουν με αμείωτη γλαφυρότητα και γελοιότητα την εγωπάθειά μας!
Ακουγα προχθές, π.χ., στις ειδήσεις (και δεν πίστευα στ’ αυτιά μου για πολλοστή φορά) πως τα τρόλεϊ θα αποσυρθούν από τους δρόμους για κάποιες ώρες προκειμένου οι εργαζόμενοι να παραστούν στη γενική συνέλευση του κλάδου τους. Σε ποια στοιχειωδώς πολιτισμένη χώρα γίνονται αποδεκτές οι φασιστικές αυτές συμπεριφορές εις βάρος των πολιτών, στο όνομα ενός δογματικού συνδικαλιστικού αυταρχισμού, που λογίζεται δημοκρατικό δικαίωμα; Ποια κυβέρνηση θα μπορέσει να δώσει σεβασμό στους πολίτες;
Μάλλον καμιά κυβέρνηση!
