1. Ο νους μου αδυνατεί να συλλάβει την ενσάρκωση Τσίπρα σε όλες τις εκπληκτικές εκδηλώσεις, σε όλο το μεγαλείο και όλη τη γλιστερή λεπτότητά της. Μόνο στενοί σύντροφοι όπως ο κ. Κουράκης, Μπαλτάς, Παππάς, Πελεγρίνης και Φίλης, βαθυστόχατοι υπουργοί που καθορίζουν την παιδεία και τον πολιτισμό της χώρας, θα μπορούσαν να περιγράψουν επαρκώς αυτό το φαντασμαγορικό πολιτικό φαινόμενο.
Πρόσφατα πάλι το παλικάρι θαύμα της πολιτικής αφού κατέλαβε το προαύλιο της Βουλής (παλιά του τέχνη) για κομματική φιέστα και πρόσχαρη προπαγάνδα, με σαλπίσματα έγραψε νέο κεφάλαιο στην Ελληνική Ιστορία, που όντως είχε φτωχύνει στη μονοτονία του χρέους και των μνημονίων. Αντί για νέα κωλοτούμπα έκανε τώρα μια Νέα Μεταπολίτευση της αναρχοαριστεράς με αναθεωρήσεις Εκλογικού Νόμου, Συντάγματος κι εξόδων των παρατρεχάμενων και συνοδών της αεικίνητης Αυλής του.
Κι έμαθα επιτέλους ποιό καλό έχει κάνει για τον λούμπεν λαό του αυτόν τον ενάμισυ χρόνο που κυβερνά με τόση μαεστρία. Έδωσε, πάλι, υποσχέσεις πολλές και όμορφες, ρεύμα σε μερικές χιλιάδες σπιτικά και κάποιες αυξήσεις σε χαμηλά εισοδήματα που φθάνουν σχεδόν το 30% των μειώσεων που επέβαλε το άκαρδο οικονομικό επιτελείο του.
2. Το πρώτο χαρακτηριστικό του είναι, ακόμα και για αναρχοαριστερούς, μια αξιοθαύμαστη αμορφωσιά που του επιτρέπει να επιδίδεται ανερυθρίαστα σε ανεκτίμητες (από τον ίδιο) γκάφες ολκής. Δεν χρειάζεται να επεκταθώ εδώ, διότι αυτή επεκτείνεται ραγδαία και αποτελεσματικά χάρη στη χαρισματικότητά του, σε κάθε κατεύθυνση, κάθε άποψη της κοινωνίας και ιδίως στους Συριζαίους βουλευτές.
Το δεύτερο είναι η αλαζονεία. Αυτή έχει μεγάλο βάθος, εύρος και ύψος και κάθε άλλη διάσταση που μπορεί να βρεθεί στον μουντό κόσμο μας. Συστατικά της είναι βέβαια μια παράξενη αθωότητα και μια μάλλον κοινότοπη, εθνική πια, μαγκιά.
Η πρώτη τον προστατεύει πολύ αποτελεσματικά από οποιοδήποτε λόγχισμα αυτογνωσίας ή αντίληψης ότι ξεστόχησε. Μετά από 20 μήνες θαυματουργής ακυβερνησίας οπότε κατόρθωσε να μας φορτωσει το χειρότερο μνημόνιο και πρόσθετο χρέος 80-100 δισ Ευρώ, εξακολουθεί να κατηγορεί – όχι εντελώς άδικα – προηγούμενες κυβερνήσεις μόνο!
Η δε μαγκιά του ακτινοβολεί από κάθε βλέμμα, συνοφρύωμα και χαμόγελο, και ξεχειλώνει σε κάθε κίνηση – και ακινησία – από τα στενά κουστούμια του (πού να μπει γραβάτα;). Αλλά κύρια έκφραση της είναι η ροή ασυναρτησιών σε πιασάρικα συνθήματα που εύκολα μπορούν αν όχι να κακαρίζουν, τουλάχιστον να χειροκροτούν οι Συριζαίοι – αυτό το γιγαντωνόμενο, γενναίο γένος του υπαρκτού Ελληνισμού.
3. Ελπίζω να κάνω λάθος, μα ο τσιπρισμός έχει δίκιο στο ότι το (όποιο έντιμο κι ενάρετο) παρελθόν μας δεν έχει μέλλον στην Ελλάδα που καταβαραθρώνεται σε failed state της συριζανέλληνης φασιστεράς.
