1. Ένα από τα πιο ακατανόητα ζητήματα στην τρέχουσα πολιτικο-οικονομική ζωή είναι η δήλωση που κάνουν ορισμένοι δημοσιογράφοι λέγοντας πως το Δημόσιο δεν σηκώνει άλλες μειώσεις. Αυτό το καταλαβαίνω όταν προέρχεται από πολιτικάντηδες που δεν θέλουν να αλλάξουν τις πελατειακές σχέσεις με το μεγάλο σώμα ψηφοφόρων στο Δημόσιο. Ακόμα και ο μεταρρυθμιστής Κυριάκος Μητσοτάκης δεν αναφέρεται πια στη ριζική μείωση του κράτους. Μόνο παραλογισμός, αγνωσία και συμφέρον θα μπορούσαν να παρακινούν δημοσιογράφους σε τέτοιες δηλώσεις.
Υπάρχουν ευτυχώς αρκετές εκθέσεις με νούμερα που δείχνουν ξεκάθαρα πως οι δαπάνες του Δημοσίου είναι η κύρια αιτία για την κακοδαιμονία της εθνικής μας οικονομίας και πως η συρρίκνωση του Δημοσίου είναι η μόνη λύση αυτή τη στιγμή.
Πρόσφατα μάλιστα αναρτήσαμε την Έκθεση του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων ΣΕΒ: Πόσο μας κοστίζει ο υπερτροφικός δημόσιος τομέας. Επειδή αυτή και κάπως μακροσκελής ήταν και δυσανάγνωστα γραφήματα είχε (κι επειδή δεν έχω κάτι πολύ καλύτερο να κάνω) σκέφθηκα να συνοψίσω την έκθεση.
2. Στην μετά-ευρώ περίοδο οι κρατικές δαπάνες για προσωπικό αυξάνονταν συνεχώς. Το 2003 η αύξηση ήταν 10.6% του ΑΕΠ, το 2004 11.3% και το 2009 13.5%, με την κυβέρνηση του Κωστάκη και με τον κ. Παυλόπουλο να κάνει προσλήψεις. Το 2015 μετά τις μνημονιακές περικοπές έπεσε στο 12.2%του ΑΕΠ, επίπεδο ψηλότερο του 2004. Στην περίοδο 2003-2009 το προσωπικό στο Δημόσιο αυξανόταν κατά μέσο όρο 1.3% το έτος και οι αμοιβές κατά 2.2%.
3. Το 2015 η μέση μηνιαία καθαρή αμοιβή στο Δημόσιο είναι €1050 ενώ στον Ιδιωτικό Τομέα €780. Έτσι σήμερα οι αμοιβές στο Δημόσιο υπερβαίνουν εκείνες του Ιδιωτικού Τομέα κατά 19% ενώ στην ΕΕ-28 μόνο κατά 15%.
Στον στενό δημόσιο τομέα το ελληνικό κράτος απασχολεί 16% του συνόλου των εργαζομένων ενώ στην ΕΕ-28 μόλις 8%, δηλαδή το μισό ποσοστό της Ελλάδας!
Εντούτοις οι Έλληνες εργαζόμενοι στον Ιδιωτικό Τομέα καλούνται από τις κυβερνήσεις τους να συντηρούν μέσω υπερφορολόγησης το διογκωμένο Δημόσιο, το οποίο δίνει και μεγαλύτερες αμοιβές! Και τώρα, με τους Συριζανέλληνες, πολύ περισσότερο. Σκέτη εγκληματικότητα ή σχιζοφρένεια!
4. Είναι εξοργιστικό να ακούς όλους αυτούς τους κουφιοκέφαλους κυβερνώντες αλλά και τους άλλους πολιτικάντηδες να μιλούν συνεχώς πιπιλώντας αυτή την καραμέλα ανάπτυξης και να μη λένε λέξη για μείωση του Δημοσίου.
(Φίλος έγραψε στην άλλη «μεταρρυθμίστρια», κα Α. Διαμαντοπούλου, τονίζοντας την ανάγκη μείωσης του Κράτους και συνακόλουθη ανάπτυξη, κι εκείνη του απάντησε πως πρέπει να επικεντρωθούμε στην ανάπτυξη. Ούτε λέξη για μείωση κράτους!)
Είναι και το θέμα της ποιότητας υπηρεσιών που προσφέρει το απαράμιλλο κράτος μας. Οι προσφερόμενες υπηρεσίες σε όλους τους τομείς χαμηλώνουν προς το επίπεδο ανυπαρξίας. Δεν υπάρχουν δάσκαλοι, νοσοκομειακοί, κλπ. Αλλά οι δαπάνες βρίσκονται στο 12.2% του ΑΕΠ, ενώ στην ΕΕ-28 στο 10.2%.
Και συγκρίνονται οι υπηρεσίες στην Ελλάδα με την Ευρώπη;
Για να φθάσουμε στατιστικά και μόνο, όχι ποιοτικά, τις ανάλογες συνθήκες της ΕΕ, ο μέσος μικτός μισθός στο Δημόσιο πρέπει να μειωθεί κατά 3% και να απολυθούν 180.000 υπάλληλοι.
Αλλιώς θα πρέπει να έχουμε μια ανάπτυξη ονειρική: ο Ιδιωτικός Τομέας θα πρέπει να απασχολεί 2 εκατομμύρια περισσότερους ανθρώπους – κάτι εντελώς ανέφικτο!
Αλλά η Συριζανελληνική αντίληψη ανάπτυξης είναι να αυξάνει φόρους – με ένα νομοσχέδιο 7500 σελίδων που οι βουλευτές πρέπει να διαβάσουν σε τρεις μέρες! Ενώ αυτοί αποφεύγουν να διαβάσουν ακόμα και μια σελίδα!
