1. Όταν δεν γνωρίζεις τις αρχές διακυβέρνησης, έπεται πως θα έχεις δυσκολίες και θα συνθλίβεσαι ανάμεσα σε συμπληγάδες, όταν γίνεις κυβέρνηση.
Είναι ολοφάνερο πλέον πως ο Σύριζα όντως δεν είχε ιδέα του τι θα αντιμετώπιζε. Ήθελε πάση θυσία να πάρει την εξουσία. Tην πήρε χάρη σε δύο συγκυρίες. Η μια είναι το καλπονοθευτικό σύστημα που δίνει 50 έδρες μπόνους. Η άλλη, η αγανάκτηση του κόσμου που ψήφιζε παραδοσιακά κέντρο-δεξιές παρατάξεις αλλά δεν άντεχε πια τον Σαμαρά και την ανικανότητα της (συγ-)κυβέρνησής του και στράφηκε προς τον Σύριζα που υποσχόταν καλοπέραση. (Ο Σύριζα ευαγγελίζεται μαρξισμό μα οι κοινοί Έλληνες, συνταξιούχοι και υπάλληλοι, κυρίως άνεργοι και εργαζόμενοι στο Δημόσιο, δεν μπορεί να κατανοούν τις μαρξιστικές αντιλήψεις – αφού μήτε οι πρωτοκλασάτοι Συριζίτες δεν τις γνωρίζουν).
Αμαθείς και απροετοίμαστοι, (οι πρωτοκλασάτοι κυρίως) νόμιζαν πως θα προτάξουν την υπερήφανη στάση τους με τα ΟΧΙ στη λιτότητα, στην Τρόϊκα και στα Μνημόνια, μαζί με την κολοβή λογική τους πως είχαν νωπή εντολή από τον ελληνικό λαό (ενώ ήταν μόλις 36%), κι έτσι θα επέβαλαν τους όρους τους στους τοκογλύφους, κουτόφραγκους “Εταίρους”.
Οι όροι τους ήταν, και είναι, να κουρευτεί το χρέος και να δοθούν χρηματοπιστωτικές διευκολύνσεις για να εφαρμόσει ο Σύριζα το ονειροπαρμένο πρόγραμμα Θεσσαλονίκης: δηλαδή να αυξηθούν μισθοί και συντάξεις, να δημιουργηθούν κρατικές επιχειρήσεις που θα απορροφήσουν τους άνεργους με καινούργια κονδύλια από την ΕΕ, να κρατικοποιηθούν οι Τράπεζες και άλλοι αποκρατικοποιημένοι οργανισμοί και γενικά να μην πειραχθεί ο Δημόσιος Τομέας αλλά να διευρυνθεί ακόμα περισσότερο – κατά τον μαρξισμό τους.
Δεν ήταν μόνο αυτές οι επιθυμίες. Ή μάλλον δεν περιορίζονταν στην Ελλάδα μόνο. Αφού η Ελλάς όρθωνε το αγέρωχο και πλέον σεβαστό ανάστημά της, θα μετέδιδε τη φλόγα της και στους άλλους ευρωπαϊκούς λαούς κι έτσι θα ανέτρεπε το καπιταλιστικό κατεστημένο.
“Αντίθετα με τους προκατόχους μου,” είπε ο Τσίπρας στον Ντάισελμπλουμ όταν αυτός τον επισκέφθηκε στο Μαξίμου πρώτη φορά, “Εγώ θα τηρήσω τις προεκλογικές υποσχέσεις μου”.
2. Ζώντας στον συναισθηματικό ονειρόκοσμό του, δέχθηκε ισχυρό σοκ αργότερα όταν είδε πως οι Ευρωπαίοι δεν νοιάζονταν στο ελάχιστο για το ανάστημα, το όραμα και τους όρους του – και μάλιστα έβαλε τα κλάματα στην ομιλία του στη Βουλή!
Ναι, οι Ευρωπαίοι θα βοηθήσουν, αλλά με το αζημίωτο και θέλουν πίσω τα χρήματά τους μαζί με τους τόκους. (Το χρήμα είναι αγαθό που σήμερα πουλιέται όπως το χρυσάφι και το χαρτί: η τιμή του είναι ο τόκος μαζί με το κεφάλαιο.) Και για να πάρουν οι δανειστές πίσω τα δανεικά τους, η κυβέρνηση (και ο λαός, για χάρη του οποίου υποτίθεται ξοδεύτηκαν τα δανεικά) πρέπει να δεχθεί ορισμένα μέτρα που θα σταματήσουν το ξόδεμα και θα επιφέρουν εξοικονόμηση – το μισητό Μνημόνιο.
Ο Σύριζα λέει στους Έλληνες πως το Μνημόνιο καταργήθηκε μετά από την ηρωική του στάση κι επιδέξιες διαπραγματεύσεις.
Και δυστυχώς το πιστεύει και ο ίδιος! (Έστω κι αν πρέπει να λογοδοτεί στους 3 Θεσμούς!)
Με ακατάπαυστη κουτοπονηριά παρουσιάζει στους Ευρωπαίους το “πρόγραμμά” του, με υποσχέσεις, όρους, μέτρα και τέτοια, για μεταρρυθμίσεις που απλώς διατυπώνουν με “δημιουργική ασάφεια” τις προεκλογικές εξαγγελίες και προγραμματικές δηλώσεις του.
Δεν ακούει τι λένε οι Ευρωπαίοι – πως θέλουν αξιολόγηση του κοστολογημένου προγράμματος των μέτρων και της εφαρμογής τους προτού εκταμιεύσουν λεφτά!
Ακόμα και τώρα (6-8 Μαρτίου) κωφεύει στο αίτημα των Ευρωπαίων να κοστολογηθούν και να αξιολογηθούν τα προτεινόμενα μέτρα από τεχνικά κλιμάκια και αντ’ αυτού στέλνει τις 6-7 μεταρρυθμίσεις που σκαρφίστηκε (και αντανακλούν τις δικές του εξαγγελίες) με καθυστέρηση και γενικολογίες και χωρίς κοστολόγηση.
Είναι τόσο γελοίο να μαθαίνεις πως θα ξεχυθούν στην κοινωνία χιλιάδες σπιούνοι ως τουρίστες, νοικοκυρές, φοιτητές κλπ. με κρυφές κάμερες και ηχοληπτικές συσκευές για να πιάνουν φοροφυγάδες! Και οι συντάκτες αυτής της “μεταρρύθμισης” (όπως και των άλλων) δεν αναλογίζονται το κόστος. Ούτε λέξη, επιπλέον, για μείωση του κράτους ή για ιδιωτικοποιήσεις!
Είναι γελοίο να ακούς τον Δραγασάκη να λέει πως ο Ντράγκι δεν τηρεί τα συμφωνηθέντα, ενώ ο Ντράγκι έχει πει επαναληπτικά πως πρέπει να γίνει αξιολόγηση προτού ανοίξουν οι κρουνοί χρηματοδότησης της Ελλάδας.
Είναι ακόμα πιο γελοίο να ακούς όλους τους Συριζίτες να λένε πως τελείωσε το Μνημόνιο, η Τρόϊκα και η λιτότητα – ενώ δεν υπάρχουν λεφτά να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις και γίνονται περικοπές εξόδων (εκτός από προσλήψεις) σε όλους τους κρατικούς τομείς!
3. Η ασάφεια, όσο δημιουργική κι αν φαίνεται στον Βαρουφάκη και τους παρατρεχάμενούς του, έχει αποδειχθεί βασανιστική, οδυνηρή και τώρα καταστροφική.
Ο Σύριζα πρέπει να αποφασίσει αν όντως θέλει να παραμείνουμε στην Ευρώπη, έτσι όπως είναι η Ευρώπη, και να πορευθούμε σύμφωνα με τους κανόνες της, καλούς και κακούς, ή να τραβήξουμε τον μοναχικό δρόμο της Δραχμής.
Όσο κι αν τρέξει ο Τσίπρας, ο Βαρουφάκης, ο Κοτζιάς ή όποιος άλλος, στις χώρες της Ευρώπης ψάχνοντας για συμμάχους, όσο κι αν εκτοξεύονται απειλές ή γίνονται δηλώσεις υπερηφάνειας και παρόμοιες σαχλαμάρες, δεν πρόκειται να υποχωρήσουν ούτε πόντο οι Ευρωπαίοι.
Ζητούν οι Εταίροι, και θα έχουν, αξιολόγηση από την Τρόϊκα, ή τα τεχνικά κλιμάκια των τριών θεσμών – ΔΝΤ, ΕΚΤ και Κομισιόν – όπως το λένε οι Συριζίτες, προτού εκταμιεύσουν έστω κι ένα Ευρώ.
Αν ο Σύριζα δεν θέλει να ακούσει, πολύ σύντομα θα φθάσει στο μοιραίο σταυροδρόμι.
Η εσωκομματική αντιπολίτευση (Λαπαβίτσας, Καλύβης, Κωνσταντοπούλου και άλλοι) δεν θα δεχθούν άλλο Μνημόνιο. Θα απαιτήσουν νέες εκλογές με ξεκάθαρο μήνυμα. Κι έχουν δίκιο. Η διγλωσσία έχει όρια.
Εντός Ευρώπης με Ευρώ και Μνημόνιο ή εκτός Ευρώπης δίχως Μνημόνιο αλλά με Δραχμή.
Ας αποφασίσει ο εξυπνότερος λαός της υφηλίου.
