1. Ναι, με πλημμύρισαν κάποια συναισθήματα καθώς σήμερα το πρωί έβλεπα γυμνασιόπαιδα και μαθητούδια να πηγαίνουν στα σχολεία τους. Μου ήταν δύσκολο να πω αν ήταν όλα πλυμένα. Τα περισσότερα έμοιαζαν άπλυτα και ατημέλητα με αχτένιστα μαλλιά και ακάθαρτα αλλοπρόσαλλα ρούχα. Τα δε κορίτσια με τα κολάν, τα μπαλωμένα τζην, τα μακριά ακατάστατα μαλλιά και το ύφος ντίβας ή βαμπίρας πρόσφεραν ένα αποκαρδιωτικό θέαμα. Και τόσα πολλά αγόρια και κορίτσια με κινητό στ’ αυτί. Και σχεδόν όλα να αναδίνουν τον αέρα της μαγκιάς.
Η «μαγκιά», θα πουν μερικοί, δείχνει αγωνιστικότητα, πνεύμα ελευθερίας, ανάπτυξη, πρόοδο. Και θα δοξάζουν τον «αείμνηστο» Αντρέα, τον μέγα λαϊκό ηγέτη, που πρόβλεψε την οικονομική κρίση και έτσι έδωσε τότε αυξήσεις στους μισθούς και κατάργησε τις σχολικές στολές, ώστε σήμερα να μπορούν τα λαϊκά στρώματα να αντεπεξέρχονται στην οικονομική πίεση.
Τέτοιες αρλούμπες συνιστούν τη νοοτροπία των αναρχοαριστερών, των σοσιαλδημοκρατών και των απροβλημάτιστων προλετάριων.
2. Όταν ήμουν στη Βρετανία, ένα φιλικό ζευγάρι Άγγλων έμελλε να στείλει την κόρη σε γυμνάσιο. Η μητέρα επί ένα μήνα πήγαινε και άραζε έξω από διάφορα γυμνάσια θηλέων, και παρακολουθούσε την κίνηση.
«Μαθαίνεις πολλά παρατηρώντας τις μαθήτριες», μου εξήγησε. «Κοιτάς αν είναι καθαρές, καλοχτενισμένες, με φροντισμένη στολή. Κοιτάς το περπάτημά τους και γενικά τη συμπεριφορά τους καθώς μπαίνουν στην αυλή του σχολείου και πολύ περισσότερο όταν βγούνε. Έτσι καταλαβαίνεις ποιο είναι καλό γυμνάσιο, δηλαδή με γυμνασιάρχη και καθηγήτριες που νοιάζονται για το μέλλον των μαθητριών.»
Η κόρη πήγε όντως σε καλό γυμνάσιο. Αργότερα μπήκε σε Ιατρική Σχολή. Σήμερα είναι εξαίρετη γιατρός και μητέρα.
Και εμείς στο δημοτικό φορούσαμε ποδιά και αργότερα στολή και πηλήκιο και απαγορευόταν να κυκλοφορούμε αργά ή να καπνίζουμε. Υπήρχαν και τότε μάγκες, βέβαια, και αυτοί αυξήθηκαν. Κανένας μας, από όσο θυμάμαι, δεν έπαθε τίποτα. Μπορεί να μη μας πολυάρεσε αυτή η πειθαρχία αλλά δεν είχε τίποτα το κακό. Τα κακά ήρθαν αργότερα όταν με εσωτερικούς αλαλαγμούς και σιωπηλές ζητωκραυγές βγήκαμε από το πλαίσιο της πειθαρχίας στην «ελευθερία», όπως διατυμπανίζεται, και άρχισαν οι καταχρήσεις – το τσιγάρο, το ποτό, το ξενύχτι, το σεξ και άλλα, αντικοινωνικά τερτίπια. Και αυτό, διότι επήλθε μια αλλαγή στη νοοτροπία των νεοτέρων δασκάλων και καθηγητών με καινούργια συστήματα διδαχής: δεν ενδιαφέρονταν πλέον να μας δώσουν άριστη διδασκαλία και να εμφυσήσουν μέσα μας την αγάπη για μέτρο σε όλα, αλλά να έχουν αύξηση στους μισθούς τους, να διδάσκουν λιγότερες ώρες και να καλοπερνούν.
Ήδη μια μεγάλη διάβρωση στην παιδεία προχωρούσε ραγδαία. Ήδη μια πονηρή πατριδοκαπηλεία και εθνολατρεία μαζί με τη θρησκοκαπηλεία είχε σακατέψει την εκπαίδευση με επίπλαστο συναισθηματισμό.
Η κατάργηση σχεδόν κάθε πειθαρχίας στα κρατικά εκπαιδευτήρια στη Μεταπολίτευση έδωσε τη χαριστική βολή.
Υπολογιστές, πληροφορική, επιστήμες, έρευνες κλπ, είναι καλά και άγια αλλά μόνο εφόσον οι μαθητεύοντες έχουν καλό χαρακτήρα με πανανθρώπινες αξίες, όπως ο σεβασμός για τους άλλους, και ηθικό μεδούλι. Αν ο χαρακτήρας είναι διαβρωμένος ή εντελώς σάπιος με απληστία, αλαζονεία και εγωισμό, έχουμε τότε τα σημερινά φαινόμενα.
3. Η σκέψη δεν λείπει ούτε από καθυστερημένους. Η ορθολογική σκέψη λείπει. Προφανώς κανείς υψηλά ιστάμενος δεν μπορεί να σκεφθεί λογικά διότι όλοι σκέφτονται μόνο τον εαυτούλη και το συμφέρον τους, βυθισμένοι στον συναισθηματισμό που αναπτύχθηκε από την αρρωστημένη πλευρά του ρομαντισμού, πατριωτισμού, λαϊκισμού και θρησκοληψίας.
Είναι τέτοια άλογα σαλπίσματα συναισθηματισμού που εκπέμπει ο ανεπαρκέστατος Πρόεδρος μας, κ. Παπούλιας. Δεν βλέπει το χάλι των κυβερνητών και γενικά των πολιτικάντηδών μας, που τόσο έξοχα αντιπροσωπεύουν, όπως και ο ίδιος, τις μάζες των ηλιθίων του έθνους μας. Διότι ο ίδιος ανήκει σε αυτήν την προνομιακή κάστα έχοντας διατελέσει υπουργός στις μέρες του μέγα αείμνηστου! (Παρουσιάστηκε μάλιστα και ως ένας από τους δανειστές – γύρισαν άραγε ποτέ αυτά τα δανεικά; – για τη ροζ βίλα!).
Μπορώ να συνεχίσω πολλή ώρα σε τέτοιου είδους σχόλια και αναλύσεις. Όμως θα τελειώσω εδώ με μια παρατήρηση.
Γιατί τα παιδιά των γυμνασίων και λυκείων φοράνε την παλιά απλή στολή, μπλε φούστα (κορίτσια) και λευκή μπλούζα ή μπλε/γκρίζο παντελόνι και πουκάμισο (αγόρια), όταν παρελαύνουν στις Εθνικές Επετείους; Αν τα λιγδιασμένα μπουφάν, τα μπαλωμένα τζην, τα κολάν, τα καυτά σορτσάκια, κλπ, είναι καλύτερα από την απλή στολή, τότε ας τα φορούν και στην παρέλαση! Αν δεν είναι πιο επιθυμητά τότε ας μη φοριούνται στις καθημερινές.
Αλλά και οι κενόδοξοι κυβερνήτες, ειδικά υπουργοί και άλλα αξιωματούχοι που ασχολούνται με τα της Παιδείας και των Θρησκευμάτων, όταν εμφανίζονται στις επίσημες δεξιώσεις και άλλες φαντασιόκοπες φανφάρες είναι ντυμένοι σε κοστούμια ή φράκα και (οι γυναίκες) σε χλιδάτα φορέματα, ταγιέρ, μακριές τουαλέτες κλπ. Γιατί δεν φοράνε φτηνά ρούχα από τις λαϊκές – όπως επιτρέπουν στα παιδιά να κάνουν; Επιπλέον, γιατί στέλνουν τα κανακάρια τους σε ιδιωτικά σχολεία όπου υπάρχει ακόμα σχετική πειθαρχία;… .
4. Η σκέψη δεν λείπει, βέβαια, ποτέ από τους επιστήμονες και «διανοούμενους» ή «πνευματικούς» ανθρώπους όπως λέγονται. Ίσα ίσα έχουν πάρα πολλή σκέψη, τόση που δεν μπορούν να την ελέγξουν καθώς αυτή τρέχει ασταμάτητα σε κύκλους και άλματα κβαντικά από ένα θέμα σε άλλο. Αλήθεια, από που προέρχεται αυτό το θορυβώδες ρεύμα μέσα στο κεφάλι μας και γιατί εμείς, με τις ικανότητες μας να ελέγχουμε τόσα και τόσα φαινόμενα της Φύσης, δεν μπορούμε να συγκρατήσουμε αυτό που είναι τόσο άμεσα δικό μας;… .
Αν δεν μπορούμε να συγκρατήσουμε αυτές τις ανέλεγκτες σκέψεις, τις ονειροπολήσεις και τις φανταστικές μας συζητήσεις, τότε τι έλεγχο έχουμε στον εαυτό και στο νου μας;… .
Υπάρχει μια γενική εντύπωση (προϊόν επιστημονικού συναισθηματισμού και αυτό) πως προοδεύουμε προς κάτι καλύτερο, κάτι ανώτερο καθώς φουντώνει ανάπτυξη παντού. Και μάλιστα πως ξετυλίγεται μια συνεχής ανοδική εξέλιξη – σε όλα (στη βιόσφαιρα, στην κοινωνία, στην οικογένεια, στη μόδα κλπ)!
Στην πραγματικότητα μόνο η τεχνολογία (από το λιθάρι και τη βέργα μέχρι τα ηλεκτρονικά θαύματα), η συνακόλουθη ρύπανση και η βαρβαρότητα αναπτύσσονται συνεχώς.
Ο απλός καθημερινός κύκλος της γης γύρω από τον άξονά της όμως υποδείχνει κάτι άλλο. Το φως της μέρας αναπτύσσεται μόνο για να σβήσει στο σκότος της νύχτας. Και κάπου, κάποτε η νύχτα είναι πολύ μεγαλύτερη.
Ο οικονομικός κύκλος επίσης δείχνει πως την ακμή και άνθηση την ακολουθεί παρακμή και ύφεση.
Έτσι και στον ευρύτερο, για μας άγνωστο κύκλο του πολιτισμού εξελίσσονται ή αναπτύσσονται με μεγάλη ταχύτητα και οι δυνάμεις της βαρβαρότητας κι εγκληματικότητας. Αυτές εμφανίζονται ποικιλοτρόπως – σε ανεντιμότητα, απάτη, ασέβεια, αυθάδεια και παρόμοιες εκδηλώσεις που αυξάνονται με τα χρόνια σε ένταση και έκταση.
Εφόσον υπάρχει ανάπτυξη πρέπει να υπάρχει και παρακμή κι εκφυλισμός.
Είναι μόνο ο φτηνός συναισθηματισμός της άγνοιας που μας εμποδίζει να δούμε την παρακμή του πολιτισμού (= φροντίδα για τους άλλους και εξάλειψη του εγωισμού) και την ανάπτυξη της βαρβαρότητας με την απουσία της πειθαρχίας.
Ο πολιτισμός απαιτεί προσπάθεια και πειθαρχία. Όπως όμως βλέπουμε, οι εκπαιδευτικοί (και γονείς) αποστρέφονται τέτοιες παραξενιές. Προτιμούν την εύκολη πορεία – της κατρακύλας.
