1. Ο κ. Α. Παπαχελάς, Διευθυντής της Καθημερινής, της μόνης εφημερίδας που διαβάζω τακτικά, μοιάζει σοβαρός δημοσιογράφος. Με το ‘σοβαρός’ δεν εννοώ πως η πολιτική του τοποθέτηση δεν επηρεάζει τη δημοσιογραφία του, ούτε πως η κρίση του και η ερμηνεία του των γεγονότων είναι τις περισσότερες φορές ορθή. Εννοώ πως η εφημερίδα την οποία διευθύνει πολύ απέχει από τον υπόλοιπο ημερήσιο τύπο και τα άρθρα του πολύ διαφέρουν από τις ανοησίες που συναντώ σε άλλα ΜΜΕ. Ωστόσο δεν το κρύβω πως πολλές φορές νομίζω ότι και ο κ. Παπαχελάς γράφει παρόμοιες ανοησίες ενώ πολλές συνεντεύξεις του στο πρόγραμμα Φάκελλοι (Παλιοί ή Νέοι) μόνο σοβαρές δεν είναι με διάφορους πολιτικάντηδες που ψεύδονται με την ίδια ευκολία που αναπνέουν ή πανεπιστημιακούς που ζουν ακαδημαϊκά σύννεφα ποικίλης πυκνότητας. Ο ίδιος βέβαια τηρεί ευπρεπέστατη στάση δίχως να παθιάζεται ποτέ ή να φωνασκεί.
Πρόσφατα έγραψε (Καθημερινή 9/12/12) για την πολιτική που ‘ξαναγυρνάει στα χέρια των κομματικών και των παράκεντρων εξουσίας. … Αυτή η κυβέρνηση [δηλαδή των κκ Σαμαρά, Βενιζέλου και Κουβέλη] έδωσε μάχη για να περάσουν κρίσιμες διαρθρωτικές αλλαγές. Έφερε μαζί της είτε ως συνεργάτες είτε ως συμμάχους, ανθρώπους που πίστεψαν στη μάχη της επιβίωσης στο ευρώ και των μεταρρυθμίσεων.’
2. Μια στιγμή, κ. Παπαχελά!
Πότε ξέφυγε από τα χέρια των κομματικών η πολιτική για να ξαναγυρίσει τώρα;
Ποιες μάχες έδωσε αυτή η Κυβέρνηση και με ποιους – άλλους από τους εαυτούς τους, σε ένα είδος νέου εμφυλίου;
Ποιες διαρθρωτικές αλλαγές και ποιες μεταρρυθμίσεις; Πού δηλαδή μπορούμε και μεις να δούμε τέτοια θαύματα;
Και τι σημασία έχει το ότι «συνεργάτες» ή «σύμμαχοι» πίστεψαν – αν όντως πίστεψαν – στην επιβίωση στο ευρώ;
Μόλις μια βδομάδα νωρίτερα η εφημερίδα σας είχε άρθρο – για μια ακόμα φορά – για τα τέσσερα αεροπλάνα της πρώην Ολυμπιακής που δεν τα δέχονται οι ξένοι διότι λόγω απουσίας συντήρησης είναι σε άθλια κατάσταση.
Και μακάρι να ήταν μόνο αυτή η κάκωση στον κρατικό κορμό. Mπορείτε να γράψετε ένα ωραίο εγκωμιαστικό άρθρο για το πόσο καλά λειτουργεί έστω και μια κρατική υπηρεσία. Αλλιώς γράψτε πως κάθε εποπτεύων υπουργός και πρώτιστα ο πρωθυπουργός οφείλει να πάει σπίτι του ή στη φυλακή για παρακώλυση της αποκατάστασης της χώρας.
3. Οι διαρθρωτικές αλλαγές που ευαγγελίζεστε θα έπρεπε να αρχίσουν με μια και μόνη που μπορεί να συνοψισθεί σε μια μικρή φράση: ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ.
Υπάρχει κάποια μικρή ένδειξη για κάτι τέτοιο;
Οι άνεργοι αυξήθηκαν το τελευταίο έτος στο 26% ή 27% ξεπερνώντας την Ισπανία. Απολύθηκε κανένας δημόσιος υπάλληλος; … Όχι!
Ιδιωτικές επιχειρήσεις κλείνουν κατά 100άδες και ιδιωτικοί υπάλληλοι περνούν στην ανεργία κατά δεκάδες χιλιάδες. Αλλά οι πολιτικάντηδες στα σχετικά υπουργεία και ο πρωθυπουργός κάνουν πως δεν ακούν και δεν βλέπουν τίποτα. Ο κ. Μανιτάκης, ο κ. Κουβέλης και άλλοι κύριοι, δεν ενοχλούνται καθόλου. Απλώς δηλώνουν – πίσω από κόκκινες γραμμές! – πως δεν θα απολυθεί κανένας ΔΥ. (Ας τσακιστεί ο ιδιωτικός τομέας!)
Αλλά δεν φθάνει αυτό. Δηλώνουν επίσης πως χρειάζεται πολιτική ανάπτυξης αντί της ακραίας λιτότητας των φορομπηχτικών μέτρων που επιβάλλουν οι ξένοι (η Τρόικα κλπ.)! Δεν λένε στον κόσμο πως η Τρόικα ζήτησε από την αρχή μείωση του κράτους με απολύσεις πολυάριθμων ΔΥ και κλείσιμο ή συγχωνεύσεις πάμπολλων άχρηστων κρατικών οργανισμών. Ουδέποτε εφήρμοσαν τα μέτρα που ζήτησε η Τρόικα και που, αφήνοντας άθικτο τον ιδιωτικό τομέα, θα έδιναν προοπτικές ανάπτυξης.
Μήπως μειώθηκαν τα υπουργεία, οι βουλευτές, οι υπάλληλοι της Βουλής ή τα κρατικά κανάλια ραδιοτηλεόρασης;
Μήπως συγχωνεύτηκαν όλα τα άχρηστα και ανεπρόκοπα γραφεία ΔΟΥ που υπήρχαν μόνο και μόνο για να χρηματίζονται ποικιλότροπα οι εφοριακοί;
4. Οι μεγαλοστομίες του κ. Σαμαρά περί ανάπτυξης είναι μεγάλες σαπουνόφουσκες. Καμιά ανάπτυξη δεν πρόκειται να έρθει όσο ο ίδιος κυβερνά. Ο κ. Σαμαράς δεν ξέρει κανέναν άλλο τρόπο διακυβέρνησης.
Ο κ. Παπαχελάς τελειώνει το άρθρο του με μια απίστευτη σχεδόν κορόνα για τον πρωθυπουργό: “Ο κ. Σαμαράς αιφνιδίασε και έπεισε πολλούς σε αυτήν την κοινωνία με την πολιτική του τους τελευταίους μήνες. Δεν πρέπει να τους απογοητεύσει.”
Ο κ. Σαμαράς αιφνιδίασε πολλούς ίσως, αμφιβάλλω αν έπεισε κανέναν που γνωρίζει το παραμικρό για την πραγματικότητα των πολιτικάντηδων τύπου Σαμαρά, Βενιζέλου, Καμμένου ή Τσίπρα. Όλοι ανήκουν στο ίδιο σινάφι – όλοι οπορτουνιστές, αλαζόνες και φιλόδοξοι.
Ο κ. Σαμαράς εγκατέλειψε βίαια τη ΝΔ (όπως ο κ. Αβραμόπουλος), ίδρυσε δικό του κόμμα με άλλα δεξιά κατακάθια (όπως ο κ. Καμμένος) και μετά την εκλογική του ήττα εξαφανίστηκε για 10 χρόνια δίχως να κάνει τίποτα χρήσιμο. Ούτε διαφεύγει της προσοχής μας πως από την αρχή της κρίσης αλλάζει στάση (υπέρ ή εναντίον του Μνημονίου) ανάλογα με τις συνθήκες έτσι που να εξασφαλίζει την παραμονή του στην εξουσία.
Αυτό είναι το ποιόν του και είναι πολύ μεγάλος σε ηλικία για να αλλάξει.
5. Ένας άξιος πρωθυπουργός θα μείωνε το Δημόσιο. Συγχρόνως θα προωθούσε ασφυκτικά την πάταξη της φοροδιαφυγής και θα έδινε τέλος στα κλειστά επαγγέλματα (δικηγόροι, λιμενεργάτες, φαρμακοποιοί, φορτηγατζήδες κλπ). Ούτε το πρώτο ούτε το δεύτερο ούτε το τρίτο έχουν γίνει, ούτε υπάρχουν ελπιδοφόρα σημεία ότι πρόκειται να γίνουν.
Στο κύριο άρθρο του ίδιου φύλλου γραμμένο από τον κ. Παπαχελά(;) διαβάζουμε: “Αυτή την ώρα η κυβέρνηση δείχνει να μην έχει σαφείς στόχους και να μην υπερασπίζεται στοιχειωδώς την πολιτική της… Το μοίρασμα κυβερνητικών θέσεων με κριτήριο προσωπικές ή κομματικές διασυνδέσεις είναι απαράδεκτο και δείχνει ότι το πολιτικό σύστημα ακόμη δεν έχει καταλάβει πώς έφτασε η χώρα στη χρεοκοπία.”
Δηλαδή η κυβέρνηση δεν έχει τον κ. Σαμαρά ως προκαθήμενο;
Ποιο και τι είναι το “πολιτικό σύστημα”; Δηλαδή δεν καταλαβαίνει ο κ. Παπαχελάς πως δεν υπάρχει “πολιτικό σύστημα” αλλά μόνο άνθρωποι, πολιτικάντηδες, εμφορούμενοι από μια συγκεκριμένη νοοτροπία – αυτή που ονομάστηκε “πελατειακό κράτος”;
Αυτή την ώρα το πολιτικό σύστημα είναι ο κ. Σαμαράς πρώτος, ο κ. Βενιζέλος, ο κ. Κουβέλης, ο κ. Τσίπρας και οι άλλοι κομματάρχες, που αντί να μονιάσουν και να προωθήσουν το καλό της χώρας (που δεν είναι και τόσο δύσκολο), κοιτάζουν πώς να βάλουν τρικλοποδιές ο ένας στον άλλο διεκδικώντας την εξουσία και την εύνοια των μαζών. Ούτε ένα απλό και δίκαιο φορολογικό σύστημα δεν είναι ικανοί να ομονοήσουν και να φτιάξουν.
Στο ίδιο φύλλο, στη σελίδα 4, έχουμε την πληροφόρηση για “εκλεκτούς” πολιτευτές των 3 κομμάτων εξουσίας που έχοντας αποτύχει στις εκλογές, αναλαμβάνουν διάφορα καλοπληρωμένα πόστα στη Δημόσια Διοίκηση. Αυτή ήταν και είναι η νοοτροπία πολιτικάντηδων σαν τον κ. Σαμαρά.
Τι άλλο να πούμε;
