Η Τουρκία βρίσκεται σε μόνιμη κρίση διότι υπάρχει μια μεγάλη μειοψηφία εθνικιστών που, σε αντίθεση με τους αντίστοιχους ηλίθιους Έλληνες, κατορθώνει να συμπαρασύρει πολλούς άλλους, απλοϊκούς πολίτες κι εκλέγονται γομάρια σαν τον Ερντογάν, τον Τσαβούσογλου, τον Ακάρ κλπ., στην εξουσία. Αυτό είναι νέα μορφή Σεραγιού σαν την αυλή του Πούτιν, που μόνο σκοπό έχουν, όπως κάθε κυβέρνηση, να διατηρήσουν την εξουσία μα σε βάρος του έθνους το οποίο καταληστεύουν κανονικότατα και πλουτίζουν οι ίδιοι και οι κολλητοί τους.
Στα τελευταία 4 έτη πάνω από 7.000 εκατομμυριούχοι έχουν (πάλι όπως στη Ρωσία του Πούτιν) εγκαταλείψει την πατρίδα τους βλέποντας πως τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο. Η φυγή αυτών των σχετικά μορφωμένων και ικανότατων επιχειρηματιών ξεκίνησε πολύ προτού αρχίσει ο βλακώδης καυγάς με την Αμερική ή το πλησίασμα στον Πούτιν.
Έβλεπαν πως το Δημόσιο Χρέος αυξανόταν και ο πληθωρισμός ανέβαινε ωσότου έφτασε να καλπάζει με 20% και ολοένα περισσότερο. Αυτή, η κάκιστη διαχείριση της οικονομίας από τους συγγενείς και φίλους του δικτάτορα, ήταν η μεγάλη φωτιά. Η κόντρα με τις ΗΠΑ είναι δόση πετρελαίου που την μετέτρεψε σε πυρκαγιά. Και οι εντάσεις με την Ελλάδα, την Κύπρο, το Ισραήλ κλπ. είναι δευτερεύουσες.
Γι’ αυτό οι εκλογές έγιναν στις 24/6/18 και όχι το 2019 όπως ήταν να γίνουν κανονικά. Διότι ακριβώς στο ΑΚΡ κόμμα του Ερντογάν και Σία φοβόντουσαν πως η κατάσταση της οικονομίας θα χειροτέρευε – όπως κι έγινε παρά την οικονομική βοήθεια που πήρε από το Κατάρ!
Ο πληθωρισμός κάποια ώρα έτρεχε με πάνω από 80% εξανεμίζοντας τα μάλλον ισχνά εισοδήματα του κοσμάκη. Υποσχέθηκε στις αρχές 2022 ο Ερντογάν, αυτός ο απεχθής απατεώνας (όλοι ίδιοι είναι οι δικτάτορες), πως, με εφαρμογή των χαμηλών επιτοκίων (σύμφωνα με το ιερό Κοράνι!), θα κατέβαζε τον πληθωρισμό σε μονοψήφιο αριθμό. Αντ’ αυτού αυτός ανέβηκε στο 86% και τώρα οδεύει γοργότατα προς τριψήφιο νούμερο!
Ο Πρόεδρος και οι πράκτορές του είναι το πρώτο προφανές πρόβλημα.
Το δεύτερο, όπως παντού πλέον στην υφήλιο, είναι η Παιδεία. Μια ψευτο-δημοκρατία εφαρμόστηκε από φιλοπάτριδες ίσως ηγέτες (Ατατούρκ κλπ.) που όμως δεν είχαν ενστερνισθεί τις αρχές της ούτε τις γνώριζαν ούτε καταλάβαιναν καλά όσα έτυχε να ξέρουν. Ο πολύς κόσμος ήταν αμόρφωτος και αγράμματος αιχμάλωτος της νοοτροπίας ενός Μωαμεθανισμού διεφθαρμένου από τη σήψη της αρρωστημένης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Σήμερα, ναι, υπάρχουν πολλά εκπαιδευτικά ιδρύματα και σχολεία, μα στην πρωτοβάθμια παιδεία και τη δευτεροβάθμια στις επαρχίες, τα παιδιά αγράμματων γονιών δεν μαθαίνουν πολλά και οι επιδόσεις στα Μαθηματικά και στις Επιστήμες στα πανεπιστήμια είναι πολύ φτωχές.
Το ΑΚΡ δεν έχει προγράμματα, πολιτικές, που να ταιριάζουν στις συνθήκες του 21ου αιώνα. Και δεν υπάρχουν πια ούτε οι λιγοστοί θεσμοί που άρχισαν να φυτρώνουν και να λειτουργούν ως αντίβαρο στις ακρότητες επίδοξων εξαμβλωματικών απολυταρχικών κυβερνόντων. Βλέπετε, και η Νότιος Κορέα είχε διεφθαρμένη ηγεσία με τον Park Geun Hye, μα είχε και τα πολιτικά θεσμικά εργαλεία να τον ξεφορτωθεί. Αυτό δεν ισχύει στην Τουρκία. Ο κοσμάκης χάφτει εύκολα τις εθνικιστικές κραυγές και τα συνθήματα που πολλαπλασιάζουν τις εντάσεις με την Ελλάδα (κυρίως) κι άλλους γείτονες και, βέβαια, τους Αμερικανούς που υπονομεύουν, δήθεν, την αμυντική ικανότητα της πατρίδας!
Οι περισσότεροι (όχι όλοι) στην αντιπολίτευση τώρα έχουν παρασυρθεί από τη σαρωτική, σκοταδιστική συνθηματολογία του ΑΚΡ και λένε τα ίδια: Γαλάζια πατρίδα, νησιά του Αιγαίου κλπ.
Η πραγματική φιλοδημοκρατική αντιπολίτευση έχει περιοριστεί αφάνταστα με απαγορεύσεις, διώξεις και φυλακίσεις (και δολοφονίες). Τα τελευταία χρόνια φυλακίστηκαν 320 δημοσιογράφοι (36 βρίσκονται ακόμα μέσα). Το 90% των ΜΜΕ ελέγχεται από πρόσωπα προσκείμενα στην κλίκα του Ερντογάν. Τα πρωτοσέλιδα μεγάλων εφημερίδων και τηλεοπτικών καναλιών περνούν από κυβερνητική λογοκρισία!
Μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα κατά του Ερντογάν το 2016, το καθεστώς ελευθεριών επιδεινώθηκε πολύ σοβαρά (όπως σημείωσα αμέσως πιο πάνω).
Όσοι γνήσιοι φιλελεύθεροι κυκλοφορούν ακόμα ελεύθεροι ως αντιπολίτευση φοβούνται πως θα παρθούν κι άλλα καταπιεστικά, όχι απλώς περιοριστικά, μέτρα – πριν τις εκλογές του 2023.
Ήδη πέρασε “Νόμος περί Τύπου” με 40 άρθρα. Το άρθρο 29 ορίζει 1 ως 3 έτη φυλάκισης για διασπορά παραπλανητικών πληροφοριών. Είναι κόπια του πουτινικού νόμου που όμως προβλέπει 7 έτη!
Ο πρόεδρος-σουλτάνος με το πολυτελέστατο μέγαρο και την αντίστοιχη ζωή, βρίσκεται πλέον πολύ πίσω στις δημοσκοπήσεις. Και φοβάται πως αν χάσει τις εκλογές θα βρεθεί στο εδώλιο του κατηγορουμένου μαζί με τους κολλητούς του στην εξουσία.
Είναι μια πολύ δύσκολη, πολύ εύφλεκτη κατάσταση!
