Ο Σερ Fred Hoyle (1915-2001) ήταν ο διάσημος στην εποχή του (δεύτερο μισό του 20ού αιώνα) Βρεττανός αστροφυσικός στο Κέιμπριτζ. Μάλιστα χρίστηκε Ιππότης (Sir) το 1972. Απέρριψε τη θεωρία του Δαρβίνου για την εξέλιξη και πρότεινε (με τον Chandra Wickramasinghe) τη θεωρία της πανσπερμίας. – Ότι δηλαδή η ζωή ξεκίνησε κάπου αλλού στο σύμπαν και έφθασε στη γη με μετεωρίτες. Απέρριψε φυσικά και τη θεωρία “δημιουργισμού” creationism, που έχει ως βάση του το πρώτο κεφάλαιο της Γένεσης στην Παλαιά Διαθήκη.
Η δαρβινική θεωρία συνίσταται βασικά στην επιβίωση του ισχυρότερου με τη φυσική επιλογή και την εξέλιξη μέσω τυχαίων (random) μεταλλαγών. Υπάρχει μία ισχυρή υποψία πως ο Δαρβίνος την “έκλεψε” από τον σύγχρονο του Α.R. Wallace, ο οποίος αρνήθηκε να συνεργαστεί μαζί του, μα αυτή δεν έχει αποδειχθεί παραμένοντας μία υποψία.
Κάτι άλλο όμως που επίσης δεν έχει αποδειχτεί σχετικά με τη θεωρία καθαυτή είναι η αβιογένεση (=αυθόρμητη – αυτοδημιουργία ή αυτογένεση της πρώτης μορφής ζωής) και η επακόλουθη ικανότητά της να μετεξελίσσεται σε διαφορετικά είδη όντων.
Ο Hoyle διατύπωσε τις αντιρρήσεις τους στο βιβλίο (μαζί με τον Wickramasinghe) Evolution from Space, Λονδίνο 1981. Εκεί υποστήριξε τη γνώμη του πως η ζωή δεν μπορεί να είχε δημιουργηθεί τυχαία. Υπάρχουν τουλάχιστον 2.000 ένζυμα και το να βρεθούν όλα μαζί τυχαία είναι σχεδόν εντελώς αδύνατο, ακόμα και αν όλο το σύμπαν ήταν μια οργανική σούπα. Μια τέτοια πιθανότητα είναι όμοια με την πιθανότητα να ρίξει κάποιος το ζάρι και να φέρει το 6 κάθε φορά 5 εκατομμύρια διαδοχικές φορές!
Επομένως, συμπεραίνει, ιδίως καθώς παρουσιάζεται ένα ον με τη νοημοσύνη του ανθρώπου, η ζωή πρέπει να δημιουργήθηκε από μια πολύ μεγάλη νοημοσύνη και να την αντανακλά. Αυτή η θεώρηση είναι τόσο προφανής που είναι απορίας άξιο, κατά τον αστροφυσικό, το ότι δεν είναι γενικά αποδεκτή. (Μα οι άνθρωποι, ακόμα, κι επιστήμονες, προτιμούν την ανάπηρη και αναπόδεικτη θεωρία παρά τη λογική.)
Στο βιβλίο του The Intelligent Universe (1983 σελ. 19) παρουσιάζει μια διαφορετική πειστική εικόνα για το απίθανο της τυχαίας αυτογένεσης. Φαντασθείτε, γράφει, ένα νεκροταφείο αεροπλάνων με εκατοντάδες κομμάτια σε άτακτους σωρούς. Ένας τυφώνας περνά στροβιλίζοντας τα πάντα. Τι πιθανότητες υπάρχουν μετά την πάροδο του τυφώνα να έχει δημιουργηθεί ένα καινούριο Boeing 747, έτοιμο να πετάξει;
Ζωντανοί οργανισμοί δεν δημιουργήθηκαν από τύχη (ή ατυχηματικά)! Μια μεγάλη, άγνωστη Νοημοσύνη βρίσκεται πίσω (και μπροστά) από τα ζωντανά όντα!
