Υποτίθεται πως ο Γιαχβέ των Ιουδαίων (Παλαιά Διαθήκη) είναι ο πρώτος μόνος αληθινός Θεός. Και αυτός είναι ο πρώτος μύθος περί μονοθεϊσμού. Διότι, πολύ πριν τους Ιουδαίους, οι Ινδοί είχαν διδάξει πως όλες οι θεότητες είναι εκδηλώσεις ιδιοτήτων και δυνάμεων του ενός Απολύτου, του Μπράχμαν. Επίσης, σε ορισμένα σημεία στην Παλαιά Διαθήκη ο Θεός μιλάει στον πληθυντικό «Εμείς…», σαν να υπήρχαν πολλοί θεοί. Επιπλέον, ο Ψαλμός 81/82.1 λέει ξεκάθαρα «Ο θεός έστη (στέκεται/στάθηκε) στη συναγωγή θεών και θα κρίνει αυτούς τους θεούς»: πρόκειται δηλαδή για έναν που είναι ανώτερος ανάμεσα σε πολλούς όμοιους/ίσους (primus inter pares, όπως έλεγαν οι Ρωμαίοι).
Τον φαντασιακό «μονοθεϊσμό» των Ιουδαίων αποδέχτηκαν οι Χριστιανοί και αργότερα οι Μωαμεθανοί. Οι Χριστιανοί είναι πεπεισμένοι πως βελτίωσαν ή συμπλήρωσαν την ατελή θρησκεία των Ιουδαίων και οι Μωαμεθανοί πιστεύουν ακράδαντα πως το Κοράνι είναι πολύ ανώτερο της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης και πως ο Αλλάχ είναι ανώτερος στη δική τους μόνη αληθινή θρησκεία! Και όλοι νομίζουν πως ο μονοθεϊσμός είναι μεγάλη πρόοδος από την ειδωλολατρία και ανώτερο στάδιο, υψηλότερη βαθμίδα, θρησκευτικότητας.
Στην πραγματικότητα, ο Ιουδαϊσμός στην αρχαιότητα ήταν πολύ αγριότερος από ειδωλολατρικές θρησκείες (όπως φαίνεται από τις σφαγές που έκανε στα βιβλία του Ιησού του Ναυή, του Σαμουήλ κ.λπ.), ο Χριστιανισμός επέδειξε μίσος και μοχθηρία κυνηγώντας άγρια αιρετικούς και αλλόθρησκους ως το 1700, ενώ οι Ισλαμιστές συνεχίζουν τον ιερό πόλεμο τζιχάντ που είναι τρομοκρατία καθώς σφάζει αλλόθρησκους κι απροστάτευτους Εβραίους ακόμα και στις μέρες μας.
Οπωσδήποτε αναπτύχθηκαν πολλά αξιόλογα έργα τέχνης στη λογοτεχνία, ζωγραφική, αρχιτεκτονική κ.λπ., κι έγιναν πολλές επιστημονικές ανακαλύψεις από μονοθεϊστές φυσικούς, χημικούς, γιατρούς κ.λπ. Μα αυτά τα επιτεύγματα δεν οφείλονταν στο πνεύμα του μονοθεϊσμού: ήταν εκδηλώσεις σε ορισμένα στάδια της ανθρώπινης ιστορίας στην αδιάκοπη προσπάθεια των ανθρώπων να ερευνήσουν και να δημιουργήσουν.
Σε αντίθεση με ό,τι γενικά πιστεύεται στις μονοθεϊστικές κοινωνίες (εκτός των Εβραίων στο Ισραήλ που ανέχονται τους πάντες), υπάρχει μια βαθιά διχοτόμηση των ανθρώπων: (α) είναι οι επίλεκτοι, οι πιστοί που έχουν ασπαστεί τη μόνη αληθινή θρησκεία, τον μόνο αληθινό θεό, και θα σωθούν στη μεταθανάτια ζωή σε κάποιον παράδεισο· (β) είναι οι υπόλοιποι άπιστοι, αλλόθρησκοι που, άσχετα με τη δική τους θρησκεία και την καθόλα ηθική συμπεριφορά τους, είναι καταδικασμένοι σε κολασμό αιώνιο αφού δεν αποδέχονται την αλήθεια της συγκεκριμένης μονοθεϊστικής θρησκείας.
Η πολιτική (= κοινωνική) ιδεολογία του έχει ως βάση της τον αυταρχισμό, το ολοκληρωτικό ή απολυταρχικό καθεστώς που εύκολα γίνεται φασισμός, ανάλγητος και καταπιεστικός. Έχει και μια βασική αντίφαση: όλοι οι άνθρωποι είναι παιδιά του ίδιου Θεού κι επομένως ίσοι, μα οι πιστοί είναι καλύτεροι – είναι οι εκλεκτοί που θα σωθούν!
Έτσι πάντα τείνουν προς χωριστότητα και σύγκρουση!
Θα συνεχίσω στο επόμενο.
