Πάσχος Μανδραβέλης
Πολλοί διακρίνουν ομοιότητες στις καταστροφικές πυρκαγιές του 2007 με τις τωρινές. Κυρίως σε ό,τι αφορά τις δικαιολογίες για την ανευθυνότητα των υπευθύνων. Τότε είχαμε τον «στρατηγό άνεμο», ο οποίος προήχθη σε «στρατάρχη» (διά χειρός Δημήτρη Χαντζόπουλου). Τότε είχαμε δικαιολογίες για την κομμένη γράνα και τους συβαρίτες πολιτικούς, τώρα είχαμε ερωτήσεις. Πολλές ερωτήσεις. Οχι των δημοσιογράφων προς του υπουργούς, αλλά αντίστροφες.
Η συνέντευξη Τύπου της 26.7.2018 ήταν χαρακτηριστική. Κατ’ αρχήν, το σκηνικό θύμιζε την αντίστοιχη για τις υποκλοπές το 2006. Κατά δεύτερον, οι υπεύθυνοι μιλούσαν για τα προβλήματα που έχουν. Ετσι άρχισαν να ρωτούν: «Ξέρετε πόσο δύσκολο είναι να εκκενωθεί ένας οικισμός;». «Ξέρετε τι θα συνέβαινε αν δεν κλείναμε τη λεωφόρο Μαραθώνος;». «Ξέρετε πόσοι θα πέθαιναν αν δεν κάναμε τα πράγματα τόσο άριστα;». «Ξέρετε πόσο δύσκολο είναι να ξεκινήσουν τα πλοία;». «Ξέρετε πόσο δύσκολο είναι να φτάσουν τα πλοία;». «Ξέρετε το ένα;… Ξέρετε τ’ άλλο;…» Στο τέλος, τα κυβερνητικά στελέχη (ένστολοι και μη) συνεχάρησαν αλλήλους, για την άριστη δουλειά που κάνουν.
Η βασική ασθένεια και αυτής της κυβέρνησης είναι ο «επικοινωνισμός». Γράφαμε το 2004, στις απαρχές της διακυβέρνησης της Ν.Δ.: «Ο “επικοινωνισμός” είναι κακός σύμβουλος. Το μόνιμο άγχος των πολιτικών να διαχειριστούν το βραχυχρόνιο πολιτικό κόστος τούς οδηγεί αφενός σε διόγκωση της κρίσης και κυρίως δεν τους επιτρέπει να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα στη ρίζα τους. Το κακό όμως είναι ότι η πραγματικότητα πάντα εκδικείται. Αν δεν διορθωθούν οι δυσλειτουργίες που γεννούν γεγονότα-παραγωγούς πολιτικού κόστους, η κυβέρνηση θα εγκλωβιστεί σε μια μόνιμη ίαση των συμπτωμάτων της κρίσης. Οσο καλά και να διαχειριστεί επικοινωνιακά μια κρίση, αν δεν ξεριζωθούν τα αίτια που δημιουργούν την κρίση, η πραγματικότητα θα εκδικηθεί» (17.9.2004).
Το ίδιο πρόβλημα είχε και τούτη η κυβέρνηση από την αρχή. Την εποχή της «περήφανης διαπραγμάτευσης με τα πουκάμισα έξω» δεν στάθμιζαν τη διεθνή συγκυρία. Ξημεροβραδιάζονταν στα τηλεοπτικά παράθυρα για να πείσουν τους πολίτες ότι «θα μας τα δώσουν, δεν τους συμφέρει να μη μας τα δώσουν…». Διαχειρίζονται το προσφυγικό απαγορεύοντας στους δημοσιογράφους να μπαίνουν σε καταυλισμούς, ειδικώς όταν κατά τη διάρκεια εκκενώσεων οι εικόνες μπορεί να είναι σκληρές.
Ο δεξιός «επικοινωνισμός» του 2004-2009 κατέληξε στη χρεοκοπία του τόπου. Πρέπει να αισθανόμαστε τυχεροί που ο αριστερός «επικοινωνισμός» κατάφερε το ίδιο στην αρχή της θητείας του. Τουλάχιστον δεν άφησαν τη λήψη μέτρων για άλλους και γι’ αργότερα. Αλλά ακολουθούν την ίδια συνταγή για κάθε πρόβλημα της χώρας, βρίζοντας εν τω μεταξύ όσους περισσότερους μπορούν…
Πηγή: Καθημερινή
