Μπάμπης Παπαδημητρίου
Η πλέον οδυνηρή σύγκριση για τη χώρα μας είναι η καθυστέρηση που έχουμε καταγράψει στην αντιμετώπιση των επιπτώσεων που έφερε η παγκόσμια χρηματοοικονομική κρίση σε όλα τα πλούσια κράτη μετά το 2008. Γιατί, δεν πρέπει να το ξεχνάμε, υπήρξαμε και συνεχίζουμε, όσο κι αν χειροτέρευσε η θέση μας, να βρισκόμαστε μεταξύ των εύπορων πληθυσμών του πλανήτη. Ανήκουμε στις ισχυρότερες συμμαχίες τους κόσμου: το Βορειοατλαντικό Σύμφωνο (ΝΑΤΟ), την Ευρωπαϊκή Ενωση και ιδιαιτέρως τη Ζώνη του Ευρώ. Εκπλήσσομαι συχνά πόσο ηττοπαθείς είναι οι παρατάξεις που, ενώ τα πέτυχαν αυτά, κάθονται κι ακούνε τον 43χρονο ένοικο του Μαξίμου να τις κατηγορεί με σκαιό τρόπο για όλα τα δεινά του κόσμου. Λες κι εκείνος δεν ζούσε στην ίδια χώρα, δεν είχε καμία ευθύνη για το είδος του αριστερού που υπήρξε, δεν προέβλεπε και δεν υποσχόταν τα πάντα όλα στραβά (για να αποφύγω την κατηγορία του συνειδητού ψεύδους) και δεν κυνηγούσε τους «πασοκονεοδημοκράτες» όπου τους έβρισκε, όπως κάνουν τώρα οι λαφαζανιστές πρώην σύντροφοί του. Δεν παρεμπόδισε την ταχεία διόρθωση; Δεν καθυστέρησε τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις, όσο κι αν αυτό διόγκωνε το κόστος που έπρεπε να πληρώσει η κοινωνία;
Το θέμα είναι ότι ενώ τα κράτη της Ευρωζώνης αντιμετώπισαν, κάποια στιγμή, με θάρρος την κρίση και συμφώνησαν στις βασικές διορθώσεις με αποτέλεσμα να επιστρέψουν σε θετικό έδαφος εδώ και πολύ καιρό, εμείς συνεχίσαμε να κοιτάμε προς την αντίθετη κατεύθυνση. Το ακαθάριστο προϊόν των αναπτυγμένων κρατών (G7) αυξάνεται συνεχώς μετά το 2014. Το διεθνές εμπόριο κινείται δυναμικά, η νομισματική πολιτική παραμένει χαλαρή και υποστηρικτική σε ΗΠΑ, Ευρωζώνη και Ιαπωνία, τα νομίσματα είναι σταθερά, το πετρέλαιο ήταν μέχρι πρόσφατα στα χαμηλά του, ενώ σημαντικά κράτη όπως η Κίνα και η Ινδία συνέχισαν να τροφοδοτούν την παγκόσμια ανάρρωση με ρυθμούς πάνω από το 6%. Το ΙΟΒΕ έxει προβλέψει ρυθμό αύξησης του παγκοσμίου ΑΕΠ στο 3,7% πέρυσι και περιμένει 3,8% για το 2018. Μόλις πριν από λίγες ημέρες, δημοσιεύθηκαν πληροφορίες ότι οι νεότερες προβλέψεις (το ΔΝΤ δημοσιεύει τη Δευτέρα) θα είναι πιο αισιόδοξες.
Το 2014 όλα έδειχναν ότι η Ελλάδα θα ευθυγραμμιζόταν με το ανοδικό κύμα. Είναι γνωστό ότι οι λανθασμένες (όσο και ανόητες) αποφάσεις της πρώτης κυβέρνησης Τσίπρα και η συνειδητή καθυστέρηση μετά την υιοθέτηση του νέου μνημονίου, που έγινε χειρότερη λόγω της φορομπηχτικής και αντιεπιχειρηματικής πολιτικής, έβγαλαν την Ελλάδα εκτός φάσης. Χάσαμε το τρένο της συγχρονισμένης επιστροφής σε καλύτερους ρυθμούς ανάπτυξης. Θα αλλάξει κάτι το 2018; Πιθανόν· όχι όμως και σίγουρο.
Πηγή: Καθημερινή
