Στέφανος Κασιμάτης
Είναι και αυτό ένα επικοινωνιακό πυροτέχνημα – όπως οι Εξεταστικές, οι δικογραφίες που πηγαινοέρχονται στη Βουλή, οι κορδέλες των εγκαινίων κ.λπ. Oμως, η πρόταση της επιτροπής Κατρούγκαλου για την αναθεώρηση του Συντάγματος, που ανακοινώθηκε προ ημερών, ανεξαρτήτως της τύχης που θα έχει, μας δίνει την ευκαιρία να δούμε το είδος της πολιτείας στο οποίο θα ήθελαν οι συριζαίοι να μετατρέψουν την Ελλάδα.
Εχει σημασία ότι, από την αιτιολογική έκθεση που συνοδεύει τις προτάσεις, η επιτροπή Κατρούγκαλου δηλώνει εξαρχής τις ακραία αριστερές, ανατρεπτικές θέσεις της. «Οι μνημονιακές επιταγές συνιστούν “παρασύνταγμα”», διαπιστώνουν οι υπό τον Κατρούγκαλο σοφοί και, επειδή οι ίδιοι θέλουν να κινηθούν σε «προοδευτική κατεύθυνση», θεωρούν «αδήριτη ανάγκη μια ριζοσπαστική αναθεώρηση». Προκειμένου δε να την πετύχουν, ξεμπερδεύουν κατ’ αρχάς με τη συναίνεση: «Ως προς τα κρίσιμα διλήμματα, η αναθεώρηση δεν μπορεί να είναι συναινετική», γράφουν. «Τα διακυβεύματα αυτά από τη φύση τους προϋποθέτουν σύγκρουση επιχειρημάτων και συμφερόντων». Η σύγκρουση, εντούτοις, δεν συνεπάγεται την επιβολή της μιας άποψης επί της άλλης, δηλαδή την άρνηση της συναίνεσης. Αλλά οι συριζαίοι είναι στον πυρήνα τους μπολσεβίκοι και βλέπουν την αστική δημοκρατία σαν «zero-sum game», δηλαδή σαν παιχνίδι όπου στο τέλος μόνο ένας κερδίζει (αυτοί) και όλοι οι άλλοι χάνουν.
Οι απαντήσεις που επιδιώκει να επιβάλει η επιτροπή Κατρούγκαλου στα κρίσιμα διλήμματα, όπως τα ονομάζει, δεν είναι πολλές. Για την ακρίβεια, είναι μόνον μία: κάλπες εις το διηνεκές και για ψύλλου πήδημα. Την προσφέρουν όμως σε πολλές και διαφορετικές εκδοχές. Προτείνουν, κατ’ αρχάς, την καθιέρωση της απλής αναλογικής, δηλαδή κάλπες ανά τρίμηνο, το πολύ τετράμηνο. Κάλπες για την ανάδειξη Προέδρου Δημοκρατίας, αν η Βουλή αποτύχει στις πρώτες δύο ψηφοφορίες. Κάλπες και για την ανάκλησή του, αν συγκεντρωθεί ένα εκατομμύριο υπογραφές. Κάλπες για την κύρωση «οποιασδήποτε συνθήκης μεταβιβάζει κυριαρχικές αρμοδιότητες του κράτους». Κάλπες για την αναθεώρηση του Συντάγματος. Κάλπες για εθνικά θέματα, με 500.000 υπογραφές. Κάλπες για κατάργηση ψηφισμένου νόμου, με ένα εκατομμύριο υπογραφές. Τέλος, κάλπες για λαϊκές συνελεύσεις, με αποφάσεις δεσμευτικές για τις Αρχές.
Εν ολίγοις, τα παιδιά –τα κατρουγκαλάκια, ας τα πούμε έτσι– παίζουν τη Γαλλική Επανάσταση και καταλήγουν σε ρωσική σαλάτα. Αυτό που προτείνουν είναι η «γιορτή της δημοκρατίας», όπως την εννοεί ο Τσίπρας. Ενα αχανές, θεσμοθετημένο μπάχαλο, δηλαδή, το οποίο ουσιαστικά συνιστά αναίρεση της δημοκρατίας. Τα κατρουγκαλάκια που δούλεψαν τις συγκεκριμένες προτάσεις δεν καταλαβαίνουν, ή κάνουν σαν να μη καταλαβαίνουν, ότι η δημοκρατία δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά τρόπος διακυβέρνησης. Η δημοκρατία δεν είναι θεολογία και σκοπός της δεν μπορεί να είναι η σωτηρία για όλους. Ούτε και οι ανθρώπινες κοινωνίες υπόκεινται στους νόμους κάποιας μαρξιστικής ή άλλης τελεολογίας.
Ευτυχώς, το εγχείρημα της ομάδας Κατρούγκαλου είναι βέβαιο ότι δεν πρόκειται να καταλήξει πουθενά. Βέβαιο, διότι το όνομα Κατρούγκαλος είναι εγγύηση τσαπατσουλιάς και αποτυχίας, όπως είδαμε και στο ασφαλιστικό. Αυτό όμως δεν φτάνει για να εφησυχάζουμε. Είναι και ανίκανοι, αλλά είναι και κομμουνιστές. Ο συνδυασμός τούς κάνει ακόμη περισσότερο επικίνδυνους.
Πηγή: Καθημερινή
