του Στέφανου Κασιμάτη
Αυτό είναι σοβαρό. Πληροφορούμαι ότι στις Βρυξέλλες χτίζεται ένα κλίμα Grexit, αυτήν τη φορά όμως εξώσεως της χώρας μας από τη Σένγκεν. Με διαπιστωμένο πλέον το γεγονός ότι δύο από τους τρομοκράτες στο Παρίσι είχαν περάσει από την Ελλάδα, τα θέματα που επιδεινώνουν ραγδαία τη σχέση μας με τη Σένγκεν είναι δύο και αλληλένδετα: απροθυμία του κράτους να αναλάβει τον ρόλο που του αντιστοιχεί στο ευρωπαϊκό σχέδιο για την προστασία των συνόρων και, ταυτοχρόνως, η επιμονή της κυβέρνησης να επιχειρεί διασύνδεση του μεταναστευτικού με την τήρηση της συμφωνίας για την παραμονή της χώρας στη Ζώνη του Ευρώ (μνημόνιο 3).
Αυτό που μας ζητούν είναι εφικτό, εφόσον υπάρχει η θέληση. Μας προσφέρουν τεχνογνωσία, τεχνολογία και χρήμα, και ζητούν να βάλουμε το ανθρώπινο δυναμικό για να εκπαιδευθεί και να στελεχώσει το σύστημα που μας το δίνουν έτοιμο. «Δώστε μας τα εργαλεία κι εμείς θα τελειώσουμε τη δουλειά», καλούσε τους Αμερικανούς ο Τσώρτσιλ στις πιο σκοτεινές ώρες του πολέμου. «Σας δίνουμε τα εργαλεία, θα βάλετε τη δουλειά;» μας καλούν οι Ευρωπαίοι, καθώς ατάραχοι απολαμβάνουμε τις συνέπειες των ιδεολογικών νευρώσεων της κ. Τασίας Χριστοδουλοπούλου, αλλά εμείς –και εννοώ την κυβέρνηση– δεν θέλουμε.
Ηλιθίως, η κυβέρνηση έχει πεισθεί ότι η κρίση στο μεταναστευτικό, σε συνδυασμό με την τρομοκρατία και τα ζητήματα ασφαλείας που εγείρονται πανευρωπαϊκά, δίνει ένα διαπραγματευτικό πλεονέκτημα στην Ελλάδα, το οποίο υποτίθεται ότι μπορεί να εξαργυρώσει με παραχωρήσεις στην εφαρμογή των προαπαιτουμένων. Στην πραγματικότητα, όμως, αυτή η τακτική εκθέτει περισσότερο την Ελλάδα ως failed state, δηλαδή ως αποτυχημένο κράτος – ή, καλύτερα, να το πούμε «εκτίθει την Ελλάδα», αφού πρωθυπουργός της είναι ο Τσίπρας. Ετσι, το τελευταίο διάστημα στις Βρυξέλλες διαμορφώνεται πλέον σαφώς και ενισχύεται γοργά η τάση που θέλει την Ελλάδα εκτός συνθήκης. Τεχνικά η έξωση θα μπορούσε να πάρει τη μορφή αναστολής της συμμετοχής της χώρας στη συνθήκη, για ένα ορισμένο διάστημα ή και επ’ αόριστον.
Πηγή: Καθημερινή
