Tου Πασχου Μανδραβελη
Πρέπει να πούμε μπράβο στον υπουργό Εργασίας κ. Νίκο Βρούτση. Οχι μόνο γιατί κατάργησε ένα κατάλοιπο του μεταξικού καθεστώτος, αλλά κατ’ αρχήν διότι το ανακάλυψε. Ο λόγος για τη «συνδικαλιστική σύνταξη» η οποία είχε θεσμοθετηθεί με τον αναγκαστικό νόμο 971/1937 του δικτατορικού καθεστώτος. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, δικαίωμα «συνδικαλιστικής σύνταξης» είχαν οι πρόεδροι και οι γενικοί γραμματείς πρωτοβάθμιων, δευτεροβάθμιων συνδικαλιστών οργανώσεων, καθώς και τα μέλη της διοίκησης της ΓΣΕΕ με 12ετή θητεία, οι οποίοι είχαν αποκτήσει μία από τις παραπάνω ιδιότητες μέχρι και το 1999. Η σύνταξη αυτή χορηγείται από το επικουρικό ταμείο του ΙΚΑ. Χρηματοδοτείται από τις ασφαλιστικές εισφορές που καταβάλλονται στο ΙΚΑ.
Ετσι, οι συνδικαλιστές μας (ελέω σοσιαλισμού) μπορούν να αμείβονται δίχως να εργάζονται και (ελέω φασισμού) να συνταξιοδοτούνται επικουρικώς για την αεργία τους. Να σημειώσουμε εδώ ότι το δικτατορικό καθεστώς της «4ης Αυγούστου» ήθελε διά της «συνδικαλιστικής σύνταξης» να δώσει απλώς ένα «επικουρικό μπαχτσίσι» στους μπιστικούς του. Οι πρόεδροι και οι γενικοί γραμματείς πρωτοβάθμιων, δευτεροβάθμιων συνδικαλιστών οργανώσεων, καθώς και τα μέλη της διοίκησης της ΓΣΕΕ ήταν διορισμένοι. Να κατανοήσουμε ότι στην ανώμαλη μετά τον εμφύλιο περίοδο το ιδιότυπο αυτό μπαχτσίσι (με λεφτά εργοδοτών και εργαζόμενων) διατηρήθηκε πιθανότατα για τους ίδιους λόγους που ίσχυαν επί μεταξικού καθεστώτος. Ομως, τι στην ευχή; Στα 38 χρόνια δημοκρατίας θήτευσαν σε θέσεις προέδρων και γραμματέων χιλιάδες «ευαίσθητοι για τα βάσανα των εργαζομένων» συνδικαλιστές. Κάποιοι από αυτούς έγιναν βουλευτές και υπουργοί, με αποτέλεσμα να ευαισθητοποιηθούν ακόμη περισσότερο. Κανείς δεν σκέφθηκε ότι πρέπει να καταργηθεί το μεταξικό αυτό νομοθέτημα; Κυρίως: κανείς δεν ντράπηκε για την ύπαρξή του; Να τονίσουμε και πάλι: οι εργαζόμενοι το πλήρωναν. Από τις εισφορές τους.
Η υποκρισία των αγωνιζόμενων (εντός και εκτός Βουλής) συνδικαλιστών είναι το ένα στοιχείο. Υπάρχει και κάτι άλλο που πρέπει να μας προβληματίσει. Πόσα ακόμη τέτοια κρυφά κονδύλια υπάρχουν στο δαιδαλώδες κρατικο-ασφαλιστικό σύστημα; Οι εισφορές στην Εργατική Εστία ήταν μια ακόμη χοάνη από την οποία αντλούσαν (για το καλό του συνδικαλισμού, βεβαίως, βεβαίως) διάφορα οι επαγγελματίες του συνδικαλισμού. Μόνο το 2011, δηλαδή τον πρώτο χρόνο που είχαμε στον λαιμό το μαχαίρι της χρεοκοπίας, είχε «εγγραφεί πίστωση στον προϋπολογισμό του ΟΕΕ στον ΚΑΕ 2522Α “Επιχορήγηση εργατοϋπαλληλικών οργανώσεων” ύψους 19.200.000,00 ευρώ».
Τι έγιναν ή τι γίνονται αυτά τα λεφτά; Μόνο μια έκθεση του επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης μπορεί να μας διαφωτίσει. Αν θέλουμε να έχουμε μια κατά προσέγγιση εικόνα μπορούμε να δούμε τι απέγιναν τα 11,3 εκατομμύρια του Οργανισμού Κοινωνικών Εκδηλώσεων (ΟΚΔΕ) ΔΕΗ την τριετία 2008 – 2010. Ανάμεσα στις δαπάνες υπήρχαν πολυτελή ταξίδια συνδικαλιστών με τις οικογένειές τους, δώρα με άγνωστους παραλήπτες κ.λπ.
Πόσα λοιπόν τέτοια σκάνδαλα υπάρχουν στα (τύποις) λογιστικά βιβλία των σχέσεων του κράτους με τους συνδικαλιστές; Κανείς δεν ξέρει. Απλώς, ελέω Μνημονίου, κάθε λίγο και λιγάκι μας περιμένει και μια έκπληξη.
Πηγή: Καθημερινή
