1. Η επανάσταση του Οκτώβρη 1917 στη Ρωσία ήταν ίσως η πιο αναίμακτη επανάσταση στην Ιστορία – άσχετα με τη μεταγενέστερη μυθιστορία. Το πολύ αίμα άρχισε να κυλάει αργότερα αφού οι Μπολσεβίκοι κατέλαβαν την εξουσία εδραιώνοντας γοργά ένα ολοκληρωτικό καθεστώς και προκαλώντας ξεδιάντροπα τον Εμφύλιο, καθώς εξόντωναν αδίστακτα μα μεθοδικά αντιπάλους στην πολιτική σφαίρα κι “εχθρούς” σε όλες τις τάξεις της παραδοσιακής κοινωνίας.
Δεν υπήρξαν οδοφράγματα ούτε κι αιματηρές συγκρούσεις.
Ακόμα και στο πολεμικό μέτωπο, έχοντας από πριν συμφωνήσει με τους Γερμανούς, έφεραν ειρήνη κάνοντας ανακωχή τον Δεκέμβριο.
2. Σύντομα ο Λένιν σταθεροποίησε την κυριαρχία του, “τη νίκη πάνω στο παλαιό καθεστώς” επιβάλλοντας “τη δικτατορία του προλεταριάτου και μια σιδηρά λαβή”. Οι κυβερνώντες του Κερένσκι είχαν διαλυθεί προτού ο Λένιν, που δεν έλαβε μέρος στη Επανάσταση (!!!), πάρει την εξουσία.
Στη βιογραφία του για τον Λένιν, ο Τρότσκι θυμάται πως όταν ο κομισάριος (=υπουργός) Δικαιοσύνης διαμαρτυρήθηκε για τη βία και καταπίεση, ο Λένιν είπε: “Νομίζεις πως θα μείνουμε νικητές αν δεν χρησιμοποιήσουμε τον βιαιότερο επαναστατικό τρόμο;… Αν δεν εκτελούμε τον [αντεπαναστάτη] τι είδους μεγάλη επανάσταση έχουμε;”
Εκτός από άμεσες εκτελέσεις, οι Μπολσεβίκοι κρατούσαν και ομήρους. Ο Λένιν έδωσε διαταγή – “Σε κάθε σιτοπαραγωγική περιοχή θα παίρνετε 25-30 πλούσιους οι οποίοι θα εκτελούνται αν δεν συναθροίζεται και στέλνεται όλο το πλεόνασμα”. (Αυτά έχουν εξεταστεί λεπτομερώς σε άλλα άρθρα.)
3. Μερικά μέτρα σίγουρα δικαιολογούνταν από τις συνθήκες: υπήρχε λιμός, απόκρυψη αγαθών, μαύρη αγορά, σαμποτάζ και ευρύτερο αχαλίνωτο χάος.
Όμως υπήρχε και η απειρία, η ανικανότητα και η εκρηκτική συναισθηματικότητα του ηγέτη. Έβγαζε λόγους με κάθε ευκαιρία και ασχολιόταν ο ίδιος με το κυλικείο ή την εύρεση κατοικίας για έναν μπολσεβίκο και παρόμοια. Θέσπισε πρόστιμα για καθυστέρηση έλευσης στις συνεδριάσεις μέχρι και καταναγκαστική εργασία σε μέρες άδειας! Κάποτε πανικοβαλλόταν κι έχανε τον έλεγχο. Έτσι διέταξε τον Αντόνοβ-Οβσένκο στο Χάρκοβ “Για όνομα του Θεού [!] να πάρεις τα πιο δραστικά επαναστατικά μέτρα και να στείλεις αμέσως σιτηρά. Αλλιώς η Πετρούπολη θα εκπνεύσει. Βάλε ειδικά τρένα και στρατιώτες… Να συνοδεύονται τα τρένα… Ενημέρωνέ με καθημερινά. Για όνομα του Θεού!” Κραυγή απελπισίας και πανικού, συντρόφων της εξουσιομανίας.
4. Τον Νοέμβριο κιόλας, αφού εξουδετέρωσαν την αντίσταση των Σοσιαλεπαναστατών και των δικών τους φιλοδημοκρατικών συντρόφων, οι Μπολσεβίκοι πέρασαν την απόφαση της ΚΕ των Σοβιέτ ώστε το Sovnarkom, το “υπουργικό συμβούλιο” του Λένιν να έχει όχι μόνο εκτελεστική μα και νομοθετική δύναμη. Έτσι τώρα η ΚΕ του κόμματος είχε τον έλεγχο όλης της κρατικής διοίκησης, όλης της χώρας. Και στις 28/11/17 πέρασαν ένα διάταγμα για τη σύλληψη των εξεχόντων μελών των εχθρών του λαού [δηλ. των Σοσιαλιστών Δημοκρατών] και τη δίκη τους από επαναστατικό δικαστήριο.
Η πολιτική του τρόμου άρχισε αμέσως χάρη στην απολυταρχία του Λένιν!
Σε μια ημερήσια διάταξη του Sovnarkom τον ίδιο μήνα εξετάστηκαν θέματα όπως πολιτικός γάμος και διαζύγιο, εκθέσεις για την Ουκρανία (ειδικότητα του Στάλιν), επιδοτήσεις για π.χ. μεταλλεία, επιχορήγηση έκτακτου Συνεδρίου Αγροτών (200.000 ρούβλια), συλλήψεις στο υπουργείο Εσωτερικών, εκκαθαρίσεις σε όλα τα υπουργεία.
5. Ενώ ο Λένιν λοιδορούσε ή οδυρόταν για την καταπιεστική πολιτική του τσαρικού, αστικού καθεστώτος, τώρα επέβαλε πολύ πιο καταπιεστικά μέτρα – “για χάρη των μαζών… των προλετάριων”!
Αμέλεια, απόκρυψη προμηθειών ή λογιστικών κλπ, από εργαζομένους, θα τιμωρείται με δήμευση όλης της περιουσίας και φυλάκιση 5 ετών.
Τον Δεκέμβριο έκλεισαν πολλοί εκδοτικοί οίκοι μη-μπολσεβίκοι και άρχισε αυστηρή λογοκρισία από την Τσέκα (ιδρύθηκε 12 Δεκ 1917) περιοδικών, ταινιών, φωτογραφήσεων, τηλεγραφημάτων κλπ.
Όλα τα μέλη των πλούσιων στρωμάτων έπρεπε να έχουν αμέσως βιβλιάριο εργασίας που θα καταγραφόταν η αναγκαστική εκτέλεση εργασιών στον στρατό ή στη δημόσια διοίκηση. Όποιος είχε όπλο έπρεπε να πάρει καινούρια άδεια από δυο διαφορετικές επιτροπές. Αμέλεια ή παραποίηση θα τιμωρούνταν με επιβολή ποινών που ίσχυαν στον στρατιωτικό νόμο.
Οι κομισάριοι [=υπουργοί, αρχικά] έπαιρναν τον μισθό ενός ειδικευμένου εργαζομένου, συν 100 ρούβλια για κάθε μέλος της οικογένειας, συν ειδικά δελτία τροφίμων και καυσίμων, συν ωραία διαμερίσματα (και στη συνέχεια εξοχικά), συν ειδική ιατρική περίθαλψη. (Αυτή ήταν η κατάργηση τάξεων και σοσιαλιστική «ισότητα»!)
Στον στρατό οι αξιωματικοί εκλέγονταν!!!
6. Τον Απρίλιο 1918, η Αριστερή φατρία των Σοσιαλεπαναστατών βοήθησε τους Μπολσεβίκους να συντρίψουν τους Αναρχικούς. Η δική τους σειρά να συντριφθούν θα ερχόταν πολύ σύντομα.
Τον Μάιο νομιμοποιήθηκε η κατάσχεση δημητριακών από την παραγωγή των αγροτών! (Αυτό διήρκεσε ως τη Νέα Οικονομική Πολιτική του 1921).
Τον Ιούλιο ήρθε η σειρά των Αριστερών Σοσιαλεπαναστατών. Στις 6 και 7 έγιναν μαζικές συλλήψεις κι εκτοπίσεις σε φυλακές και στρατόπεδα.
Όσοι δεν συμφωνούσαν με τους Μπολσεβίκους στις δημόσιες υπηρεσίες εκδιώχθηκαν κακήν κακώς. Ήδη τον Δεκέμβριο, 1917, ο Λένιν επιχειρηματολογούσε πως τα Σοβιέτ των Μπολσεβίκων ήταν όχι μόνο “μια ανώτερη μορφή” μα η «μόνη μορφή δημοκρατίας».
Αυτή πολύ συνοπτικά ήταν η Ρωσική Επανάσταση των Μπολσεβίκων!
