1. Πολλοί έσπευσαν να θριαμβολογήσουν, όπως συνηθίζεται, όταν η κα Λαγκάρντ εξέφρασε τη γνώμη της ότι τα πλεονάσματα του 3,5% (και πάνω) πρέπει να μειωθούν. Το καινούριο της υπόθεσης είναι μόνο πως η κυρία έκανε τη δήλωση όταν έλαβε το χρίσμα της προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Αλλιώς αυτή ήταν η γνώμη της (και του ΔΝΤ) ανέκαθεν.
Μα το σημαντικότερο είναι πως ενώ τα πλεονάσματα όντως συνέβαλαν στην αναιμική οικονομία μας, δεν αποτελούσαν ούτε τη μόνη ούτε την κύρια αιτία για την αναιμικότητα.
Οι αναλυτές αναγνωρίζουν πως μόνο σε περιόδους υπερβολικού δανεισμού υπήρξε φανερή εκρηκτική ανάπτυξη σε ορισμένες ομάδες μόνο της κοινωνίας, όχι του συνόλου. Μόνο φαφλατάδες πολιτικάντηδες σαν τους τσιπριστές (Τσακαλώτος) και πασοκάριους (κα Φώφη κλπ) ισχυρίζονται πως προώθησαν την ανάπτυξη!
Για αυτό υπήρξαν 5-6 χρεοκοπίες στη σύγχρονη ιστορία μας από το 1830 και δώθε!
2. Η οικονομία ισορρόπησε θετικά μόνο στην πρώτη περίοδο της κυβέρνησης Κωνσταντίνου Καραμανλή στη Μεταπολίτευση, όταν υπήρξε σχετικά σφιχτή δημοσιονομική πολιτική.
Η κύρια αιτία για την υπανάπτυξή μας είναι η κακοκεφαλιά. Εδώ εκδηλώνεται στο να μη θέλουμε να εργαζόμαστε αποτελεσματικά και επιμελώς – όχι απλώς σε σποραδικά ξεσπάσματα όταν συμφέρει.
Υπάρχουν και άλλες εκδηλώσεις, όπως ο υπερδανεισμός για να καλυφθούν διορισμοί στο Δημόσιο και δημιουργία νέων άχρηστων οργανισμών για να δέχονται πρόσθετους διορισμούς και γενικά η διόγκωση του κράτους.
Άλλη εκδήλωση της κακοκεφαλιάς είναι τα “κόκκινα δάνεια” (στεγαστικά, καταναλωτικά, επενδυτικά ή ό,τι άλλο).
Μα φαίνεται τώρα (Σεπτ.’19) και στην αδημονία των νέων υπουργών να ξεπεράσουν την οροφή που μια συνετή διαχείριση θα επιβάλει στις δαπάνες των υπουργείων. Θέλουν, βλέπετε, να αφήσουν έργο, να ξοδέψουν για βελτιώσεις και δώρα προς ψηφοφόρους τους.
3. Αυτή ήταν μια σοβαρή, εγκληματική εκτροπή της τσιπρικής κυβέρνησης μόλις έμαθε, από τα τέλη του 2015, να κινεί τα νήματα της εξουσίας – μιμούμενη τις προηγούμενες κακοκέφαλες κυβερνήσεις. Και βέβαια είδαμε πως προεκλογικά κυριολεκτικά αφηνίασε – πάλι όπως έκαναν προηγούμενοι παράλογοι κυβερνήτες.
Τότε και για μεγάλο διάστημα ο κ. Χουλιαράκης επαναλάμβανε πως η ορθή πολιτική είναι η ανάκτηση της αξιοπιστίας και η διαμόρφωση ενός περιβάλλοντος που ενθαρρύνει επενδύσεις και ανάπτυξη καθώς θα υλοποιούνταν τα συμφωνηθέντα. Μα μιλούσε σε μυαλά που δεν ήθελαν να ακούσουν μα μόνο να αλώσουν κάθε ιστό του κράτους για να διατηρήσουν την εξουσία εσαεί!
Σίγουρα, μια μείωση των πλεονασμάτων θα ωφελήσει αποδεσμεύοντας αρκετά χρήματα. Μα αυτά θα αποβούν χρήσιμα, ωφέλιμα, μόνο αν πάνε σε παραγωγικές επενδύσεις και όχι σε μποναμάδες για συγκεκριμένες (φίλες) ομάδες ψηφοφόρων.
Σε κάθε απόφαση για δράση, τα αίτια είναι στην ψυχολογία, στο νου και στις επιθυμίες του, όχι σε εξωτερικά γινόμενα.
