Παραφράζω άρθρο του Αφρικανού Calvin Chirwa, κατοίκου της Ζιμπάμπουε που πιστεύει πως παρά τον λευκό ρατσισμό της Ροδεσίας, τώρα τα πράγματα στη Ζιμπάμπουε είναι κάπως χειρότερα με τον μαύρο ρατσισμό. Δεν μοιάζει να τυφλώνεται από τις ιδέες ανεξαρτησίας, εθνικισμού, ρατσισμού και παρόμοια. (Στο διαδίκτυο 19/7/21: Was Zimbabwe (Rhodesia) better off under white rule?)
Αναμφίβολα η οικονομική δραστηριότητα της χώρας τότε [=Ροδεσίας, με λευκούς κυβερνώντες] βασιζόταν σε ρατσιστικό διαχωρισμό: η πρόσβαση σε όλες τις βαθμίδες παιδείας, υγειονομική περίθαλψη, μεταφορές, κατοίκηση σε συνοικισμούς, δικαίωμα ψήφου, εργασία κλπ. (Στη δεκαετία 1970 στην πρωτεύουσα Salisbury ένας έγχρωμος μπορούσε να μείνει μόνο σε ένα από τα έξι ξενοδοχεία.)
Παρά ταύτα, παρά τη ρατσιστική ένταση, οι αναλυτές σήμερα συμφωνούν πως τότε οι δημόσιες υπηρεσίες λειτουργούσαν κάτω από τη διοίκηση των λευκών πολύ καλύτερα. Οι Ροδεσιανοί κάθε χρώματος είχαν πρόσβαση σε πολλές υποτροφίες να σπουδάσουν σε πανεπιστήμια στη Βρετανία. Όταν το 1970 κυκλοφόρησε το ροδεσιανό δολάριο είχε την ίδια αξία με τη βρετανική λίρα στερλίνα κι έμεινε σε κείνο το επίπεδο ως το 1980, οπότε κυκλοφόρησε το δολάριο της ανεξάρτητης τώρα Ζιμπάμπουε.
Η σταθερή οικονομία απαιτεί σταθερό νόμισμα έτσι που επενδυτές να είναι βέβαιοι για τις επενδύσεις τους, επιχειρηματίες να νιώθουν σιγουριά για τις αξίες της παραγωγής τους και διάφορες αγοραπωλησίες κι εργαζόμενοι να μπορούν να δανείζονται για αγορά σπιτιού ή αυτοκινήτου. Η αστάθεια ξεκίνησε νωρίς και σήμερα (Ιουλ. 2021) ο πληθωρισμός τρέχει με ποσοστό πάνω από 2.000.000%, το υψηλότερο στον κόσμο!
Πριν την ανεξαρτησία (1980) η χώρα είχε μια από τις πιο ανεπτυγμένες και σταθερά δομημένες οικονομίες της Αφρικής. Το εύφορο έδαφός της ήταν το πιο αξιοζήλευτο και οι καταρράκτες Βικτωρίας προσέλκυσαν πολύ τουρισμό ως ένα από τα σύγχρονα επτά θαύματα του κόσμου. Υπήρχαν πολλές εξορυκτικές επιχειρήσεις και πλούσιες εξαγωγές βαμβακιού, καλαμποκιού και άλλων γεωργικών προϊόντων. Είχε αποκτήσει την ονομασία Jewel of Africa, ‘το Πετράδι της Αφρικής’. Παρά τον ρατσισμό υπήρχε ευημερία.
40 χρόνια αργότερα τα πράγματα άλλαξαν ραγδαία προς το χειρότερο. Ο πληθωρισμός είναι μια τρανταχτή ένδειξη.
Η ανεργία είναι σε τρομερά ψηλό ποσοστό, σχεδόν 90%. Η πλειονότητα των εργαζομένων βρίσκεται στη μαύρη οικονομία. Δημόσιες υπηρεσίες όπως υδροδότηση και αποκομιδή σκουπιδιών είναι πανάκριβες πολυτέλειες τώρα! Και ο τουρισμός έχει μειωθεί, διότι οι ξένοι φοβούνται την πολιτική και οικονομική αστάθεια.
Έγινε ανακατανομή εδαφών μα οι περισσότεροι νέοι καλλιεργητές δεν γνώριζαν πώς να καλλιεργήσουν και δεν είχαν αρκετά κεφάλαια. Έτσι πολλοί τα παράτησαν και μαζί με τους πιο μορφωμένους μετανάστευσαν στην Ευρώπη και αλλού. Πολλά από τα άγρια ζώα μας (ελέφαντες, λιοντάρια) μειώνονται, καθώς οι λαθροκυνηγοί αυξήθηκαν.
Τα περισσότερα δεινά είναι αποτελέσματα της δικής μας κακοκεφαλιάς και της διαφθοράς που έχει φθάσει σε εφιαλτικά επίπεδα.
Πρέπει να πάψουμε να ρίχνουμε το φταίξιμο στην αποικιοκρατία και τον ρατσισμό, να αφήσουμε στην άκρη τις φυλετικές διαφορές μας που προκαλούν τόση ζημιά, και ενωμένοι να σχεδιάσουμε ένα εφικτό καλύτερο μέλλον.
