Ισραηλινοί και Παλαιστίνιοι είναι στην καταγωγή τους κατά μεγάλο μέρος από την ίδια αρχαία φυλή των κατοίκων της γης Χαναάν – όλοι Χαναναίοι. Αυτό δείχνουν έρευνες με βάση το DNA. Είναι αλληλομισούμενοι αδελφοί!
Αλλά και αυτό δεν έχει μεγάλη σημασία, δηλ. η σωματική, πατρογονική καταγωγή. Κάποιος είναι Ασκενάζι Εβραίος από Γερμανία. Κάποτε τον 10ο ή 14ο αιώνα κ.ε., κάποιος πλούσιος Γερμανός ερωτεύτηκε μια Εβραιοπούλα και αλλαξοπίστησε και την παντρεύτηκε. Οι απόγονοι του είναι Εβραίοι αφού γενεά μετά από γενεά (έστω και αν έγιναν άλλες προσμίξεις γενετικού υλικού, δηλ. DNA) τήρησαν τη θρησκεία και τα ήθη κι έθιμα της Ιουδαϊκής παράδοσης. Ο Εβραίος από τη Γερμανία είναι Εβραίος και αν έχει εγκατασταθεί στο Ισραήλ, είναι Ισραηλινός.
Κανένας Εβραίος από τη Διασπορά (Ευρώπη, Αφρική, Αμερική) που για τον ένα ή τον άλλο λόγο μετοίκησε στην περιοχή που τώρα είναι το Ισραήλ (και κάποτε λεγόταν από τους Βρετανούς Παλαιστίνη) τον 20ο αιώνα δεν διεκδίκησε κάποια γη ως οικογενειακή κληρονομία (εκτός από πραγματικές και αποδεδειγμένες περιπτώσεις) μα την αγόραζε από τον κάτοχό της Άραβα μουσουλμάνο, Εβραίο ή Χριστιανό.
Πριν τη Βρετανική Παλαιστίνη, η γη ανήκε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Δεν υπήρχαν Παλαιστίνιοι μα Εβραίοι και Άραβες (που μάλλον θα θεωρούσαν τους εαυτούς τους Σύριους).
Στην Οθωμανική κατοχή οι περιοχές διαιρούνταν, όπως παντού σήμερα, σε περιφέρειες και νομούς και δήμους – millet και sanjak. Όπως σήμερα και τότε τα σύνορα άλλαζαν λόγω αλλαγών στην κεντρική διοίκηση και μια περιοχή μπορεί να βρισκόταν υπό την άμεση διοίκηση της Δαμασκού ή της Ιερουσαλήμ ή του Καΐρου. Αυτές οι διευθετήσεις δεν έφερναν αλλαγή στην εθνότητα: δεν γίνονταν οι κάτοικοι Δαμασκηνοί ή Καϊρινοί. Ανήκαν στις εκτεταμένες οικογένειες και φυλές και θρησκείες τους ακολουθώντας το ντύσιμο, τη διατροφή, τα έθιμα, τις λατρείες και φυσικά τη γλώσσα της φυλής και οικογένειας. Δεν υπήρχε καμιά φυλή Παλαιστινίων. Μα υπήρχαν φυλές Εβραίων, Δρούζων, Αρμενίων και φυσικά, Αράβων (και άλλων).
Ουδέποτε υπήρξε Παλαιστινιακή Αρχή που διοικούσε εκείνη την περιοχή. Αργότερα, όταν άρχισε η μετανάστευση κι εγκατάσταση Εβραίων, τότε οι Άραβες άρχισαν να θεωρούν τη περιοχή ως αραβική και πολύ αργότερα, τη δεκαετία 1970 γεννήθηκε (με τη βοήθεια Ρώσων και Ρουμάνων μυστικών υπηρεσιών) η ιδέα της Παλαιστίνης και των Παλαιστινίων αυτοχθόνων! Πριν και επί βρετανικής επικυριαρχίας ωσότου ιδρύθηκε το Ισραήλ, «Παλαιστίνιοι» θεωρούνταν οι Εβραίοι. Μια αφίσα των πρώτων χρόνων του 20ού αιώνα για εβραϊκό κονιάκ (του 1900)!
Μετά τον πόλεμο του 1947 και την ίδρυση του Ισραήλ δεν ήταν οι Εβραίοι που έδιωξαν Άραβες από την περιοχή. Πολλοί Άραβες ισλαμιστές έμειναν. Οι άλλοι έφυγαν διότι τους παρέσυραν οι Άραβες ηγέτες τους που εποφθαλμιούσαν εξουσία στον Λίβανο και στην Ιορδανία. Τα δικαστήρια του Ισραήλ ήταν (και είναι, μα ολοένα με λιγότερες υποθέσεις) να εξετάσουν ακριβοδίκαια οποιαδήποτε διεκδίκηση, και αν υπήρχαν τεκμήρια άλλα από το «κλειδί» (τα οποία πωλούνται πλέον σε όλα σχεδόν τα τουριστικά μαγαζιά) θα έδιναν το δίκαιο στον Άραβα διεκδικητή. Είναι, λοιπόν, ψέμα πως οι Εβραίοι έκλεψαν τα εδάφη και τις περιουσίες των Αράβων.
Στην πραγματικότητα, πρώτα η μετανάστευση των Εβραίων και μετά η ανάπτυξη του Ισραήλ προκάλεσαν μεγάλη έλξη και στους Άραβες που τώρα έβρισκαν πολύ καλύτερα πληρωμένη, μισθωτή δουλειά. Γι’ αυτό άλλωστε σήμερα υπάρχουν 2 εκμ. Άραβες πολίτες του Ισραήλ, πολλοί δε με εξέχουσες θέσεις – μέλη στο Κοινοβούλιο, διευθυντές νοσοκομείων, αξιωματικοί στις ένοπλες δυνάμεις και στην αστυνομία κ.λπ. κ.λπ. Ενώ στο σύνολο των αραβικών χωρών υπάρχουν (από 900.000 παλιά) τώρα μόλις 3.000 Εβραίοι!
Οι δε κατηγορίες για απαρτχάιντ ενάντια στους «Παλαιστίνιους» είναι αβάσιμες. Ναι, υπήρξαν αδικίες σε ορισμένες περιπτώσεις. Μα οι πλείστοι Άραβες που εκδιώχθηκαν επίσημα ήταν φανατικοί εχθροί που πολέμησαν ή υπονόμευσαν το κράτος Ισραήλ κι επιδόθηκαν στην τρομοκρατία και συνεχίζουν να το κάνουν.
Σε αντίθεση με τη Δυτική Όχθη και τη Γάζα, όπου στεγάζονται οι Ναζιστές τρομοκράτες και βομβιστές της Χαμάς και Χετζμπολάχ, το Ισραήλ είναι, αν κανείς εξετάσει αμερόληπτα τις χώρες της Μέσης Ανατολής, η μόνη χώρα με φιλελεύθερους δημοκρατικούς θεσμούς όπου επικρατεί το Κράτος Δικαίου, όπως στις πολιτισμένες χώρες της Δύσης.
