Επιτρέψτε μου να σας παρουσιάσω το Νησί του Πάσχα (Easter Island) ή Ράπα Νούι (Rapa Nui) όπως το αποκαλούν οι ιθαγενείς που έτσι ονομάζεται και η φυλή τους. Είναι ένα μικροσκοπικό νησί στο μέσο του Ειρηνικού Ωκεανού, περίπου 2,300 μίλια από τη Χιλή και 2,500 μίλια από την Ταϊτή.
Το 1722 ο Ολλανδός εξερευνητής Jacob Roggeveen που είχε εντολή να βρει την Terra Australis και την Davis Land, έφθασε Κυριακή του Πάσχα (Easter Sunday) στο νησί που και για αυτό και το ονόμασε Easter Island. Είναι ένας από τους πιο απομονωμένους τόπους στην γη, αλλά και από τους πιο γοητευτικούς. Γιατί; Εξαιτίας των Μοάι (Moai) βεβαίως.
Είναι εξαιρετικά εντυπωσιακά, δεν νομίζετε;
Το μεγάλο μυστήριο είναι ποιος τα έκτισε και γιατί;
Τα μοάι είναι τεράστια πέτρινα μονολιθικά αγάλματα, κατασκευασμένα από ηφαιστειακή τέφρα της περιοχής Ράνο Ραράκου (Rano Raraku), που μοιάζουν με ανθρώπινα κεφάλια και κορμούς. Υπολογίζεται πως δημιουργήθηκαν γύρω στο 1250 με 1500κε
Σήμερα συνολικά έχουν βρεθεί 887 μοάι στο νησί. Είναι ψηλά από 2,5 έως και 10 μέτρα, και ζυγίζουν από 75 έως 86 τόνους ενώ έχει ανακαλυφθεί και ένα ημιτελές άγαλμα, που υπολογίζεται πως σε πλήρη μορφή θα έφτανε σε ύψος τα 21 μέτρα.
Οι κάτοικοι σμίλεψαν τα μοάι σε δυο διαφορετικά λατομεία στο νησί: στο Ράνο Ραράκου (Rano Raraku) τα κίτρινα σώματα και τα κόκκινα καπέλα στο Πούνα Παου (Puna Pau). Χρησιμοποίησαν πέτρινα εργαλεία που ονομάζουν τόκι (toki) με τα οποία σχημάτιζαν το μοάι και μετά τα μετέφεραν στο σημείο που αφού τα έστηναν τα τελείωναν.
Τα μισά σχεδόν από αυτά τα αγάλματα βρίσκονται στην περιοχή Ράνο Ραράκου, αλλά εκατοντάδες έχουν μεταφερθεί σε διάφορα σημεία του νησιού και έχουν τοποθετηθεί πάνω σε πέτρινες βάσεις που ονομάζονται «Άχου». Θεωρείται ότι παριστάνουν προγόνους των ιθαγενών του νησιού. Το κεφάλι τους είναι μεγάλο σε σχέση με το υπόλοιπο σώμα τους, πλησιάζοντας σχεδόν τα 3/5 του μεγέθους του σώματος. Μερικές φορές τα μοάι φέρουν καπέλο (“πουκάο”). Προσέθεταν τα μάτια από κοράλλι και άσπρα όστρακα και τα έβαφαν με κόκκινα και άσπρα σχήματα που με το χρόνο έσβησαν. Τα μοάι έβλεπαν στη ενδοχώρα προστατεύοντας έτσι τα χωριά και τους αγρούς. Ήταν σύμβολα εξουσίας, κύρους και προστασίας για τη φυλή. Σήμερα οι κόγχες των ματιών τους είναι άδειες, αλλά άλλοτε περιείχαν κόρες ματιών, όπως επιδεικνύεται στο μοναδικό μοάι που έχει βρεθεί με οφθαλμούς (σήμερα είναι αναστηλωμένο).
Αλλά πως μπόρεσαν να τα μεταφέρουν σε άλλα σημεία.
Αυτό είναι ένα άλλο μυστήριο για το οποίο υπάρχουν πολλές θεωρίες.
Λέγεται ότι χρησιμοποιούσαν ξύλινα έλκηθρα και κυλίνδρους μαζί με σκοινιά και μοχλούς. Ότι όμως και να χρησιμοποίησαν υπήρξε μεγάλη οργάνωση και εργατικό δυναμικό.
Οι Ράπα Νούι επέζησαν μετά από πολλές κακουχίες, πολέμους και πανδημίες. Σήμερα ζουν στο νησί, συντηρούν την παράδοσή τους και την μοιράζονται με τους επισκέπτες, με φεστιβάλ και άλλες τελετές.
Το 1995, η UNESCO το κατέταξε στα World Heritage Sites.
