1. Κανονικά θα έπρεπε αυτά τα δυο άρθρα να καταταχθούν στη σειρά Φιλοσοφίας και κάποια ώρα θα μπουν εκεί. Τα αφήνω εδώ γιατί η φύση και δομή του ΚΚΕ, η Κατοχή, η Αντίσταση και ο Εμφύλιος είναι «ιστορικά» φαινόμενα και πρέπει να καταλαβαίνει ο ιστοριογράφος τον βασικό τρόπο της εξέλιξης ιστορικών συμβάντων.
Κάθε κομμουνιστικό κόμμα αποσκοπεί εκ φύσεως και προαιρέσεως στην κατάληψη της εξουσίας. Το να προσποιείται πως έχει άλλο σκοπό είναι καθαρή απάτη και όσοι αποδέχονται άλλο κύριο σκοπό είναι ανόητοι.
Η προσποίηση και υποκρισία (και κάθε άποψη απάτης) χαρακτηρίζουν και τη συμπεριφορά των ΚΚ ότι δήθεν προωθούν άλλους σκοπούς και την ιστοριογραφία τους.
Επιπλέον, ο απώτερος σκοπός είναι να επιβάλουν τη «λαοκρατία» που είναι μια μορφή φασισμού, ολοκληρωτισμού, δικτατορίας. Ο κομμουνισμός οδηγεί αναπόδραστα στην παρακμή και βαρβαρότητα.
2. Πράγματα, κινήσεις, λόγια, πράξεις – όλα βρίσκονται στον ορατό κόσμο που αντιλαμβανόμαστε με τις 5 αισθήσεις και συσχετίζουμε κι εξηγούμε με τον νου μας.
Φαινόμενα διάφορα εκδηλώνονται και γεγονότα ξετυλίγονται σε ακολουθίες που ρέουν, διασπώνται, διακόπτονται ή συγχέονται ακατάπαυστα. Μα κανένα φαινόμενο ή γεγονός δεν προκαλεί άμεσα άλλο φαινόμενο ή γεγονός στον ορατό κόσμο. Μπορεί να λειτουργήσει μόνο ως αφορμή.
Οι αιτίες δεν είναι άμεσα ορατές, αντιληπτές: ανήκουν σε άλλο λεπτότερο, ανώτερο επίπεδο, στον αόρατο κόσμο.
Βλέπεις κάποιον να σου χαμογελά και να λέει λόγια τρυφερά. Μα μπορεί, αν είναι καλός υποκριτής, να σχεδιάζει το κακό σου την ίδια ώρα κι εσύ να μην το αντιλαμβάνεσαι. Έτσι λειτουργούν οι απατεώνες όλοι παντού και πάντοτε.
3. Ο 1ος Παγκόσμιος Πόλεμος (1914-1918) ξεκίνησε τον Ιούλιο, ένα μήνα μετά το φόνο του πρίγκιπα διαδόχου της Αυστροουγγαρίας Φραγκίσκου Φερδινάνδου στις 28 Ιουνίου από κάποιο Σέρβο εθνικιστή. Μα ο φόνος ήταν η σπίθα ή αφορμή. Η αιτία ήταν οι πολεμικές φιλοδοξίες των Γερμανών και δη του Κάιζερ και των παρατρεχάμενών του που παρότρυναν τους Αυστριακούς να κηρύξουν πόλεμο κατά της Σερβίας. Άλλες φιλοδοξίες ενεργοποιήθηκαν στην Αγγλία, Γαλλία κ.λπ. και η σύγκρουση διευρύνθηκε.
Η δολοφονία, οι ανταλλαγές απειλών, οι ετοιμασίες στρατών και ναυτικού, οι μάχες και η τελική έκβαση, είναι φαινόμενα στον ορατό κόσμο. Οι αιτίες είναι οι φιλοδοξίες, οι αποφάσεις και οι σχεδιασμοί που βρίσκονται στον αόρατο κόσμο του νου και της Φύσης.
4. Ξυπνώ το πρωί στις 6.00. Σηκώνομαι και πάω στο μπάνιο για ούρηση και πλύσιμο. Ξαναγυρίζω στο υπνοδωμάτιο και ντύνομαι. Πηγαίνω στην κουζίνα κι ετοιμάζω πρωινό με φρούτα ή φρυγανιές ή αυγά ή γιαούρτι κ.λπ. Προγευματίζω κι ακούω ειδήσεις. 6.30. Κάθομαι στον υπολογιστή να γράψω ή να ερευνήσω κάποιο θέμα, ή διαβάζω ένα βιβλίο.
Εδώ έχουμε μια συνεχή σειρά γεγονότων μα κανένα δεν προσκαλεί ως αιτία το επόμενο αν και μπορεί να λειτουργήσει ως αφορμή.
Σε κάθε στάδιο, πριν από κάθε νέα πράξη, διατυπώνεται μια επιθυμία στο νου κι ενεργεί η βούλησή μου. Τρώω φρούτα διότι θέλω ανάλαφρο πρόγευμα ή τρώω βραστά αυγά ή γιαούρτι για να έχω πρωτεΐνες χωρίς (πολλά) επιβαρυντικά λιπαρά. Δεν τρώω τυριά ή ζαμπόν ή μπέικον για να μην παίρνω λιπαρά. Πλένομαι για να είναι τα μέλη του σώματος καθαρά. Μελετώ για να έχω περισσότερες πληροφορίες για να μπορώ να γράφω πιο σωστά.
5. Στην περίπτωση της Ιστορίας, δηλαδή της καταγραφής και αφήγησης διαδοχικών γεγονότων που συνδέονται, πρέπει ο ιστορικός να λαμβάνει υπ’ όψη του τον αόρατο, αιτιακό κόσμο, το λεπτότερο επίπεδο του νου όπου διατυπώνονται επιθυμίες και σχεδιασμοί και αποφάσεις με κάποιο σκεπτικό, κάποια συλλογιστική.
Η δράση του ΚΚΕ 1941-1949 έχει ούτως ή άλλως πολλά δυσνόητα σημεία και πολλές αντιφατικές ή παράξενες απόψεις και είναι παντελώς ακατανόητη αν δεν λάβουμε υπόψη μας, εκτός από προσωπικές φιλοδοξίες που είναι φανερές στη συμπεριφορά πολλών πρωτοκλασάτων στελεχών και του Γεν. Γραμ. Ν. Ζαχαριάδη, τους σκοπούς της ίδρυσής του και τη στενή σχέση του με τη Μόσχα.
Ένα τρίτο στοιχείο είναι η απάτη. Οι κομμουνιστές υπόσχονται πράγματα ανέφικτά, όχι διότι αυτά είναι ανέφικτα εκ φύσεως, αλλά διότι δεν μπορούν οι ίδιοι να τα προσφέρουν με το σύστημά τους. Δικαιοσύνη, αληθινή Τέχνη και ηθική άνοδος δεν μπορούν να ευδοκιμήσουν στον κομμουνισμό.
Όταν στα τέλη Οκτωβρίου 1944 ο Μ. Βαφειάδης με τους αντάρτες του εισήλθαν στη Θεσσαλονίκη (παραβιάζοντας τη Συμφωνία της Καζέρτας), έθεσε υπό περιορισμό τον εκπρόσωπο της Εθνικής Κυβέρνησης (στην οποία συμμετείχε και το ΚΚΕ) και απαγόρευσε όλες τις μη εαμικές εφημερίδες. Ενώ στην αστική σοσιαλδημοκρατία ακόμα και ο πολέμιος της Ριζοσπάστης βροντοφωνάζει και βρίζει τους αντικομμουνιστές κατά βούληση!
