1. «Σε λίγες δεκαετίες θα υπάρξει ένας πολύ καινούργιος κόσμος, με καινούριους ανθρώπους και καινούρια έθιμα.» Αυτά έγραψαν οι Bukharin και Preobrazhesnki το 1920 στο ΑΒΓ του Κομμουνισμού. Ο καπιταλισμός θα καταρρεύσει αναπόφευκτα διότι είναι «μια κακοφτιαγμένη μηχανή στην όποια ένα μέρος συνεχώς παρεμβαίνει στη λειτουργία άλλου».
Ο σοβιετικός Κομμουνισμός κατέρρευσε το 1991 επειδή ακριβώς ήταν μια κακοφτιαγμένη, απάνθρωπη μηχανή που δεν λειτούργησε ορθά ποτέ παρά μόνο καταπιέζοντας κι εξαθλιώνοντας τα εκατομμύρια των Σοβιετικών. Αντίθετα, ο καπιταλισμός, παρά τις δυσλειτουργίες του και σε πείσμα όλων εκείνων των προφητών του «επιστημονικού σοσιαλισμού» συνεχίζει να λειτουργεί με τις αδυναμίες του, μα απτόητος.
Οπωσδήποτε ο Μαρξ και οι οπαδοί του, φανατικοί και μη, εμβριθείς και μη, παρατήρησαν ορισμένες σημαντικές εξελίξεις στο ιστορικό γίγνεσθαι και τις αδυναμίες του καπιταλισμού που αναπτυσσόταν, μα από κει και πέρα όλα όσα σκέφθηκαν κι έκαναν ήταν οδυνηρά λαθεμένα.
2. Ο Νικολάι Μπουχάριν (9/10/1888-15/3/1938), γιός ενός ζεύγους δασκάλων στη Μόσχα, φίλος με τον Ιλία Έρενμπουργκ στα 16 στο Πανεπιστήμιο, προσχώρησε στο Σοσιαλ-δημοκρατικό Εργατικό Κόμμα το 1906 στη σέχτα των Μπολσεβίκων, συνελήφθη, εξορίστηκε και παντρεύτηκε το 1911, δραπέτευσε, συνάντησε τον Λένιν στην Κρακοβία το 1912, εντρύφησε στον μαρξισμό, έγραψε αρκετές μελέτες και καθιερώθηκε ως ικανός θεωρητικός των Μπολσεβίκων.
Ο Λένιν δεν δίστασε να δανειστεί από την εργασία του Μπουχάριν, που δεν είχε φθάσει ακόμα τα 30, και να χρησιμοποιήσει μερικές ιδέες του στο δικό του Ιμπεριαλισμός, το Ανώτερο Στάδιο του Καπιταλισμού. Αλλά είχαν και αρκετές διαφωνίες στα θεωρητικά καθώς ο Ν. Μπουχάριν στράφηκε και προς την Ευρωπαϊκή Αριστερά.
Το 1916 ο Ν. Μπουχάριν ήταν με τον Λ. Τρότσκι και την Αλεξ. Κολοντάι στη Νέα Υόρκη όπου εξέδιδαν την εφημερίδα Novy Mir ‘Νέος Κόσμος’. Μετά την Επανάσταση του Μαρτίου 1917 οπότε ο Τσάρος παραιτήθηκε, ο Ν. Μπουχάριν τον Απρίλιο επέστρεψε στη Ρωσία κι επανήλθε στη θέση του στην ΚΕ του κόμματος στη Μόσχα, όπου έγινε ο προεξέχων ηγέτης.
3. Μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση διορίστηκε εκδότης της κομματικής εφημερίδας Πράβντα. Πιστεύοντας στην παγκόσμια επανάσταση, ζητούσε να συνεχιστεί ο πόλεμος για να ξεσηκωθούν οι προλετάριοι στις άλλες χώρες. Μετά παρουσιάστηκε ως ηγέτης της αριστερής πτέρυγας των Μπολσεβίκων και εναντιώθηκε στην υπογραφή της Συνθήκης του Μπρεστ-Λιτόφσκ με τους Γερμανούς, 1918.
Υπήρξε τότε πρόθεση από τους αριστερούς να συλλάβουν τον Λένιν, μα ο Ν. Μπουχάριν απέρριψε την ιδέα αμέσως και στα επόμενα 3 χρόνια προσέγγισε τις ιδέες του Λένιν για την ενδυνάμωση του σοβιετικού καθεστώτος και τη Νέα Οικονομική Πολιτική, με την οποία επανήλθε η κυκλοφορία χρήματος, η ανοιχτή αγορά, ιδιωτική περιουσία, καπιταλισμός στο εμπόριο και την αγροτοκτηνοτροφία και ιδιωτικοποίηση της ελαφράς βιομηχανίας.
Σε αυτή την περίοδο δημοσίευσε αρκετές μελέτες και το έργο Τα Οικονομικά της Μεταβατικής Περιόδου, που ο Λένιν εγκωμίασε (1920).
4. Μετά τον θάνατο του Λένιν, στην μάχη για την ηγεσία του κόμματος και της χώρας, ο Ν. Μπουχάριν συμμάχισε με τον Στάλιν ο οποίος συνέχιζε να στηρίζει τη Νέα Οικονομική Πολιτική. Αφού με τη βοήθεια των Ζινόβιεφ και Κάμενεφ αφόπλισαν τον Τρότσκι, που είχε γίνει ο ηγέτης της Αριστερής πτέρυγας, το 1925 οι Ν. Μπουχάριν και Στάλιν έδιωξαν τους Ζινόβιεφ και Κάμενεφ από τη κομματική ηγεσία. Ο Ν. Μπουχάριν ήταν πλέον μέλος του Πολιτμπιρό και ηγέτης τώρα της Δεξιάς πτέρυγας, που συμπεριλάμβανε τους Rykov και Tomsky.
Το 1928 ο Στάλιν είδε πως ούτε η Νέα Οικονομική Πολιτική έφερνε σπουδαία αποτελέσματα και προώθησε το πρόγραμμα γρήγορης εκβιομηχάνισης και κολεκτιβοποίησης – υιοθετώντας την πολιτική των Τρότσκι, Ζινόβιεφ και Κάμενεφ.
Ο Ν. Μπουχάριν ήθελε την εκβιομηχάνιση μα σε ηπιότερο ρυθμό έτσι που να μην καταπιεστούν οι αγρότες, μα να γίνουν πιο παραγωγικοί και πλούσιοι έστω. Σε αυτή την περίοδο ήταν ο Γεν. Γραμ. της Κομιντέρν επίσης.
Ο Στάλιν σχετικά εύκολα επέβαλε την πολιτική του κατηγορώντας τον Ν. Μπουχάριν πως είχε καπιταλιστικές αποκλίσεις και αντικαθιστώντας τους υποστηρικτές του Ν. Μπουχάριν με δικούς του απαράτσικ. Έτσι το 1929 ο Ν. Μπουχάριν εκδιώχθηκε από το πόστο του στην Κομιντέρν και την Πράβντα και αργότερα το ίδιο έτος από το Πολιτμπιρό. Μα στη συνέχεια το 1934 ασχολήθηκε με τους λογοτέχνες και το Πρώτο Σοβιετικό Συνέδριο Συγγραφέων. Ήταν φίλοι με τον ποιητή Μάντελσταμ και τον Παστερνάκ.
Μετά την εκτέλεση των Ζινόβιεφ και Κάμενεφ το 1936, ο Ν. Μπουχάριν φυλακίστηκε τον Φεβ 1937, δικάστηκε (Δίκη των 21) τον Μάρτη 1938 κι εκτελέστηκε 15/3/1938.
5. Με τις εύκολες φαντασιώσεις του μαρξισμού ο Ν. Μπουχάριν έγραφε πως ο καπιταλισμός θα παραμεριζόταν από την οργανωμένη κοινωνία (των Μπολσεβίκων), ελεύθερη από αναρχία παραγωγής, ανταγωνισμούς, υφέσεις, κρίσεις και πολέμους!
Όλες οι λεπτομέρειες θα σχεδιάζονταν από πριν σε ένα «γενικό σχέδιο». Δεν θα υπάρχουν εμπορεύματα σε αυτό το ενιαίο «εργαστήρι του λαού» αλλά μόνο αγαθά: «Αυτά τα προϊόντα δεν ανταλλάσσονται ούτε αγοράζονται ή πουλιούνται. Φυλάσσονται στις κοινοτικές αποθήκες και διανέμονται σε αυτούς που τα χρειάζονται. Το χρήμα δεν θα χρειάζεται πλέον.»
Αυτές είναι οι συνθήκες ενότητας κι ελευθερίας στον Κομμουνισμό των σοβιετικών σοφών Λένιν, Μπουχάριν, Τρότσκι, Στάλιν, Preobrazhenski κλπ. Μια ουτοπία ρόδινη αρχικά μα κι εφιαλτική.
Κάποιοι άλλοι θα σχεδιάζουν για σένα τι παπούτσια θα φοράς κι εσώρουχα και πότε θα σου έλθουν τα καινούργια, τι αμάξι θα οδηγείς, τι είδους κρέας ή ψάρι θα τρως και πότε, τι είδους λαχανικά και φρούτα. Επιπλέον τι θεατρικά έργα και τι κονσέρτα θα παρουσιάζονται και για πόσο, ποια βιβλία θα δημοσιεύονται και πότε και παρόμοια!
Στον Κομμουνιστικό αυτό παράδεισο δεν θα έχεις καμιά επιλογή!
