1. Από 148 μέλη παρόντα στον ΟΗΕ στις 3/3/22, 144 ψήφισαν εναντίον της Ρωσίας και της απρόκλητης εισβολής στην Ουκρανία. Από αυτήν την ψηφοφορία που είναι πρωτόφαντη (!) συμπεραίνουμε πως η μεγάλη πλειοψηφία στον κόσμο έχει στραφεί εναντίον της Ρωσίας.
Ωστόσο υπάρχουν 4 κράτη που ψήφισαν υπέρ. Και οπωσδήποτε υπάρχουν πολλοί που νιώθουν συμπάθεια και μάλιστα θεωρούν (όπως η Βόρεια Κορέα) πως η εισβολή είναι σωστή και αποδεκτή. Υπάρχουν επιπλέον ομάδες ανθρώπων να υποστηρίζουν τη Ρωσία ακόμα και σε χώρες που οι κυβερνήσεις ψήφισαν εναντίον της εισβολής, που κατάφορα παραβιάζει τη διεθνή αρχή: τα κράτη να σέβονται την ανεξαρτησία άλλων κρατών μελών του ΟΗΕ.
2. Στην Ελλάδα είναι ισχυρή η παράδοση φιλίας και συμπάθειας προς τη Ρωσία για πολλούς λόγους. Ένας κύριος λόγος είναι πως μαζί με τους Γάλλους και τους Άγγλους, βοήθησαν την Επανάσταση του 1821 και κυρίως στη μάχη του Ναβαρίνου όπου ο στόλος των Αιγυπτίων, συμμάχων των Τούρκων, καταστράφηκε κι έτσι εξασφαλίστηκε οριστικά η ανεξαρτησία των Ελλήνων. Μετά, πολλοί Έλληνες ζούσαν στη Ρωσική επικράτεια που ήρθαν στη συνέχεια να εγκατασταθούν στην ανεξάρτητη Ελλάδα. Μάλιστα, ο πρώτος Κυβερνήτης, ο Καποδίστριας υπηρετούσε ως υπουργός τον Ρώσο Τσάρο. Επιπλέον, στην εποχή μας, η Σοβιετική Ένωση πάντα υποστήριζε τις θέσεις μας στο Κυπριακό με σταθερή συνέπεια. Τέλος οι κομμουνιστές και αριστεροί κάθε απόχρωσης, εκτός από Τροτσκιστές, Μαρξιστές και αναρχικούς, πάντα προσέβλεπαν προς την ΕΣΣΔ για καθοδήγηση, στήριξη και υλική βοήθεια.
3. Υπάρχουν πολλοί Ρώσοι διάσπαρτοι σε διάφορες χώρες κυρίως ίσως από την εποχή της Ρωσικής Επανάστασης οπότε εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες, ως επί το πλείστον από τις εύπορες τάξεις, έφυγαν από τη Ρωσία. Πολλοί επίσης έφυγαν αργότερα όποτε και αν μπορούσαν από το Σοβιετικό καθεστώς.
Μετά την κατάρρευση της Σοβιετίας το 1990 υπήρξαν μερικά έτη πολύ δύσκολα για τη Ρωσία. Οι συνθήκες άρχισαν να βελτιώνονται μετά από 15 τόσα χρόνια και ο Πούτιν σίγουρα βοήθησε στην ανάκαμψη. Σήμερα η Ρωσία είναι μία σχετικά ισχυρή χώρα, παρότι δεν είναι η οικονομία της από τις μεγαλύτερες, όσο η Αμερική, η Κίνα και η Γερμανία. Και ο πόλεμος στην Ουκρανία τείνει να δείξει ελλείψεις και στις Ένοπλες Δυνάμεις. Αλλά είναι μία μεγάλη χώρα και υπολογίσιμη στρατιωτική δύναμη. Έτσι πάρα πολλοί Ρώσοι ένιωσαν υπερηφάνεια μετά από τα χρόνια του κομμουνιστικού καθεστώτος και της διάλυσης και πτώσης της Σοβιετίας. Το πατριωτικό συναίσθημα είναι πολύ έντονο στους Ρώσους. Τους αρέσει να έχουν τον Τσάρο και να ανήκουν στους υπηκόους του.
4. Υπάρχουν και οι ανά τον κόσμο αριστεροί ιδίως οι σταλινικοί που ακόμα ονειροπολούν για την επάνοδο του σοβιετικού καθεστώτος ή κάποια άλλη εκδοχή του σαν αυτήν που έχει επιβάλει ο Πούτιν με αρκετό καπιταλισμό και τους ολιγάρχες δισεκατομμυριούχους, αλλά και τον έλεγχό του πάνω στην αστυνομία, στον στρατό και στα ΜΜΕ. Η επίσημη Εκκλησία επίσης τείνει να τον υπακούει και να προωθεί τις πολιτικές του.
Αυτοί είναι αντικαπιταλιστές, αντιιμπεριαλιστές και όπως και αν έχουν τα πράγματα, παθιασμένα αντι–Δυτικοί, αντι –Αμερικανοί, αντι-Ευρωπαϊστές.
Ωστόσο παραβλέπουν, αγνοούν θεληματικά, την καταπιεστική και καπιταλιστική, σε πολλές περιπτώσεις, μονοπωλιακή κατάσταση που επικρατεί στη Ρωσία. Και μόνο το γεγονός πως ο Πούτιν έχει απόλυτη εξουσία εδώ και 25 έτη και στηρίζει ή επιτρέπει μία φούχτα ολιγαρχών να απολαμβάνουν τεράστια προνόμια και πλούτη, δείχνει πόσο αντικομμουνιστικό και αντιδημοκρατικό είναι το καθεστώς μα δεν τους νοιάζει!
5. Οι αντι–Αμερικανοί εθνικιστές είναι και οι πιο πολλοί. Όπως πολλοί από τις προηγούμενες ομάδες ή κατηγορίες δεν συμφωνούν καθόλου με την εισβολή μα βρίσκουν άλλα στοιχεία που τους αρέσουν ή τουλάχιστον είναι αποδεκτά κι έτσι παρακάμπτουν την απέχθειά τους για την καταστρατήγηση βασικών δημοκρατικών, ακόμα και μαρξιστικών αρχών, έτσι και οι εθνικιστές μπορεί να διαφωνούν έντονα με τη ρωσική ατασθαλία της εισβολής, μα είναι τέτοια η αντίθεσή τους στην Αμερική (και το ΝΑΤΟ) που ευχαρίστως στηρίζουν τη Ρωσία.
Αυτοί είναι οι Κινέζοι και άλλοι λαοί πρώην αποικιών (Ινδία, Αφρικανικές χώρες κλπ). Μπορεί αυτοί να έχουν αντιρρήσεις και συγκρούσεις με τους Ρώσους του Πούτιν, μα στις τωρινές συνθήκες νιώθουν μεγάλη ευχαρίστηση: «Άντε Πούτιν! Δωσ’ τους να καταλάβουν!»
Αυτή είναι η γενική εικόνα κάπως απλουστευμένη.
Φαίνεται όμως πολύ καθαρά πως πολλοί δεν ενδιαφέρονται για βασικές αρχές και αξίες και προτιμούν τις δικές τους συναισθηματικές ή συμφεροντολογικές αντιλήψεις, έστω και αν αυτές είναι αντίθετες κι εχθρικές προς τα πανανθρώπινα ιδανικά.
