Φιλ523: Παύλος και μύθοι

Οι Χριστιανοί οπαδοί, ιερωμένοι, θεολόγοι, εκκλησιαστικοί κάθε είδους, πιστεύουν στον Θεό, στην Αγία Τριάδα, στη σωτηρία της ψυχής τους, στο αλάθητο της Εκκλησίας. Ο αληθινός πιστός, λένε οι ορθόδοξοι κάθε σέχτας (Ρωμαιοκαθολικοί, Προτεστάντες με Λουθηρανούς, Καλβινιστές, Πρεσβυτεριανούς, Ευαγγελιστές, Βαπτιστές και άλλους, Ελληνορθόδοξοι και ό,τι άλλο) ακολουθούν τον λόγο του Θεού, όχι τις ερμηνείες διάφορων διδασκάλων και ιεροκηρύκων.

Και βέβαια δεν βλέπουν την παγίδα στην οποία πέφτουν, μια παγίδα που έχουν στήσει απλοϊκά οι ίδιοι. Διότι κάθε ιεροκήρυκας, κάθε θεολόγος, υποστηρίζει και προωθεί ως λόγο του Θεού την ερμηνεία της δικής του σέχτας και στιγματίζει κάθε άλλη σέχτα ως «αιρετική». Η εκκλησία, λέει ο καθένας τους, κι εννοεί τη δική του σέχτα φυσικά, την Ιερά Σύνοδο της δικής του εκκλησίας, αποφασίζει ποια είναι η ορθή ερμηνεία κι αναμετάδοση του λόγου του Θεού.

Ο ίδιος ο ισαπόστολος Παύλος που βοήθησε τόσο στο να μπουν οι βάσεις του Χριστιανισμού και τον διέδωσε σε τόσες κοινωνίες «εθνικών», πέφτει στην ίδια παγίδα.

Στη 2η του επιστολή στον Τιμόθεο γράφει (4. 3-4): «Και θα έρθει καιρός οπότε [οι άνθρωποι] δεν θα ανέχονται την υγιή [ορθή] διδασκαλία, μα σύμφωνα με τις δικές τους επιθυμίες, για να νιώθουν ευχάριστο γαργάλισμα στα αυτιά τους, θα επιλέξουν έναν σωρό δασκάλους. Και με την ακοή τους θα απομακρυνθούν από την αλήθεια και θα στραφούν σε μύθους.»

Ο ίδιος δεν γνώρισε τον Ιησού Χριστό και όταν έμεινε με τους μαθητές στην Ιερουσαλήμ, μετά την τύφλωσή του στην οδό προς τη Δαμασκό, οπότε μεταστράφηκε σε ένθερμο χριστιανό και ιεροκήρυκα (Πράξεις, κεφ.9), δεν αναφέρεται να επισκέφθηκε την οικογένεια του Ιησού, τα μέρη που δίδαξε και τον Γολγοθά όπου σταυρώθηκε ή τον τάφο του!

Ένα άλλο από τα παράδοξα του Παύλου είναι η προφητεία του στην 1η προς Θεσσαλονικείς Επιστολή, όπου στο 4ο κεφάλαιο γράφει πως όπου να’ ναι θα αναστηθούν οι νεκροί (=κεκοιμημένοι) και μαζί με τους ζωντανούς πιστούς (=παραλειπόμενοι) θα αναληφθούν σε σύννεφα για να συναντήσουν τον Κύριο που θα έχει κατέβει από τα ουράνια (με φωνή αρχαγγέλου και σάλπιγγα Θεού!) και θα μείνουν όλοι μαζί στην αιωνιότητα [του Παραδείσου]. Πού όμως βρίσκεται αυτός ο Παράδεισος;…

Οι Ευαγγελιστές Ματθαίος (24.30), Μάρκος (13.26) και Λουκάς (21.27) γράφουν παρομοίως. Οι Ματθαίος (24.34) και Μάρκος (13.31) έχουν τον Ιησού να λέει πως αυτή η προφητεία του (για την ανάσταση των νεκρών, την ανάληψη σε σύννεφα με τον ερχομό του Κυρίου επίσης πάνω σε σύννεφα) θα πραγματοποιηθεί προτού «παρέλθει η γενεά αυτή»!

Δυστυχώς για τους Χριστιανούς και κυρίως τους θεολόγους και ιεράρχες, η προφητεία δεν επαληθεύθηκε. Έτσι ο Ιησούς μοιάζει με τσαρλατάνο και οι ευαγγελιστές και ο Παύλος μοιάζουν με απατεώνες και όχι θεόπνευστοι άγιοι όπως τους παρουσιάζει η εκκλησία (σε όλες τις σέχτες).

Γράφει επίσης ο Παύλος στην 1η Προς Κορινθίους 15.13 «αν δεν υπάρχει ανάσταση των νεκρών, τότε ούτε ο Χριστός αναστήθηκε».

Και δεν είναι μόνο αυτή η μάλλον ντροπιαστική παραδρομή. Όπως έχω δείξει σε πολλά άρθρα, οι αντιφάσεις και ασυμφωνίες στην Καινή Διαθήκη είναι πάρα πολλές.

Είναι λοιπόν η ίδια η χριστιανική διδασκαλία στην Καινή Διαθήκη, η οποία υποτίθεται παρουσιάζει τον λόγο του Θεού, που δημιουργεί μύθους. Οι άνθρωποι απομακρύνονται από αυτούς μύθους διότι καμία ερμηνεία δεν τους δικαιολογεί.