Πάσχος Μανδραβέλης
Αυτόν τον καιρό η πιο δύσκολη ερώτηση διατυπώνεται όλο και πιο συχνά: «Πού το πάει η κυβέρνηση;». Η ορθή απάντηση είναι, «παντού και πουθενά» και αυτό πιστοποιείται από το γεγονός ότι τη μια μέρα ευλογεί τις επενδύσεις και την άλλη τις στέλνει «στα τσακίδια», πότε αγαπά το ΔΝΤ και άλλοτε το διώχνει, διαρκώς τρέχει να κλείσει η αξιολόγηση και ακόμη δεν έχει εκταμιεύσει τη δεύτερη υποδόση της προηγούμενης, παρόλο που οι επιχειρήσεις έπρεπε να αρχίσουν να παίρνουν τα χρωστούμενα από το Δημόσιο την 1η Σεπτεμβρίου. Η λογική μάλλον που κυριαρχεί στο Μαξίμου είναι «εντάξει, μωρέ! στο τέλος κάτι θα γίνει», ή το «προσμένουμε ίσως ένα θαύμα», που έλεγε και ο Κώστας Βάρναλης.
Το πρόβλημα εδράζεται στο γεγονός ότι ο πρωθυπουργός με πράξεις και κυρίως παραλείψεις στρίμωξε τον εαυτό του στη γωνία με αποτέλεσμα να είναι δέσμιος των ισορροπιών που δημιούργησαν το «θαύμα» της παραμονής του στην εξουσία επί δυόμισι χρόνια. Είναι αιχμάλωτος ενός ακροδεξιού μορφώματος, που υπονομεύει κάθε προοδευτικό κοινωνικό μέτρο· υπολειμμάτων της παλαβής Αριστεράς που θέλουν να διώξουν επενδύσεις· ακόμη και του κ. Παναγιώτη Κουρουμπλή, ο οποίος, σύμφωνα με πληροφορίες, απειλεί με ανεξαρτητοποίηση. Ετσι ο κ. Τσίπρας φοβάται να αναταράξει το τέλμα που δημιούργησε, παρόλο που αυτό ζέχνει και όχι μόνο από το μαζούτ.
Αυτή τη στιγμή η χώρα είναι χωρίς πυξίδα και η κυβέρνηση χωρίς συντονισμό. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο υπουργός Ναυτιλίας έφυγε για το Λονδίνο αφού βυθίστηκε το δεξαμενόπλοιο στον Σαρωνικό και δεν βρέθηκε ένας από το Μαξίμου να του πει «πού πας, ρε χριστιανέ μου; Εδώ καράβια χάνονται…»· την ώρα που «παίζεται» στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο η μεγάλη επένδυση του Ελληνικού η υπουργός Πολιτισμού βρίσκεται στο Πεκίνο για δύο εβδομάδες και μάλιστα από αύριο μέχρι την 1η Οκτωβρίου «ιδιωτικώς»· έπρεπε να απειλήσει με πάγωμα της επένδυσης η «Ελληνικός Χρυσός» για να κινητοποιηθεί η κυβέρνηση και να εκδώσει τις εκκρεμείς άδειες κ.λπ. Το ασυντόνιστο της κυβέρνησης πιστοποιείται και από το πόσες θεωρίες ακούστηκαν για τη ρύπανση στον Σαρωνικό. Τη μια μέρα έφταιγε η κοινωνία, την άλλη ο νεοφιλελευθερισμός, την τρίτη τα κυκλώματα λαθρεμπορίας· Πέμπτη και Παρασκευή μπορούσαμε να κολυμπήσουμε, Σαββατοκύριακο απαγορευόταν.
Το βατερλώ του Σαρωνικού απέδειξε και κάτι άλλο. Αυτό που εμφανιζόταν ως επικοινωνιακή υπεροχή της κυβέρνησης δεν εδραζόταν σε κάποιο μεγάλο και πονηρό σχέδιο, αλλά στο κουτσογιωργικό «εσείς δεν δικαιούσθε διά να ομιλείτε». Είτε «επειδή είστε δεξιοί» είτε «επειδή το ΠΑΣΟΚ χρεοκόπησε τη χώρα». Ετσι κουτσοπορεύονταν μέχρι σήμερα κι έτσι θα συνεχίσουν. Το κατά Βαρουφάκη «αριστερό τσούρμο» δεν είχε ποτέ το πολιτικό βάθος για κάτι καλύτερο…
Πηγή: Καθημερινή
