1. Στις μέρες μας η ευφυία ή έστω η εξυπνάδα έχει αντικατασταθεί από εξυπνακισμό σε όλους τους τομείς της ζωής, στην πιο έξυπνη και παλικαρίσια χώρα του πλανήτη – εκτός από την τεχνολογία, αφού εδώ δεν μπορεί να γίνει αντικατάσταση δίχως εμφανείς καταστροφές. Και στους άλλους τομείς γίνονται καταστροφές μα δεν είναι άμεσες αυτές ή εμφανείς.
Για το θέμα έγραψα σε άρθρα για την Ποίηση. Όλοι οι στιχοπαραγωγοί εξυπνακίζουν νομίζοντας πως έτσι σκορπίζουν τη σοφία τους στους λιγοστούς αναγνώστες τους, στον ευρύτερο ποιητικό κύκλο (και στις μελλοντικές γενεές). Το Υποκατάστατο της Κικής Δημουλά (Ακαδημαϊκή πια) λήγει με την πεζόμορφη γραμμή “Ο μόνος αξιόπιστος μάρτυρας ότι ζήσαμε είναι η απουσία μας”: αυτό είναι χαμηλότερου επιπέδου και από εξυπνακισμό. Μια άλλη “ποιήτρια” μας αποκαλύπτει πως “Η Μόνα Λίζα χαμογελάει στους πελάτες της/ κι εκδίδεται στα πλήθη των θαυμαστών”. Άλλος πάλι – “Μια αγκαλιά θανάτου είναι η ευτυχία”!
Γράφει ο κ. Γ Βέλτσος στο Βήμα (5/2/15) για τους Γερμανούς – “Γιατί δεν ζητάνε την επιστροφή του Σαμαρά;” Ειρωνεία, σαρκασμός, εξυπνακισμός – στα έσχατα!
2. Τον εξυπνακισμό τον βλέπουμε ξεκάθαρο και προσβλητικό στην πολιτική. Στην εποχή της Πρώτης Φοράς, μάλιστα, έβγαζε μάτια με τα τρεχάματα του Βαρουφάκη στις νότιες επαρχίες της Ευρώπης, και στη βροντερή πλην αδόκιμη διπλωματία της τσιπρικής κυβέρνησης. Αν εγώ ήμουν υπουργός σε μια από αυτές τις χώρες θα αρνιόμουν να δεχθώ Έλληνα αξιωματούχο εκτός αν ντυνόταν όπως είθισται στην εποχή μας. (Πριν μερικά χρόνια αρνήθηκα, ως καθηγητής, να δεχθώ σε συνέντευξη κάποιον φοιτητή που αρνήθηκε να ντυθεί ευπρεπώς.)
Σε αντίθεση με τον πρωθυπουργό του, ο Βαρουφάκης είχε μεγάλη ευχέρεια στην Αγγλική κι έτσι οι ανασκευές του ήταν μάλλον εξυπνακίστικα κόλπα. Είναι κρίμα που η ευχέρειά του στη γλώσσα δεν συμπεριελάμβανε και απλή ευθύτητα. Και τώρα, στην ασήμαντη αντιπολίτευσή του, συνεχίζει με τις γελοιότητές του.
Το πιο καταπληκτικό κόλπο του ήταν η μετακύλιση της άθλιας οικονομικής μας κατάστασης, που πολύ δύσκολα διαχειρίστηκαν οι Συριζαίοι, σε πανευρωπαϊκή κλίμακα και η κουραστικά επαναλαμβανόμενη προσήλωσή τους, δήθεν στους πανευρωπαϊκούς θεσμούς. Θέλουν, έλεγαν, να στηρίξουν τη δημοκρατία και να σώσουν τον μέσο πολίτη όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε όλη την Ευρώπη ενώ, όπως αποδείχτηκε, δεν μπορούσαν να διαχειριστούν μια απλή καλοκαιρινή πυρκαγιά – όπου κάηκαν 103 άνθρωποι!
Τα ίδια επαναλαμβάνει και ο Τσίπρας αλλά με λιγότερες λεκτικές φιοριτούρες μια και τα Αγγλικά του δεν μπορούσαν να επιδοθούν στις ακροβατικές ακρότητες του Βαρουφάκη.
Ποιο το αποτέλεσμα όλων αυτών των εκδρομών και συνομιλιών;… Τρύπες στο νερό.
Ναι τους άκουσαν όλοι – Όσμπορν, Ολάντ, Γιουνκέρ, ακόμα και ο Σόιμπλε. Με πολλή συμπάθεια! Μα όλοι, ακόμα και κάποιος εκπρόσωπος της Αμερικανικής κυβέρνησης, δήλωσαν σταράτα πως η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να τηρήσει τα συμφωνηθέντα και να προχωρήσει με πρόγραμμα σε βαθιές μεταρρυθμίσεις (φιλελεύθερες όχι σοσιαλιστικές).
3. Μπορεί να τους λέμε (ακόμα, Φεβ. 2023, και ες αεί,) “κουτόφραγκους” ή ό,τι άλλο παρέχει ο εξυπνακισμός μας, μα εμείς τρώμε το κουτόχορτο, οι εξυπνάκηδες, οι ατσίδες των διαδηλώσεων και συγκεντρώσεων διαμαρτυριών (όπως αυτή στις 5/2/ για να δηλώσουν συμπαράσταση – κατά το χιτλερικό πρότυπο ή όταν επί Μητσοτάκη στην πανδημία μερικοί παράφρονες τσαλαπατούσαν μάσκες αφρίζοντας).
Οι αλώπεκες της διπλωματίας και οικονομίας στη γηραιά Ευρώπη δεν είναι άπειροι ούτε μεθυσμένοι από πρόσφατη οριακή εκλογική νίκη όπως οι Συριζαίοι τσιπριστές. Ένα 36% είναι μάλλον φτωχό και δεν δικαιολογεί τους παράλογους πανηγυρισμούς και το αλαζονικό ύφος: η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων, το 64%, δεν τους ψήφισε!
Δεν περίμεναν, λοιπόν, οι Γιουνκέρ, Ντράγκι, Ντάισελμπλουμ, Σουλτς, Μέρκελ κ.α. τους νιόβγαλτους αναρχοαριστερούς να τους υποδείξουν τις δυσκολίες και τις λύσεις. Οι Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία, Κύπρος (και η Γαλλία σε κάποιο βαθμό) πέρασαν από πρόγραμμα λιτότητας. Μερικές κατάφεραν να ορθοποδήσουν. Για τα δεινά των Ελλήνων δεν φταίει κανένα πρόγραμμα ή εξωτερικός παράγων, όπως ορθά υπέδειξε ο Σόιμπλε, αλλά οι ανίκανοι κυβερνήτες, που δεν έκαναν τις απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις, και οι λυσσασμένοι Συριζαίοι που έβαζαν ακατάπαυστα εμπόδια με απεργίες, διαδηλώσεις, εμπρησμούς, καταλήψεις, οδομαχίες και άλλες βιαιοπραγίες.
Έχουν λησμονήσει τους “αγώνες” τους οι ιπτάμενοι σούπερ-ήρωές μας; Έχει ξεχάσει ο κ. Τσίπρας τους χλευασμούς του προς τον Ολάντ και την Μέρκελ – ενώ μετά εμφανιζόταν ως υπέρμαχος των ευρωπαϊκών θεσμών και εταίρος της Γερμανίας – κι έτρεχε κλαίοντας στη Μαμά Μέρκελ;
Οι εταίροι αποδέχθηκαν τη μαγκιά και άκουσαν τα αιτήματα του ντουέτου που μας εκπροσωπούσε. Οι δυο αυτοί όμως δεν άκουσαν τίποτα ή μάλλον δεν κατάλαβαν τίποτα από τους εταίρους. Αφού η ιδεολογία τους επιμένει πως κατέχει την υπέρτατη επιστημονική αλήθεια, έστω και αν όλοι αυτοί δεν μπορούν να βγουν από τους μαγαρισμένους μανδύες της λούμπεν φύσης τους.
Όχι, κανείς τους δεν κατάλαβε τίποτα – αν κρίνουμε από τις θριαμβολογίες του κ Τσίπρα στην κοινοβουλευτική του ομάδα, για το πώς αυτός έριξε τον σπόρο της δημοκρατίας και δικαιοσύνης στην καθυστερημένη Ευρώπη!
Άσπρη μέρα θα δει η χώρα όταν σταματήσουν ο εξυπνακισμός και η μαγκιά. Εύκολο να λέγεται. Μα πώς θα σταματήσει;…
