1. Μερικοί αναγνώστες απορούν γιατί ανασκαλίζω και φέρνω στην επιφάνεια τέτοια θέματα που στο κάτω κάτω δεν μας αφορούν άμεσα. Ξέρουμε όλοι πως και οι χιτλερικοί και οι σταλινικοί επιδόθηκαν σε απάνθρωπα μαζικά εγκλήματα δικών τους και ξένων λαών.
Υπάρχουν τρεις τουλάχιστον λόγοι που το κάνω.
Πρώτα είναι μια γενική απάθεια του ελληνικού λαού που εδώ και δεκαετίες επιδόθηκε στο κυνήγι της απόλαυσης και του κέρδους αδιαφορώντας για τα σημαντικά και πραγματικά εθνικά θέματα. Αμφιβάλλω αν ένα 30% πληροφορείται κανονικά για το τι συμβαίνει πραγματικά στη χώρα μας και στον κόσμο. Διότι το να δηλώνεις δεξιός, κεντρώος, κεντροαριστερός, αναρχοαριστερός, αντιευρωπαϊστής και ό,τι άλλο, δεν σημαίνει πολλά. Εύκολα μιμείται ή παπαγαλίζει κάποιος συνθήματα.
Μετά είναι η ανήλεη και ψευδέστατη κομμουνιστική αναρχοαρισερή προπαγάνδα που έχει ελαφρά έστω διαποτίσει με μαλθακότητα κι ενοχές μα και σοσιαλιστικές σαχλαμάρες το μυαλό ακόμα και πολλών δεξιών.
Τρίτος λόγος είναι η ακριβής πληροφόρηση για την τοξικότητα και καταστρεπτικότητα του αριστερισμού από τον ήπιο σοσιαλισμό και την αναρχία ως τον πιο βαθυκόκκινο κομμουνισμό. Οι πολίτες μας δεν καταλαβαίνουν ή μαθαίνουν.
2. Ένας λόγος που επιβλήθηκε τόσο απόλυτα ο απολυταρχισμός του Λένιν και μετά του σταλινικού κομμουνισμού είναι ο μαζοχισμός των Ρώσων, το πάθος τους να υποφέρουν νομίζοντας πως βάσανα και πόνος εξαγνίζουν.
Η πολιτική του Στάλιν, διαμορφωμένη από μαρξιστικές (όχι Μαρξικές) και λενινιστικές φτηνές ιδεοληψίες μα και τον προσωπικό του ψυχισμό που ήταν ένα κράμα φοβίας, φιλοδοξίας, πονηριάς και μισανθρωπίας, οδήγησε 3,3εκμ Ουκρανούς και 1εκμ άλλους Σοβιετικούς πολίτες στον θάνατο από ασιτεία, πείνα και τις συνακόλουθες ασθένειές τους. Στο Καζακστάν, επίσης, ο λιμός θέρισε 1εκμ αγρότες.
Για να οδηγήσει την κοινωνία στον σοσιαλισμό – ασφάλεια, ευημερία, πρόοδο και ευτυχία! Είναι δυνατόν ποτέ να επιτύχεις τέτοιες ιδιότητες στην κοινωνία θανατώνοντας εκατομμύρια συμπεριλαμβανομένων γερόντων και μικρών παιδιών; Και πόση δυστυχία – αγωνία, άγχος, πόνος – προηγήθηκε του θανάτου…
Αυτήν την πολιτική την ξεκίνησε ο Λένιν. Ο Στάλιν την προέκτεινε από την κολεκτιβοποίηση των κολχόζ στην εκβιομηχάνιση. Μα ο Μαρξ είχε, όπως έχω γράψει αλλού, προειδοποιήσει για τη δυστυχία και μιζέρια που θα έφερνε μια τέτοια κοινωνική πορεία στην απροετοίμαστη Ρωσία.
3. Έτσι εξόντωσε την ανύπαρκτη (κατά τον αυθεντικό Μαρξισμό) τάξη των κουλάκων, που (κατά τον αυθεντικό Μαρξισμό) ανήκε στη φεουδαρχία και όχι σε μια κοινωνία επαναστατούντων προλετάριων. (Προσέξτε την αντίφαση!)
Αλλά ο Στάλιν δεν σταμάτησε σε αυτή τη θηριωδία. Είχε ήδη εξοντώσει ή φυλακίσει τους πλείστους αντιπάλους του για την απόλυτη εξουσία στο Κόμμα και στη χώρα. Μα υπήρχαν αρκετοί ακόμα εχθροί – και φανταστικοί και πραγματικοί. Μένω με τους “πραγματικούς” σήμερα.
Μια τρόικα αποφάσιζε ποιος ανήκε στην “τάξη των κουλάκων”. Την τριμελή επιτροπή αποτελούσαν ένα τοπικό στέλεχος του ΚΚΣΕ, ένα στέλεχος της NKVD κι ένας εκπρόσωπος της εισαγγελικής αρχής.
Στους πρώτους μήνες του 1930 μόνο, εκτελέστηκαν 30.000 πολίτες με αποφάσεις τέτοιων τρόικων και απελάθηκαν σε γκουλάγκ 113.630!
Οι Ουκρανοί “κουλάκοι” εκτοπίζονταν κυρίως στο Μπέλομορ Κανάλι που θα ένωνε την Αρκτική με τη Βαλτική Θάλασσα – παρότι, όπως αποδείχθηκε, η χρησιμότητα του καναλιού στη ναυσιπλοΐα ήταν μηδαμινή. Εδώ δούλεψαν στο παγωμένο έδαφος με αξίνες και φτυάρια επί δυο έτη 170.000 κατάδικοι που είχαν ως τροφή 100 γραμμάρια ψωμί την ημέρα, η οποία όμως ήταν πολύ μεγαλύτερη από το τίποτα (ναι, τίποτα!) που έπαιρναν σε πολλές κολχόζες στην Ουκρανία.
Εκατοντάδες χιλιάδες άφησαν τα κόκαλά τους στα διάφορα γκουλάγκ στη φοβερή δεκαετία 1930. (Κι επειδή αναρχοαριστερά τρολ θα γκρινιάξουν για πηγές, βλ. Timothy Snyder Αιματοβαμμένες χώρες: η Ευρώπη μεταξύ Χίτλερ και Στάλιν μτφρ. Α Παππάς, Εκδ. Παπαδόπουλος, 2017; P. R. Gregory Terror by Quota: from Lenin to Stalin, Yale University, 2009: J. A. Getty & Oleg Naumov The Road to Terror and the Self-destruction of the Bolsheviks Yale,1999.)
4. Ενώ το 1930 ανακόπηκε η κολεκτιβοποίηση (Απρίλη) και η παραγωγή αυξήθηκε στον σιτοβολώνα της Σοβιετίας, το 1931 επανήλθε νέο κύμα μαζί με την απαίτηση της Μόσχας για ποσότητες σιτηρών που οι Ουκρανοί αγρότες δεν μπορούσαν να δώσουν υπό οποιοδήποτε καθεστώς.
Στις αρχές του 1931 ακόμα 32.130 αγρότες εκτοπίστηκαν για τιμωρία και παραδειγματισμό. Το 1932 εκτοπίστηκαν 30.400 κι εκτελέστηκαν 1.620 αγρότες. Χιλιάδες Ουκρανοί δραπέτευσαν στη γειτονική Πολωνία με τα εργαλεία, τις οικοσκευές, τις εικόνες, και τους σταυρούς τους, τα λάβαρα και άλλα κειμήλια.
Η κολεκτιβοποίηση απέτυχε οικτρά. Οι κομματικοί ακτιβιστές και μέλη της Κομσομόλ (=νεολαίας) τόνιζαν πως κάθε κολχόζ όφειλε να καλύπτει πρώτα τις ανάγκες του κράτους και μετά των πολιτών που αποτελούν την κολχόζ! Μα η παραγωγή μειώθηκε, δεν αυξήθηκε.
Το πρόβλημα δεν ήταν οι μεγάλοι στόχοι, μα, κατά τη Μόσχα, η τεμπελιά των αγροτών, εκτεταμένη κλοπή και απόκρυψη σοδειάς. Επίσης, η αδυναμία των κομματικών στελεχών να επιβάλουν πειθαρχία στην παραγωγή!
5. Για να οδηγηθεί στον σοσιαλισμό και μετά στον κομμουνισμό, η κοινωνία έπρεπε γρήγορα να εκβιομηχανιστεί. Για την εκβιομηχάνιση χρειάζονταν μηχανήματα (οχήματα, τρακτέρ, εκσκαφείς, τόρνοι, αντλίες, γεννήτριες κλπ.) που έπρεπε να εισάγονται από τη Δύση (συχνά Γερμανία ως το 1933). Αυτά πληρώνονταν με το συνάλλαγμα από την εξαγωγή σιτηρών. Χρειάζονταν επίσης ειδικευμένοι μηχανικοί, ηλεκτρολόγοι κλπ. και ήρθαν από την Αμερική της ανεργίας και ύφεσης, κυρίως, 100.000 να οικοδομήσουν τον σοβιετικό σοσιαλισμό.
Αντί να μειωθούν οι στόχοι, λοιπόν, αυξήθηκαν και για να συμπληρώνονται άρχισαν επιτάξεις κάθε φούχτας σπόρων. Ταυτόχρονα γίνονταν οι εκτελέσεις και οι εκτοπίσεις.
Οι αγρότες παντού λιμοκτονούσαν και συχνά τα πτώματα έμεναν άταφα. Μα ο Στάλιν και οι στενοί του (Μολότοφ και Καγκάνοβιτς) επέμεναν πως οι αγρότες υπονόμευαν την πορεία προς τον σοσιαλισμό σε συνεργασία με τις εχθρικές δυνάμεις καπιταλιστών και αποικιοκρατών.
Μόνο οι ορδές του Χίτλερ μετά την εισβολή (22 Ιουνίου, 1941) θα εξόντωναν περισσότερους σοβιετικούς πολίτες (και στρατιώτες).
6. Ο εθελούσιος αυτοβασανισμός των Ρώσων εκδηλώθηκε ίσως και στην πολιορκία του Λένινγκραντ από τους Γερμανούς στον 2o ΠΠ. Μερικοί ιστορικοί πιστεύουν πως τα μέτρα που ο Στάλιν πήρε για την ανακούφιση των κατοίκων ήταν θεληματικά ανεπαρκή.
Υπάρχουν μαρτυρίες πως στην πόλη οι ανώτεροι κομματικοί καλοπερνούσαν. Μα πέρα από αυτό υπήρχαν ασφαλείς διάδρομοι και στην ξηρά και, κυρίως, με το πάγωμα της μεγάλης λίμνης Λαντόγκα στα βορειοανατολικά της πόλης πάνω στην παγωμένη επιφάνεια. Έτσι πολύ μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού μπορούσε να είχε μεταφερθεί σε ασφαλή μέρη αντί να μένει εκεί και να λιμοκτονεί.
Οι Γερμανοί είχαν φθάσει στην πόλη και την είχαν περικυκλώσει από ανατολή και νότο μπλοκάροντας τους δρόμους και σιδηροδρόμους στις 8 Σεπτεμβρίου 1941. Οι κάτοικοι θα μπορούσαν να είχαν εκκενωθεί πολύ νωρίτερα καθώς η ορμητική προέλαση των Γερμανών ήταν ολοφάνερη από τον Ιούνιο που είχαν εισβάλει.
Οι Σοβιετικοί είχαν καταφέρει να χαρακωθούν στο βορειοδυτικό μέτωπο, στο νότιο και στο ανατολικό, το Βολχόβ. Μα οι κάτοικοι της πόλης (2 εκμ) δεν συνεισέφεραν τίποτα αφού δεν μπορούσαν να παράγουν τρόφιμα ή πολεμοφόδια. Θα μπορούσαν να είχαν μείνει τόσοι μόνο όσοι χρειάζονταν για νοσοκομεία και άλλες υπηρεσίες κυρίως για τους στρατιώτες , δηλαδή μερικές δεκάδες χιλιάδες άνδρες και γυναίκες. Αυτούς θα ήταν πολύ πιο εύκολο μετά να τους τροφοδοτούν – αντί τα εκατομμύρια.
Μα ο Στάλιν δεν ήθελε (ή οι σύμβουλοι του) τέτοια υποχώρηση. Έπρεπε οι κάτοικοι να “αντισταθούν”! Μα πώς; Αυτοί απλώς πέθαιναν….
Η πολιορκία κράτησε δυόμιση έτη, 900 μέρες και πέθαναν από ασιτία και τους γερμανικούς βομβαρδισμούς 800.000 άμαχοι, άντρες, γυναίκες, ηλικιωμένοι και παιδιά.
Ο φασισμός συνεχίζεται με τη στήριξη του μαζοχισμού και μιας υπερφίαλης πατριδοκαπηλίας που θέλει μια νέα αυτοκρατορική Αγία Ρωσία! Εκατομμύρια υποστηρίζουν τα δικτατορικά μέτρα του Πούτιν που τον έκαναν αιώνιο Πρόεδρο, προάγει την Κλεπτοκρατία, στέλνει χιλιάδες αντιφρονούντες στη φυλακή και δεκάδες χιλιάδες Ρώσους να σφαγιαστούν στην Ουκρανία για τη δική του φιλοδοξία!
