1. Έχουμε αναρτήσει πολλά άρθρα για τις διαφορετικές πτυχές της ελληνικής ή ελλαδικής ψυχοσύνθεσης. Και κάνω τον διαχωρισμό γιατί οι Έλληνες του εξωτερικού (και της Κύπρου) φανερώνουν διαφορετικές πτυχές όπου σπανίζει αυτή η κατάρα της εριστικότητας και εμφυλιοπολεμικής διχόνοιας.
Τα περισσότερα εστιάζονταν στην αρνητική πλευρά της ημιμάθειας και αμορφωσιάς, της ανοησίας και καθυστέρησης, της διχόνοιας και βάρβαρης αδελφοκτονίας, του πελατειασμού και της ρεμούλας, της εξαπάτησης κλπ.
Υπάρχει και η πτυχή των αριστευόντων (εδώ, στη χώρα και όχι μόνο στο εξωτερικό), μόνο που αυτή είναι κάπως περιορισμένη, εκ φύσεως ή εξ ανάγκης.
Το “αγγελικό και μαύρο φως” του ελληνικού χαρακτήρα παρουσιάστηκε σε όλη του τη λαμπρότητα και μαυρίλα στα πρώτα 7 έτη από την κήρυξη της Επανάστασης με δυο εμφυλίους, σφετερισμούς χρημάτων από δάνεια, σφαγή στην Τριπολιτσά των αμάχων και πλιάτσικο και άλλες όμοιες επιδόσεις, την ίδια ώρα που οι έντιμοι αγωνιστές πολεμούσαν τους Τούρκους κι άλλους μωαμεθανούς καταπιεστές.
2. Αν πάμε για λίγο στη Γερμανική Κατοχή και την απελευθέρωση, βλέπουμε την ίδια διαφορά. Αφενός οι γερμανοτσολιάδες και δωσίλογοι καθώς και οι παραλυμένοι πολιτικάντηδες κι ένας αλαζόνας βασιλιάς στο εξωτερικό. Μετά οι αθλιότητες των κομμουνιστών και ο αιματηρός Εμφύλιος.
Μα σε όλη την κατοχή υπήρχαν και αυτοί που εργάζονταν ταπεινά, συχνά μεμονωμένα και ανώνυμα για την ασφάλεια και πρόοδο του έθνους.
Υπήρχαν και τα εξαιρετικά πρόσωπα που δραστηριοποιήθηκαν με μεγάλη αυτοθυσία όπως η Παπαδάκη και η Καραγιάννη, που βοήθησαν, μέσω των σχέσεών τους με Γερμανούς και δωσίλογους, να σωθούν Έλληνες της αντίστασης, Άγγλοι που είχαν ξεμείνει χαμένοι ή τραυματισμένοι στη σύγκρουση με τους Γερμανούς και, φυσικά, πάμπολλους Εβραίους. Επίσης, σαν την κα Ντίνα Μελπομένη (γένος Γιαννοπούλου), σήμερα 92 ετών και πολλούς άλλους.
3. Στα Γιαννιτσά πρόσφατα (Νοεμ. 2019) παραπλανημένοι έφηβοι έκαναν “ρατσιστική” πορεία κατά των μεταναστών με πανό που έγραφε:
“Απελάστε τους λαθραίους μετανάστες από την Ελλάδα.
Κλείστε τα σύνορα. Αλληλεγγύη στους Έλληνες.”
(Ας παραβλέψουμε και τα κακά Ελληνικά και το ότι αυτοί οι νεαροί υποκινούνταν μάλλον από άλλους μεγαλύτερους κι επιτήδειους ελληναράδες.)
Όμως ήταν στα Γιαννιτσά επίσης που επί εποχής Ειδομένης πολλές νοικοκυρές προσέφεραν ως και 2.500 μερίδες φαγητού μαγειρεμένες πρωί πρωί στις κουζίνες τους για να δοθούν βραδινά στους μετανάστες – με ψωμί από τους τοπικούς φούρνους. Έδιναν και ρούχα δικά τους μα και ρούχα που μαζεύονταν από όλη την επικράτεια, ταξινομούνταν στα Γιαννιτσά και διαμοιράζονταν ταπεινά πάλι και ανώνυμα!
Αυτή είναι η άλλη πλευρά του Έλληνα, η αληθινή λεβεντιά.
