Χαπάκιας
Είναι γνωστός τοις πάσιν ο διπλός ρόλος των επισκεπτών υγείας στα ιδιωτικά ιατρεία κυρίως. Να είστε βέβαιοι ότι δεν υπάρχει φαρμακευτική εταιρεία που να μην χρηματίζει, με διάφορους έμμεσους και άμεσους τρόπους, ιδιωτικούς ιατρούς και μη.
Εδώ και πολλά χρόνια, λόγω κατευθυνόμενης συνταγογράφησης από πολλούς ιατρούς, το κράτος (η εκάστοτε κυβέρνηση) αναζήτησε τρόπους μείωσης του όγκου διάθεσης φαρμάκων. Αποφάσισε, μετά από πολλές αντιδράσεις εκ μέρους των ιατρών, αυτοί να συνταγογραφούν τη δραστική ουσία και ο φαρμακοποιός να αποφασίζει ποιο φάρμακο θα δοθεί τελικά. Έτσι, πιέζει τον φαρμακοποιό να στραφεί σε γενόσημα φάρμακα. Επιπλέον, έχει ορίσει ένα πλαφόν πώλησης γενόσημων φαρμάκων κάτω από το οποίο το φαρμακείο θα έχει οικονομική επιβάρυνση (πρόστιμο). Εδώ υπεισέρχονται δύο παράγοντες που δεν επιτρέπουν στον φαρμακοποιό να πράξει ως άνω.
Ο πρώτος παράγοντας είναι ο ιατρός, στον οποίον δίνεται η δυνατότητα να προτείνει ένα φάρμακο που θεωρεί ο ίδιος κατάλληλο και να αναγράψει στη συνταγή: “αλλαγή ή άρνηση εκτέλεσης της συνταγής συνεπάγεται πλήρη ανάληψη ευθύνης από τον εκτελούντα (φαρμακοποιό)”…
Ο δεύτερος παράγοντας είναι ο ίδιος ο ασθενής. Οι εκάστοτε κυβερνήσεις δεν φρόντισαν να πληροφορήσουν τους ασθενείς για τα γενόσημα φάρμακα και, συνεπώς, είναι πολύ δύσκολο να αλλάξει κάποιος το φάρμακο που παίρνει τόσα χρόνια. Η ίδια η συνταγή αναγράφει: “βάσει του ΦΕΚ 64/Β/16-1-2014 δεν επιτρέπεται η χορήγηση μη γενόσημου εφόσον ο ιατρός έχει υποδείξει γενόσημο, εκτός εάν το επιλέξει ο ασθενής”. Έτσι, ο ασθενής εμμένει σε αυτό που παίρνει χρόνια, και δη πρωτότυπο. Για τους λόγους αυτούς δεν είναι στο χέρι του φαρμακοποιού να χορηγήσει γενόσημα και συνεπώς είναι άδικο να τιμωρείται με οικονομική επιβάρυνση. Είναι όμως μια εύκολη λύση για το κράτος: ενδεικτικά ένα μέσο φαρμακείο το 2018 υπέστη 4.000 ευρώ παρακράτηση.
Ένα άλλο παράδοξο παρατηρείται στις τιμές των φαρμάκων. Πριν 7-8 χρόνια, πολύ γνωστό φάρμακο για τον διαβήτη κόστιζε περίπου 130 ευρώ. Κατόπιν σταδιακής οικονομικής πίεσης από το Υπουργείο Εμπορίου, η τιμή έχει μειωθεί περίπου στα 40 ευρώ. Το ίδιο συνέβη και με εκατοντάδες άλλα φάρμακα. Αυτό, διότι τώρα πλέον οι τιμές των φαρμάκων καθορίζονται βάσει του κατώτατου μέσου όρου των τριών πιο φθηνών χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εύλογα λοιπόν κάποιος θα αναρωτηθεί τι ποσοστό κέρδους είχε η φαρμακευτική εταιρεία πριν και τι τώρα. Πώς συνεχίζει να διαθέτει φάρμακα με τέτοια μείωση τιμής και επιπλέον να δίνει γερές εκπτώσεις στις φαρμακαποθήκες και στα φαρμακεία και πλούσια δώρα στους γιατρούς, με επιπρόσθετο το μεγάλο έξοδο (βάρος) του clawback;
Τι είναι αυτό; Λόγω κρίσης, εφαρμόστηκε ένα νέο εισπρακτικό μέτρο, το λεγόμενο Clawback ή Rebate για σχεδόν όλους τους εμπλεκόμενους στον χώρο της υγείας. Δηλαδή ποσοστιαία επιστροφή χρημάτων στον ΕΟΠΥΥ ανάλογα με τον τζίρο του εμπλεκόμενου παρόχου. Όπως καταλαβαίνουμε, για τις φαρμακευτικές εταιρείες με τους υπέρογκους τζίρους ανάλογο θα είναι και το clawback.
Ενδεικτικά για το 2016 η επιστροφή βάση τζίρου των φαρμακευτικών εταιρειών προς τον ΕΟΠΥΥ ήταν 744 εκμ ευρώ.
Ένα τρίτο παράδοξο συναντάμε στις ηλεκτρονικές συνταγές των ιατρών, που κάθε τέλος του μήνα κατατίθενται στον ΕΟΠΥΥ από τον φαρμακοποιό. Εάν στη συνταγή λείπει η σφραγίδα ή η υπογραφή του συνταγογραφούντος ιατρού και ξεφύγει από τον έλεγχο του φαρμακοποιού, ο ΕΟΠΥΥ περικόπτει όλο το ποσό της συνταγής εις βάρος του φαρμακοποιού. Εάν δηλαδή η συνταγή έχει γραφτεί στη Γλυφάδα και το φαρμακείο που την εκτέλεσε βρίσκεται στην Κηφισιά, ο φαρμακοποιός οφείλει να μεταβεί στη Γλυφάδα, στο ιατρείο του συνταγογραφούντος, για να βάλει σφραγίδα ή υπογραφή. Και σας διαβεβαιώνω ότι ο ιατρός που αμέλησε δεν ζητάει ούτε καν συγγνώμη, συχνότατα.
Ένα τέταρτο παράδοξο, πολύ κοινό στην καθημερινότητα ενός φαρμακείου, είναι όταν προσέρχεται στο φαρμακείο ασθενής κατόπιν επίσκεψης σε νοσοκομείο. Να αναφέρω πριν ότι κάποια ειδικά φάρμακα χρήζουν ειδικής συνταγής, φυλασσόμενης για δύο χρόνια στο φαρμακείο για τυχόν έλεγχο από την Υγειονομική Υπηρεσία της Νομαρχίας. Ο ιατρός του νοσοκομείου συχνότατα δίνει στον ασθενή χειρόγραφη απλή συνταγή. Εάν τώρα ο φαρμακοποιός τα χορηγήσει στον ασθενή, είναι παράνομος βάσει του νόμου, διότι δεν υπάρχει η ειδική συνταγή. Εάν δεν τα χορηγήσει, ο ασθενής θα υποφέρει…
Θα μπορούσαμε να γράψουμε άλλα τόσα.
