1. Δύσκολα φεύγουν παμπάλαιες συνήθειες – τόσο στο κράτος όσο και στο άτομο. Και η δυσκολία είναι η ίδια: συναισθηματισμοί. Μια μητέρα συνήθως συνεχίζει να διατρέφει και να στηρίζει τον ανεπρόκοπο γιο ακόμα και αν είναι υγιέστατος και έχει σπουδάσει μα προτιμά να μη βρίσκει εργασία και εισόδημα. Οι γονείς είναι σκλαβωμένοι σε μια ορθή παραδοσιακή ιδέα ενωμένης οικογένειας που όμως στρεβλώνεται από συναισθηματισμό για το “παιδί”.
Ομοίως ο ηγέτης μιας κυβέρνησης και του κόμματος υποκύπτει στον συναισθηματισμό πως πρέπει να βοηθηθούν, να αποκατασταθούν στελέχη που εργάστηκαν για τη νίκη και υποψήφιοι που απέτυχαν (έστω και αν η αποτυχία τους τους άξιζε).
Όπως οι γονείς αγνοούν το πραγματικό καλό των παιδιών, που θα έπρεπε να ωθηθούν να δουλέψουν και να αναλάβουν τις ευθύνες τους, έτσι και ο πρωθυπουργός αγνοεί το καλό της σύνολης Πολιτείας και των ευνοούμενων αποτυχημένων.
2. Ο κ. Μητσοτάκης έκανε μια πραγματικά πρωτοφανή προσπάθεια στις συνθήκες της εποχής μας να στελεχώσει την κυβέρνηση με εξωκοινοβουλευτικά ικανά πρόσωπα καθώς και το δικό του γραφείο.
Δυστυχώς απέτυχε, αν και σε μικρότερο βαθμό από προηγούμενους πρωθυπουργούς του δικού του ή άλλου κόμματος, να στελεχώσει με πραγματικά άξιους και ικανούς τεχνοκράτες τους κρατικούς οργανισμούς.
Πρώτο περίλαμπρο παράδειγμα ήταν ο διορισμός της κας Μαρίας Αντωνίου, πρώην βουλευτίνας Καστοριάς στο Γραφείο του Πρωθυπουργού στη “συμπρωτεύουσα” Θεσσαλονίκη. Αυτή η κυρία απέτυχε να επανεκλεγεί τον Ιούλιο (2019) και ζήτησε μάλιστα να γίνει υφυπουργός!
Δυστυχώς το κακό – και είναι πολύ μεγάλο κακό – προχώρησε.
3. Υπάρχουν Έλληνες και Ελληνίδες με προσόντα και ικανότητες, σε πολλές περιπτώσεις ανώτερες και από του πρωθυπουργού, που θα μπορούσαν να στελεχώσουν τις άθλιες εταιρείες του Δημοσίου.
Υπάρχουν εταιρείες συμβούλων, ελληνικές μα και πολυεθνικές που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα κι έχουν χρησιμοποιηθεί από τις κυβερνήσεις μας, για να βάλουν τους κατάλληλους ανθρώπους στις κατάλληλες θέσεις.
Οπότε δεν είναι δύσκολο εγχείρημα.
Αλλά η συνήθεια (και ο συναισθηματισμός που την τρέφει) είναι ισχυρή, βαθιά ριζωμένη στη νοοτροπία των πολιτικάντηδων.
Και ο Μητσοτάκης προτίμησε να διορίσει άχρηστα κομματόσκυλα στις ΔΕΚΟ και άλλους οργανισμούς αντί άξιους, επιλεγμένους για τις δεξιότητές τους.
Λέγεται κοροϊδευτικά από τη γνωστή ταινία “μαυρογυαλουρισμός”.
Είναι το κομματικό, πελατειακό κράτος.
Για να δούμε: θα γίνουν αξιολογήσεις αμερόληπτες;
4. Τέλη Αυγούστου, τέλη καλοκαιριού.
Όχι όμως τέλη κατεπειγόντων τροπολογιών που επικαλούνται κατεπειγόντως κατεπείγον νομοσχέδιο, παρά τη δήλωση μετά τις τροπολογίες Βούρτση πως αυτή η άθλια πρακτική δεν θα επαναληφθεί.
Επαναλήφθηκε και θα επαναληφθεί. Διότι κοκορόμυαλοι πολιτικάντηδες δεν μπορούν να συμπεριφερθούν διαφορετικά.
Έτσι θα πλακοστρώσουν πάλι τον δρόμο για την επάνοδο των Ακροδεξιών και Αναρχοαριστερών.
