1. Στις 19/3 ανεβάσαμε άρθρο της Ελ. Βαρβιτσιώτη που μας πληροφορεί πως είμαστε ουραγοί στην απονομή και άλλα θέματα της Δικαιοσύνης.
Ως πολίτες αντιλαμβανόμαστε τι σημαίνει αυτό;… Αμφίβολο.
Κατά μέσο όρο μια υπόθεση χρειαζόταν σχεδόν 200 μέρες για να εκδικαστεί το 2010. Το 2012 ο μέσος όρος ανήλθε σε σχεδόν 500 μέρες – ενώ στη Λιθουανία, καλύτερη στην ΕΕ, μόλις 50! Χειρότερες από την Ελλάδα είναι μόνο η Ιταλία και η Μάλτα.
Όσον αφορά την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, ανάμεσα σε 148 χώρες εμείς κατέχουμε την 84η θέση. Πάλι καλά. Θα μπορούσαμε να έχουμε ην 130η ή 140η.
Η κατάρτιση των δικαστών μας, δηλαδή το πόσο καλά έχουν εκπαιδευθεί, κατέχει την 6η θέση από το τέλος σε όλη την Ευρώπη.
Ως πολίτες κατανοούμε τη σημασία αυτής της στατιστικής;
Χρειάζεται να ανησυχήσουμε;
Και που γνωρίζουμε αυτή τη δυσμενή κατάσταση και ανησυχούμε, τι στο καλό μπορούμε να κάνουμε;
2. Το σύστημα δικαιοσύνης στη χώρα μας είναι σαθρότατο. Πάντοτε ήταν, από τότε που η Ελλάδα έγινε ανεξάρτητο κράτος.
Ας πάρουμε τους τελευταίους μήνες προτού ο Αείμνηστος εκλεγεί στην πρωθυπουργία “όλων των Ελλήνων” το 1981. Η κα. Ελένη Βλάχου, ιδιοκτήτρια της Καθημερινής αλλά και δημοσιογράφος με τακτικά άρθρα στην εφημερίδα της και βουλευτίνα Επικρατείας τότε, έγραψε (23/3/81): “Ποτέ στα τελευταία χρόνια ης Ιστορίας μας δεν έγινε σωστή και τίμια απονομή δικαιοσύνης”.
Ένα χρόνο νωρίτερα, ο επίτιμος Εισαγγελέας Εφετών, Π. Γ. Δελαπόρτας, είχε δημοσιεύσει το βιβλίο του Το Σημειωματάριο ενός Πιλάτου (Αθήνα, Θεμέλιο, 1980) στο οποίο εξέταζε καυστικά πολλές περιπτώσεις όπου “δεν έγινε σωστή και τίμια απονομή δικαιοσύνης”.
Ήταν μια σχεδόν απίστευτη καταγγελία για το ήθος της Ελληνικής Πολιτείας. Το καταπληκτικό γεγονός όμως ήταν πως κανείς νομικός, δικαστικός, υπουργός ή άλλος κρατικός αξιωματούχος, δεν έδειξε δημόσια να θορυβήθηκε ή έσπευσε να διαψεύσει την καταγγελία.
Ακόμα χειρότερα, κανείς δεν έκανε τίποτα να βελτιώσει την κατάσταση, ούτε τότε στην κυβέρνηση του Γ. Ράλλη ούτε μετά στις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ.
Αλλά ούτε και σήμερα, παρά τις θλιβερές αξιολογήσεις που δημοσιεύει ένας διεθνής επίσημος οργανισμός, κάνει κανείς κάτι. Και ο φυσικός νόμος της αδράνειας αναπόφευκτα θα επιφέρει επιδείνωση – όσο κι αν προσπαθεί το Ευρωπαϊκό task force να βελτιώσει τα πράγματα.
3. Έχουμε κάθε καλό λόγο να υπερηφανευόμαστε για τους αρχαίους μας φιλόσοφους. Όλοι οι καλλιεργημένοι άνθρωποι παντού στον κόσμο τους θαυμάζουν και τους μελετούν. Ένας μάλιστα Αμερικανός πανεπιστημιακός, ο Α. Ν. Whitehead, έγραψε στις αρχές του 20ου αιώνα πως όλη η φιλοσοφία της Δύσης αποτελεί υποσημειώσεις στον Πλάτωνα!
Ο φιλόσοφος μας λοιπόν γράφει στον διάλογό του Πολιτικός 297 Α-Β: “Δεν υπάρχει σφάλμα σε οτιδήποτε πράττουν οι σοφοί κυβερνήτες, εφόσον διατηρούν τη μια μεγάλη αρχή, να απονέμουν πάντοτε απόλυτη δικαιοσύνη με Λογισμό και μέθοδο για να προστατεύουν τους πολίτες και όσον είναι δυνατόν, από χειρότερους να τους κάνουν καλύτερους”.
Για τον Πλάτωνα η απονομή δικαιοσύνης είναι η πρώτη λειτουργία της κυβέρνησης, όπως η σοφία είναι η πρώτη ιδιότητα στον κυβερνήτη.
Η δικαιοσύνη μας σήμερα δεν είναι μόνο τυφλή: είναι και κουφή και σακατεμένη. Διότι προφανώς δεν υπάρχουν, κατά τον Πλάτωνα, σοφοί κυβερνήτες.
Υπάρχουν ίσως σοφοί ιερωμένοι;… «Εκ νυκτός ορθρίζει το πνεύμα μου προς Σε, ο Θεός…» ψέλνουν οι ευσεβείς χριστιανοί στον όρθρο της Μεγάλης Δευτέρας, αν θυμάμαι καλά, και ακούγεται να αντιφωνεί ο Κύριος – «Δικαιοσύνην μάθατε οι ενοικούντες επί της γης».
Δεν βαριέστε. Δύσκολα πράματα αυτά.
