Οι Εβραίοι κατακτήθηκαν ολοκληρωτικά από τους Ρωμαίους, εκδιώχθηκαν από τα πάτρια εδάφη τους τον 1ο αιώνα κε, διασκορπίστηκαν σε βορρά, νότο και δύση, παντού καταπιέστηκαν και κυνηγήθηκαν με πογκρόμ, διώξεις, λεηλασίες, εκτελέσεις και προσπάθειες γενοκτονίας – επί δύο χιλιετίες. Δεν υπάρχει άλλη περίπτωση έθνους που πέρασε τέτοια φριχτή εμπειρία. Και στην Ευρώπη, τουλάχιστον, ο πρώτος και μεγαλύτερος υπαίτιος ήταν παντού η επίσημη του Χριστού Εκκλησία.
Αρχικά μα και αργότερα, σε πολλές χώρες κι εποχές, οι Εβραίοι ήταν καλοδεχούμενοι διότι ήταν εργατικοί και δεν επενέβαιναν στα πολιτικά του τόπου. Σε πολλές περιπτώσεις, μάλιστα, όταν οι άρχοντες και βασιλιάδες ήθελαν χρήματα ξαφνικά δανείζονταν από Εβραίους, διότι ο χριστιανισμός απαγόρευε στους πιστούς να δανείζουν και μόνο οι (άπιστοι) Εβραίοι μπορούσαν να το κάνουν.
Μα από νωρίς οι πιστοί χριστιανοί βρήκαν τους Εβραίους ως αποδιοπομπαίο τράγο στον οποίο να φορτώσουν τις δυσπραγίες και συμφορές τους διότι αυτοί, πίστευαν, είχαν δολοφονήσει τον Σωτήρα Ιησού Χριστό παραδίνοντάς τον στους Ρωμαίους να τον σταυρώσουν. Αυτό έγινε δόγμα στις δυο Οικουμενικές Συνόδους στη Νίκαια 325 και 787 κε (Διέφυγε των θεόπνευστων εκείνων Πατέρων πως η σταύρωση ήταν προδιαγεγραμμένη ως Θεία Βούληση και πως τα τέσσερα Κανονικά Ευαγγέλια βρίθουν από αντιφάσεις και ιστορικές ανακρίβειες.)
Υπήρχαν θρησκευτικές δήθεν αιτίες μα αυτές συμπεριλάμβαναν και βλακωδέστατες δεισιδαιμονίες όπως ότι οι Εβραίοι έκαναν ‘Μαγικές’ τελετές κι έπιναν το αίμα νεαρών χριστιανόπουλων. Αυτή η φήμη ήταν ζωντανή σε ορισμένες περιοχές της Ελλάδας ως τον 2ο ΠΠ.
Έτσι στον Μεσαίωνα οι Εβραίοι δεν μπορούσαν να συμμετάσχουν σε συντεχνίες, ή εύκολα να γίνουν ιδιοκτήτες εδαφών ή ακόμα και να καβαλάνε άλογα. Μόνο σαράφηδες και δανειστές ήταν κι έμποροι περικλεισμένοι στη δική τους κοινότητα.
Κι έτσι εγέρθηκε η φήμη πως οι Εβραίοι ήταν φιλοχρήματοι, τσιγγούνηδες, απατεώνες κι εκμεταλλευτές των χριστιανών.
Στον 14ο αιώνα έγιναν φοβερές διώξεις στη Γαλλία (1348), Ισπανία (1341) και σε άλλες περιοχές. Το 1349 2.000 Εβραίοι κάηκαν ζωντανοί στο Στρασβούργο ενώ στη Φρανκφούρτη η Εβραϊκή κοινότητα εξολοθρεύτηκε. Το ίδιο έγινε στην Κολωνία, όπου 3.000 εξοντώθηκαν μετά από άγρια μάχη. Αλλά υπήρξαν πολλές άλλες διώξεις νωρίτερα, στη Γρανάδα (Ισπανία) το 1066 εξολοθρεύθηκαν 4.000!
Στη Μέση Ανατολή και Βόρειο Αφρική επίσης έγιναν διώξεις συχνά.
Το 1929 π.χ. έγινε η μεγάλη σφαγή στην Εβρώνα (Παλαιστίνη) όπου εξοντώθηκαν όλοι οι Εβραίοι που κατοικούσαν εκεί αιώνες!
Λίγο νωρίτερα στην Ευρώπη κυκλοφόρησε ένα χαλκευμένο έγγραφο ‘Πρωτόκολλο των Πρεσβύτερων της Σιών’ όπου διατυμπάνιζε την εβραϊκή συνωμοσία για παγκόσμια κατάκτηση.
Αυτό τόνωσε τον αντισημιτισμό των Γερμανών και ο Χίτλερ είχε πρόσθετη στήριξη για τις δικές του διώξεις και τελικά την επιστημονική εξόντωση 5 εκατομμυρίων Εβραίων.
Η εγκληματική αντισημιτική πολιτική συνεχίζεται με την ψευδέστατη προπαγάνδα πως οι Ισραηλινοί έχουν απαρτχάιντ εναντίον των Αράβων και καταπιέζουν ή εξοντώνουν ‘Παλαιστίνιους’, ενώ οι ίδιοι ήταν καταχωρημένοι και αναγνωρισμένοι διεθνώς ως Παλαιστίνιοι μέχρι το 1950!
