1. Δεν πιστεύω καθόλου τη (νέο-)δαρβινική θεωρία της εξέλιξης του ανθρώπου με τις ανεξήγητες τυχαίες, ή μάλλον ατυχηματικές (accidental) μεταλλάξεις και τη φυσική επιλογή σε ατομικό ή, συνηθέστερα, σε γενικότερη κλίμακα. Διότι δεν υπάρχουν αποδείξεις και κανείς δεν έχει παρατηρήσει πίθηκο να αλλάζει > πιθηκάνθρωπος > άνθρωπος. Αλλά προχωρώ στο ίδιο αυτό πεδίο της (νεο-)δαρβινικής εξέλιξης, αφού είναι μια δυνατότητα πιστευτή από πολλούς.
Στα προηγούμενα εξετάσαμε την εξέλιξη του ζωντανού κυττάρου (τυλιγμένο σε πυκνό μυστήριο) στα εκατομμύρια ζωντανά είδη μέσω διαίρεσης. Επίσης τη δημιουργία ποικιλόμορφων αναγκαίων οργάνων χάρη σε επιλεκτική διαφοροποίηση. Σημείωσα πως αρχικά η εσωτερική στοιβάδα κυττάρων (=ενδόδερμα) θα αναπτύξει το γαστρεντερικό σύστημα ενώ η εξωτερική (εξώδερμα) δίνει τους νευρώνες και θα αναπτυχθεί ως εγκέφαλος, νωτιαίος μυελός και νευρικό δίκτυο. Μια τρίτη στοιβάδα (μεσόδερμα) θα δώσει τα άλλα όργανα και συστήματα.
2. Ο ανθρώπινος οργανισμός, όπως κάθε άλλος, έχει ποικιλία οργάνων και ιστών. Τα όργανα (εγκέφαλος, καρδιά, πνεύμονες κλπ.) και τα συστήματα (αναπνευστικό, κυκλοφοριακό κλπ.) είναι πολλά. Οι ιστοί είναι βασικά τέσσερις: μυϊκός, λιπώδης, οστίτης (=κόκκαλα), νευρικός και το αίμα που τους τρέφει.
Οι γεωλόγοι κι άλλοι σχετιζόμενοι επιστήμονες (γεωχημικοί, γεωπόνοι κλπ.,), που αποδέχονται την ιδέα του πλανήτη μας ως έναν μεγάλο, ζωντανό οργανισμό ονόματι Γαία, βρίσκουν αρκετές αναλογίες με τον ανθρώπινο οργανισμό.
Όπως ο ανθρώπινος οργανισμός αποτελείται από ξεχωριστά κύτταρα, ποικιλόμορφα όργανα, συστήματα και τους προαναφερθέντες ιστούς αλλά είναι ένας ενιαίος κι εύτακτος οργανισμός, έτσι και ο πλανήτης συμπεριλαμβάνει πολλές μορφές πλασμάτων και σφαίρες ενεργειών (ατμόσφαιρα, βιόσφαιρα, ιονόσφαιρα κλπ.) με ποικίλα πεδία (μαγνητικό κλπ.) και συστήματα, όπως ωκεάνια και εναέρια ρεύματα, μα είναι ένας κι εύτακτος οργανισμός – το ενιαίο ζωντανό πλάσμα Γαία.
3. Παρότι φυτά, έντομα, πτηνά, τετράποδα και άνθρωποι, αυτά όλα τα πολυποίκιλα πλάσματα, επιδιώκουν τον δικό τους σκοπό επιβίωσης, οι ενέργειές τους ως σύνολο τείνουν να αντισταθμίσουν τις επιπτώσεις στην ευρύτερη περιβαλλοντική αλλαγή. Π.χ. καθώς το ατμοσφαιρικό διοξείδιο του άνθρακα αυξάνεται, η βλάστηση γενικά έχει περισσότερη τροφή και τα φυτά αναπτύσσονται σε φυσιολογικές συνθήκες και δεσμεύουν πιο πολύ διοξείδιο του άνθρακα το οποίο διοχετεύουν στα πετρώματα με τα ιζήματα ή κατακάθια τους.
Τα μεγα-οικοσυστήματα (biome-s), όπως ένα δάσος με τα πουλιά και τα ζώα και τις λίμνες και τα ρυάκια του, αντιστοιχούν περίπου με όργανα: η Αμαζωνία στη Νότιο Αμερική αποκαλείται “πνεύμονας” του πλανήτη. Μια αγέλη (ή πολλές αγέλες βουβαλιών) στη Μακεδονία επίσης συνιστούν ένα οικοσύστημα σε συνδυασμό με τα μέρη βοσκής, το χορτάρι, τα νερά της περιοχής και άλλους μικρότερους οργανισμούς.
Τα διάφορα οικοσυστήματα ανταλλάσσουν ενέργειες/ουσίες κι έτσι αλληλοεπιδρούν και αλληλοσυνδέονται στο εσωτερικό τους (έδαφος, υγρασία, σκουλήκια, μικρο-οργανισμοί, φυτά, αέρας, φως) και μεταξύ τους (αέρας, χημικές ουσίες, μικρο-οργανισμοί).
4. Οι αντιστοιχίες ισχύουν και για τους δομικούς ιστούς του σώματος.
Η Γαία επίσης έχει τους δικούς της ιστούς.
Η λιθόσφαιρα είναι η πετρώδης και ορυκτή, στέρεη βάση του πλανητικού οργανισμού, όπως ο οστίτης ιστός (=κόκαλα) από ασβέστιο και φώσφορο κυρίως είναι η σκελετική βάση του ανθρώπινου σώματος και το κρατά όρθιο.
Η υδρόσφαιρα με τα νερά των θαλασσών και ωκεανών, τις λίμνες και τα ποταμίσια συστήματα, υπόγεια κι επίγεια, λειτουργεί όπως το πλάσμα στο αίμα που έχει, παρεμπιπτόντως, τη σύσταση των πρωταρχικών θαλασσών όπου, ίσως, όπως λένε οι εξειδικευμένοι, ξεκίνησε η ζωή στο πρωτόγονο κύτταρο. Οι παλίρροιες είναι ίσως όπως ο σφυγμός στην κυκλοφορία αίματος.
Η ατμόσφαιρα υπηρετεί τον μεγάλο πλανητικό οργανισμό όπως και τον ανθρώπινο δίνοντας όχι μόνο το οξυγόνο μα συμβάλλοντας επίσης στη μετακίνηση αερίων, θερμότητας ή κρύου και στην αποσύνθεση διάφορων υλικών, οργανικών και μη.
Η βιόσφαιρα με τα φυτά και τα ζώα της αντιστοιχεί με τον μυϊκό ιστό και τον λιπώδη όπου αποθηκεύεται ενέργεια, η οποία στο σωστό μέτρο μετατρέπει μια άγονη περιοχή σε εύφορη ενώ με υπερβολή και βία ερημώνει.
Η πηγή ενέργειας που τρέφει τον πλανήτη και τη βιόσφαιρά του είναι ο ζωοδότης ήλιος ο οποίος μετατρέπει τα ορυκτά στη λιθόσφαιρα, υδρόσφαιρα και ατμόσφαιρα σε τροφή για τη βιόσφαιρα και με τη φωτοσύνθεση που βοηθάει στην ανάπτυξη των φυτών παρέχει τροφή για πολλά μέλη της βιόσφαιρας.
Στα επόμενα θα εξετάσουμε και τον άνθρωπο που αντιστοιχεί στη νοόσφαιρα και τη νοημοσύνη που εκδηλώνεται σε ποικιλόμορφες ενέργειες.
