Νότης Παπαδόπουλος
Δεν ξέρω τι έχει παίξει σημαντικότερο ρόλο. Η αλαζονική διακυβέρνηση Τσίπρα, που έχει κουράσει αφόρητα με την παροιμιώδη διοικητική της ανεπάρκεια και τα ιδεοληπτικά κηρύγματά της, ή η προσμονή μιας καλύτερης ημέρας για τον τόπο, μιας ανάσας για όλους μας, που έχει αίφνης γιγαντώσει τις προσδοκίες για μια νέα κυβέρνηση.
Στην Ελλάδα τρελαινόμαστε για Μεσσίες και μάγους, που με το μαγικό τους ραβδί μεταμορφώνουν εν μια νυκτί τον μίζερο κόσμο μας. Αυτή, εξάλλου, ήταν η ανάγκη του κόσμου που έφερε τον κ. Τσίπρα στην εξουσία – ένας ταλαντούχος και χαμογελαστός σαραντάρης υποσχέθηκε τα πάντα στους πάντες, ότι θα φέρει χωρίς κόπο και θυσίες την Ελλάδα πίσω στην εποχή της αστακομακαρονάδας. Ο ΣΥΡΙΖΑ από 4,6% το 2009 έγινε αξιωματική αντιπολίτευση το 2012 με 26,8% και κυβέρνηση τον Ιανουάριο του 2015 με 36,3%. Και επέζησε –επανεξελέγη τον Σεπτέμβριο του 2015– ακόμη και μετά το εξάμηνο της παλαβής διαπραγμάτευσης, που οδήγησε τη χώρα στα πρόθυρα του Grexit, έφερε το τρίτο μνημόνιο και την επιστροφή για τρία ακόμη χρόνια στη βαθιά λιτότητα, ενώ κόστισε σχεδόν 100 δισ. ευρώ.
Τώρα, μετά το σκάσιμο της «φούσκας» Τσίπρα, ο νέος Μεσσίας είναι ο Μητσοτάκης. Στις ευρωεκλογές η Ν.Δ. πέτυχε συντριπτική νίκη με 9,5 ποσοστιαίες μονάδες διαφορά, ενώ όλα δείχνουν ότι στις κάλπες της 7ης Ιουλίου το φαινόμενο θα επαναληφθεί.
Ο κόσμος περιμένει πάλι θαύματα. Μείωση φόρων εν μια νυκτί, δεκάδες ξένες επενδύσεις με το καλημέρα, χιλιάδες θέσεις εργασίας και αλματώδη ανάπτυξη. Ακόμη και την Εθνική Ελλάδος να διεκδικεί το Euro. Τα πρώτα δείγματα γραφής του κ. Μητσοτάκη είναι ενθαρρυντικά. Οχι για μάγος αλλά για σοβαρός κυβερνήτης. Είναι μετρημένος και αποφασιστικός, δεν υπόσχεται εύκολα κι έχει συγκεκριμένο σχέδιο. Ομως η Ελλάδα είναι μια τριτοκοσμική χώρα στην Ευρώπη. Με χρόνιες παθογένειες και νάρκες σπαρμένες παντού. Ο δημόσιος τομέας υπολειτουργεί, πολλοί επιχειρηματίες είναι κρατικοδίαιτοι, υπάρχει μεγάλη αντίσταση από κάποιους που δεν θέλουν να ξεβολευτούν και να αλλάξουν. Ο κ. Μητσοτάκης θα πρέπει να ξεπεράσει τον εαυτό του. Να βρει ισχυρούς συμμάχους μέσα στην κοινωνία για να προχωρήσει αμέσως μπροστά, να φέρει τη χώρα στην κανονικότητα και να γυρίσει τη ρόδα της ανάπτυξης. Οσο τον βλέπουν ακόμη σαν Μεσσία.
Πηγή: Καθημερινή
