Σωκράτης Τσιχλιάς
Λεπτομέρεια, θα μου πείτε, σιγά το θέμα. Και τι έγινε που ο Π. Καμμένος, ενοχληθείς από την οξεία κριτική του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του Ποταμιού Γ. Αμυρά, ο οποίος αγόρευε από το βήμα του Κοινοβουλίου την Τετάρτη, τον διέκοψε γελώντας από τα έδρανα των υπουργών λέγοντάς του το αδιανόητο «Για νυφούλα, πάντως, καλό σας βλέπω»! Επιχείρησε έτσι να του κόψει τον βήχα, να ξεκαθαρίσει στην αίθουσα ποιοι είναι οι άνδρες και ποιοι όχι, να υπενθυμίσει στο πανελλήνιο το ήθος και την αισθητική που έχει επιβάλει στον ΣΥΡΙΖΑ της Αριστεράς και της προόδου, στο όνομα του αντιμνημονιακού ανένδοτου κάποτε, της ανένδοτης μάχης του κακού με το καλό, του παλιού με το καινούργιο τους τελευταίους μήνες. Και είναι αυτός ο Π. Καμμένος ένα λαμπρό υπόδειγμα του καλού και του καινούργιου, ο δεξιός του λαού, ο συνοδοιπόρος των ανθρώπων που θα άλλαζαν την Ελλάδα και τον κόσμο.
Λοιπόν δεν βρέθηκε ούτε ένας από αυτούς τους αριστερούς αρχιερείς του πολιτικώς ορθού να βρει το θάρρος να μαλώσει τον συνέταιρο για τον απαράδεκτο σεξισμό και τη βία που φέρει η ρητορική του. Μήπως άλλωστε είχαν μιλήσει, είχαν διαμαρτυρηθεί, είχαν αρθρογραφήσει τότε που ο ίδιος άνθρωπος, με την ίδια σεξιστική αργκό μαχαλόμαγκα του ’50, θέλοντας να καταδείξει τη δουλικότητα των πολιτικών του αντιπάλων έναντι των ξένων, ούρλιαζε, στο Κοινοβούλιο πάλι, το ακαταμάχητο πολιτικό επιχείρημα «στα τέσσερα, εσείς στα τέσσερα». Υπονοούσε τότε, με τον τρόπο των φωτισμένων βεβαίως, εκείνων που παίρνουν μέρος στη μάχη του πολιτικά υγιούς με το άρρωστο, ότι οι πολιτικοί του αντίπαλοι έχουν υποκύψει, με συγκεκριμένη μάλιστα στάση, στις ανομολόγητες σεξουαλικές ορέξεις των ξένων. Μόνο με τέτοιες μεταφορές ξεδίνει ο άνθρωπος που τέσσερα χρόνια τώρα είναι υπεύθυνος για την άμυνα της χώρας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ συμπολιτεύτηκε με ό,τι πιο συντηρητικό, ασυνάρτητα μισαλλόδοξο, παλιομοδίτικο και αγοραία εθνικιστικό διέθετε η πολιτική αγορά. Εκανε γαργάρα πολιτικές αστοχίες, μιλιταριστικές επιδείξεις, άσκηση προσωπικής εξωτερικής πολιτικής. Αντιπαρήλθε ως θέμα στυλ το «στα τέσσερα», τη γραβάτα με τα πέη και προφανώς την προχθεσινή «νυφούλα». Λεπτομέρειες άλλωστε μπροστά στην επίτευξη του μεγάλου στόχου να έρθει και να μείνει για πρώτη φορά κάποια Αριστερά στην εξουσία. Στις λεπτομέρειες όμως, εκεί ακριβώς κρύβεται ο Διάβολος. Η αριστερά του Αλ. Τσίπρα μοιάζει με τη Δεξιά του Καμμένου σε μια ανατριχιαστική για τη δημοκρατία «λεπτομέρεια»: δεν υπάρχουν όρια που δεν μπορούν να ξεπεραστούν, κανόνες που δεν μπορεί να καταπατηθούν. Πρόκειται για τις δύο όψεις ενός καινοφανούς κυνισμού.
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
