Σήφης Πολυμίλης
«Δεν μισώ το ΠαΣοΚ, ίσα-ίσα το νοσταλγώ», έλεγε σε ανύποπτη στιγμή ο κ. Τσίπρας, το 2011, στη συνέντευξή του στη ΔΕΘ. Ηταν η εποχή που το ΠαΣοΚ, κατά τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ – αλλά και την πλειονότητα των Ελλήνων, όπως αποδείχθηκε αργότερα -, συγκέντρωνε την οργή και την απαξία, γιατί έσωσε τη χώρα από τη χρεοκοπία υιοθετώντας τα περιβόητα μνημόνια.
Εκτοτε βέβαια τα μνημόνια έγιναν καθεστώς και ο κ. Τσίπρας πρωτοπόρος στην εφαρμογή τους διά της γνωστής μεθόδου της κυβίστησης. Η νοσταλγία όμως φαίνεται ότι παρέμεινε, διάφοροι (και διάφορες) γνωστοί και μη εξαιρετέοι παλαιοπασόκοι ενσωματώθηκαν στο άρμα της εξουσίας, ψηφίζοντας και εφαρμόζοντας όσα πριν είχαν καταγγείλει ως εθνική προδοσία.
Γιατί βέβαια το ΠαΣοΚ που νοσταλγούσε ο κ. Τσίπρας ήταν η χειρότερη εκδοχή του. Των παροχών με δανεικά, των πελατειακών σχέσεων, του βολέματος των κολλητών, της πολωτικής σύγκρουσης και των λαϊκίστικων υποσχέσεων και μεθοδεύσεων. Αυτό το ΠαΣοΚ ονειρεύεται να υποκαταστήσει, βρίσκοντας πρόθυμη στήριξη και από ορισμένους πάλαι ποτέ κήνσορες του εκσυγχρονισμού, που σήμερα θεωρούν ότι Κεντροαριστερά χωρίς ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να υπάρξει.
Προφανώς, για τους υποστηρικτές αυτής της λογικής μικρή σημασία έχουν τα όσα ζήσαμε τα τρία αυτά χρόνια και τα όσα συνεχίζουμε να βλέπουμε καθημερινά γύρω μας. Ακολουθούν, φαίνεται, τη μακιαβελική λογική, με βάση την οποία πετυχημένοι ηγεμόνες είναι αυτοί που «έδιναν μικρή σημασία στον λόγο τους και ήξεραν να εξαπατούν με δόλο τα μυαλά των ανθρώπων».
Αμφιβάλλω αν ο κ. Τσίπρας έχει διαβάσει ποτέ τον «Ηγεμόνα», αλλά τη συνταγή του την ακολουθεί πιστά. Δεν είχε – και δεν έχει – κανέναν ηθικό ενδοιασμό να κάνει το άσπρο μαύρο, να δημαγωγεί και να λαϊκίζει ασύστολα, να συνεργάζεται με τους Καμμένους και να στοχοποιεί τους αντιπάλους του ως… ακροδεξιούς. Να σηκώνει κουρνιαχτό κατά της διαπλοκής των ΜΜΕ και την ίδια ώρα να προωθεί με όλα τα μέσα ένα ελεγχόμενο σύστημα ενημέρωσης στα πρότυπα των τσαβίστας.
Το μόνο που ενδιαφέρει τον κ. Τσίπρα είναι η διαιώνιση της παραμονής του στην εξουσία.Το επεσήμανε άλλωστε και η πρωθυπουργική σύζυγος: πήραμε την κυβέρνηση αλλά όχι την εξουσία. Οπότε έχουμε καιρό μπροστά μας…
Οσο για την υποτιθέμενη σοσιαλδημοκρατική μεταμόρφωση που επιδιώκει δεν φαίνεται καν στον ορίζοντα. Οι ευρωσοσιαλιστικές παρέες που, για δικούς τους, ευκαιριακούς λόγους, τον έχουν προσεγγίσει είναι χρήσιμες για όσο καιρό τον βολεύουν, παράλληλα βέβαια με τους εθνολαϊκιστές συμμάχους και οπαδούς του. Αλλωστε, εδώ που τα λέμε, ούτε το ΠαΣοΚ που νοσταλγούσε απέκτησε ποτέ έναν σαφή και καθαρό σοσιαλδημοκρατικό χαρακτήρα.
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
