Μιχάλης Τσιντσίνης
Ο,τι τελειώνει ωραία, αρχίζει με πόνο. Η οδυνηρή υπογραφή της σύμβασης για την παραχώρηση των δεκατεσσάρων περιφερειακών αεροδρομίων τελείωσε με το 1,234 δισεκατομμύριο που ο πρωθυπουργός χαιρέτιζε χθες πανηγυρικά ως ψήφο εμπιστοσύνης στην ελληνική οικονομία. Αυτό που φαινόταν σαν μελοδραματικός αυτοσχεδιασμός, όταν ο Χρήστος Σπίρτζης εξέφραζε τον πόνο του για το γεγονός ότι αναγκαζόταν να επικυρώσει μια συμφωνία που παρέλαβε έτοιμη, αποδείχτηκε μαζοχιστική ευφυΐα. Δάκρυ–λίπασμα.
Με εκείνη την εμβληματική «κατάθεση ψυχής», ο Σπίρτζης είχε πάντως καταφέρει να συμβολίσει –με παραστατικότητα που έκτοτε δεν ξεπεράστηκε– την ικανότητα της κυβέρνησής του να αφήνει τις αντιφάσεις της να χάσκουν σε κοινή θέα. Και να τις προσπερνάει χωρίς να βυθίζεται μέσα τους.
Περισσότερο και από τους ακραιφνείς συριζαίους, ο πασοκογενής υπουργός Υποδομών είναι αντιπροσωπευτικός των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Είναι έδρα των καταστατικών τους αντιφάσεων. Η σταδιοδρομία του στον παραπασοκικό στίβο του συνδικαλισμού δεν τον εμπόδισε να υπερθεματίζει στην καταγγελία του παλαιού συστήματος. Ούτε η αλλότρια πολιτική του καταγωγή επιβράδυνε την ανέλιξή του στην πυραμίδα της νέας εξουσίας. Το αντίθετο.
Η προϋπηρεσία του μάλλον επιτάχυνε την ενσωμάτωσή του στο συριζαϊκό πρότζεκτ, που στην αρχή έπασχε από την τεχνογνωσία του είδους που διέθετε ο Σπίρτζης.
Βοήθησε βέβαια και ο ίδιος τον εαυτό του. Τον βοήθησε όχι μόνο επιχειρησιακά, αλλά και ρητορικά, υπερασπιζόμενος την κυβέρνηση στα media με τη φλόγα του νεοπροσήλυτου. Με τον ζήλο του πιστού που δεν φοβάται μήπως εμφανιστεί ως τσιπρικότερος του Τσίπρα.
Αλήθεια, όμως· ποιος έχει το κουράγιο να ζυγίσει πόσο ΠΑΣΟΚ και πόσον ΣΥΡΙΖΑ φέρει σήμερα ο Σπίρτζης; Αυτές οι επιμειξίες είναι τόσο παλιές που δεν λογίζονται πια για επιμειξίες, αλλά για τετελεσμένες διασταυρώσεις. Μόνο το εναπομείναν ΠΑΣΟΚ τάχα σοκάρεται που ο Σπίρτζης βαφτίζει τις σήραγγες «Ανδρέα Παπανδρέου» και διεκδικεί, ανοιχτά και κατακούτελα, την κληρονομιά του ονόματος. Μόνο το ΠΑΣΟΚ, από άχαρη υποχρέωση, υποδύεται αιφνιδιασμό, σαν να συνειδητοποίησε μόλις ότι του ξάφρισαν την προ πολλού λεηλατημένη λειψανοθήκη του.
Αν κάτι προσθέτει η καμπάνια της κορδέλας που εκτυλίσσεται υπό την ενορχήστρωση του Σπίρτζη, είναι ότι οπλίζει το σκυρόδεμα της συριζαϊκής ταυτότητας με ένα ακόμη χαρακτηριστικό της παλαιοπασοκικής παράδοσης. Εβλεπες τη σκηνογραφία στα Τέμπη και στην Παναγοπούλα και φοβόσουν ότι ο πρωθυπουργός ήταν έτοιμος να εκστομίσει, από ιερόσυλο lapsus, ότι «να, ορίστε, το ΠΑΣΟΚ μιλάει με έργα».
Πηγή: Καθημερινή
