1. Ενώ πολλοί στη Δύση φωνασκούν για την απουσία της ελεύθερης έκφρασης στην Κίνα, οι Κινέζοι που δεν νοιάζονται προχωρούν ραγδαία στη δημιουργία υποδομών και πραγματικού πλούτου, δηλαδή πραγματικών αγαθών και υπηρεσιών αντί παράπλευρων παραγώγων, δηλαδή εικονικού πλούτου με χρηματοπιστωτικά κόλπα που συνηθίζουν οι δυτικές οικονομίες.
Βέβαια, και οι Κινέζοι θα ήθελαν ίσως μεγαλύτερη ελευθερία έκφρασης.
Αλλά τι να την κάνουν τα εκατομμύρια των χωρικών που δεν είχαν να φάνε και να ντυθούν πριν μερικές δεκαετίες;
Τώρα έχουν και να φάνε και να ντυθούν και να στεγάζονται άνετα. Υπάρχουν ψυγεία και τηλεοράσεις και ηλεκτρικά πλυντήρια και σίδερα. Υπάρχουν δρόμοι και αμάξια και λεωφορεία και σιδηρόδρομοι και αεροπλάνα. Υπάρχουν σχολεία και πανεπιστήμια για όλους.
Υπάρχουν τα αγαθά και υπάρχει σταθερότητα.
2. Πολλοί θεωρούν τους Κινέζους εχθρικούς προς τη Δύση. Κάνουν λάθος, νομίζω. Οι Κινέζοι είχαν πολέμους με άλλους, μα ουδέποτε στην ιστορία τους επιδίωξαν να κατακτήσουν άλλους λαούς και να δημιουργήσουν, σαν τους Ρωμαίους ή τους Μογγόλους, μια εκτενή αυτοκρατορία.
Νομίζω πως εμείς στη Δύση δεν προσπαθήσαμε αρκετά να κατανοήσουμε τους Κινέζους. Στον 19ο αιώνα οι Ευρωπαίοι (και Αμερικανοί) εκμεταλλεύτηκαν αισχρά τον λαό. Μετά ήρθε δυστυχώς ο Μάο με τις παρανοϊκές ιδέες του και τις απειλές κατά της καπιταλιστικής Δύσης («χάρτινη τίγρη»).
Αμερικανοί σαν τον Τραμπ, τον Πομπέο και του συνεργάτες τους Ρεπουμπλικάνους, βλέπουν εχθρική απειλή στην Κίνα μα μόνο επειδή δεν καταλαβαίνουν κι επειδή φοβούνται πως χάνουν την πρωτοκαθεδρία στην οικονομία.
Αλλά οι ίδιοι φταίνε για την επιβράδυνσή τους. Τα χρηματοπιστωτικά παράγωγα, ασφάλειες, δάνεια, υποθήκες, αυξήσεις αξιών μετοχών κλπ., δεν είναι πραγματικός πλούτος αλλά τίτλοι που διεκδικούν πλούτο!
3. Στην Αμερική και άλλες δυτικές Δημοκρατίες κυριαρχούν χρηματιστές και δικηγόροι καθώς τίτλοι διεκδικήσεων πλούτου πετούν από ένα γραφείο σε άλλο, από μια εταιρεία (corporation) σε άλλη. Λίγες επιχειρήσεις προσπαθούν να βελτιώσουν τα αγαθά και τις υπηρεσίες τους και να μειώσουν κόστη.
Ακριβώς το αντίθετο γίνεται στην κομμουνιστική Κίνα! Εδώ αφθονούν ηλεκτρο-μηχανικοί, επιστήμονες και τεχνοκράτες. Οι χρηματιστές και δικηγόροι, αντίθετα, είναι ελάχιστοι.
Οι Κινέζοι έχουν μελετήσει επαρκώς κι ενδελεχώς τη Δύση σιωπηλά. Πήραν όλα τα πρακτικά καλά για να απογειώσουν την οικονομία τους.
Γι’ αυτό σήμερα έχουν την 1η θέση στη βιομηχανική παραγωγή με 28,4% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος, ενώ η Αμερική έρχεται 2η με 16,6% του δικού της ΑΕΠ. Είναι μεγάλη διαφορά.
