1. Συχνά ακόμα και από διανοούμενους και διαβασμένους ο φασισμός συγχέεται με τον απολυταρχισμό, μοναρχισμό ή ολοκληρωτισμό.
Ο φασισμός, κατ’ εμέ, διαφέρει σε πολλές σημαντικότατες σκέψεις από τα άλλα καθεστώτα. Στον απολυταρχισμό, μπορεί να λείπει το στοιχείο της δημοκρατίας και συμμετοχής (τάξεων) του λαού, μα ο ηγεμόνας (ή μια μικρή ομάδα) θα ενδιαφερόταν για το σύνολο Έθνος, την Πολιτεία, και θα είχε αρκετή γνώση για να προωθεί μέτρα ή πολιτικές προς εκείνο τον σκοπό – τη βελτίωση των συνθηκών ζωής γενικά.
Γίνονταν παρεκτροπές, παραβάσεις κι ευνοιοκρατικές πράξεις; Βεβαίως, συχνά στη γνωστή μας ιστορία. Διότι δεν υπήρχε στη γενική νοοτροπία και λειτουργία του καθεστώτος η πρόνοια να εμποδίζονται από το ύψιστο αξίωμα της απόλυτης εξουσίας άνθρωποι άρρωστοι πνευματικά, έκλυτοι, καθυστερημένοι νοητικά και γενικά ανάξιοι και φαύλοι.
Ίσχυε ως γενική πρώτη αρχή η κληρονομικότητα ελέω θεού – αλλά σε ορισμένα καθεστώτα, όπως στην πανάρχαια Βεδική Ινδία, υπήρχαν οι απαραίτητες, αδήριτες δικλείδες ασφαλείας.
2. Υπάρχουν πολλοί ορισμοί περιγραφικοί του φασισμού από μελετητές του θέματος. Σχεδόν όλες αγνοούν τον ψυχολογικό παράγοντα ότι δηλαδή ο φασίστας δικτάτορας ξεκινάει για τη μεγαλοποίηση του προσώπου του σε δύναμη, εξουσία, καλοπέραση και πλούτο.
Η προσωπική μεγαλοποίηση σε εξουσία και πλούτο είναι κύριο κίνητρο. Δεύτερο κύριο στοιχείο είναι μια ιδεολογία (αδελφότητας, ελευθερίας, ισότητας π.χ.) που θα μετατρέψει κάπου στο μέλλον την κοινωνία σε παράδεισο.
Ο φασισμός από δω και πέρα μοιάζει με τα άλλα απολυταρχικά καθεστώτα . Πολεμά (πιο λυσσαλέα όμως) κάθε πολιτικό αντίπαλο. Επιδιώκει να κατακτήσει το μονοπώλιο της πολιτικής εξουσίας με κάθε δυνατό τρόπο νόμιμο ή παράνομο και να την κατακρατήσει μόνιμα. Για τον σκοπό αυτό θα χρησιμοποιήσει τρομοκρατία με λεκτικές απειλές και ύβρεις ως τα πιο βάναυσα, βίαια, δολοφονικά μέσα για την καταπίεση κι εξόντωση αντιπάλων. Μα δεν θα διστάσει επίσης να επιδιώξει κοινοβουλευτική δημοκρατική τακτική όπου συμφέρει ή να συμβιβαστεί και να συνεργαστεί με άλλες δυνάμεις ακόμα και αντιπάλων. Μετά, φυσικά, θα καταργήσει κάθε διαδικασία και θεσμό δημοκρατικής νομιμότητας.
3. Η φασιστική νοοτροπία ελλοχεύει σε πάρα πολλούς ανθρώπους σήμερα. Είναι αυτοί που ενώ βρίζουν χυδαιότατα, ξυλοκοπούν και γενικά επιδίδονται σε βιαιοπραγίες για να επιτύχουν κάποιο αντικοινωνικό σκοπό τους (να εμποδίσουν μια δημόσια παράσταση ή κάποιον αντίπαλο ομιλητή), οι ίδιοι επικρίνουν και βρίζουν ως φασίστες και καταπιεστές του λαού τους αστυνομικούς που προσπαθούν να επιβάλουν τη δέουσα δημοκρατική τάξη σε μια ή άλλη περιοχή.
Τέτοιοι οπαδοί του φασισμού είναι κάποτε οι ακροδεξιοί τύπου Χρυσής Αυγής (ή άλλου νέο-ναζιστικού μορφώματος) μα συχνότερα οι ψευτο-προοδευτικοί, ψευτο-δημοκράτες της Αναρχοαριστεράς που επιδιώκουν την κατάλυση του γνωστού μας σοσιαλδημοκρατικού πολιτεύματος.
Και υπάρχουν πολλοί ψευτοκεντρώοι, ψευτοδημοκράτες, ψευτοπροοδευτικοί συνήγοροι των αναρχοαριστερών χούλιγκαν που δικαιολογούν τις «διαμαρτυρίες τους, ενίοτε δυναμικές». Προσέξτε το «δυναμικές», επίθετο που υπονοεί βία!
Ποτέ δεν έχουμε τέτοιες βίαιες εκρήξεις από τα μεσαία στρώματα.
4. Πρόσφατα, στα μέσα Φεβρουαρίου, 2020 έγινε μια αισχρή επίθεση στην κατοικία του Άρη Πορτοσάλτε, γνωστού συντηρητικού δημοσιογράφου (στον ΣΚΑΪ). Οι βρισιές δε που τοιχογραφήθηκαν ήταν σκαιότατες αποκαλύπτοντας μια νοημοσύνη άγριων πιθηκανθρώπων.
Τέτοιοι δυστυχώς είναι οι κομουνιστές από τη δεκαετία 1930, τότε που δίχως ντροπή υποστήριζαν τον Στάλιν και τη συμμαχία του με τον Χίτλερ ενάντια στους ελεύθερους δημοκρατικούς πολιτισμένους λαούς της Ευρώπης και μετά το 1944-49 με την ανοικτή, αιματηρή ανταρσία τους κατά του φιλοδυτικού προοδευτικού καθεστώτος κοινοβουλευτικής βασιλείας (ή βασιλευομένης δημοκρατίας), μέχρι πρόσφατα οπότε οι μπρατσάκηδες μπράβοι του ΚΚΕ και χούλιγκαν των ευρύτερων αναρχοαριστερών διαδηλώνουν κι εμποδίζουν την κυκλοφορία στην Αθήνα ή απειλούν κι εμποδίζουν εργαζόμενους να εργάζονται.
Όταν ο Αμερικάνος ΥΠΕΞ ήρθε στην Ελλάδα τον Οκτώβριο 2019 για να συζητηθεί η βελτίωση των Ελληνο-Αμερικανικών σχέσεων, ο Ριζοσπάστης, το φερέφωνο του σταλινισμού, έγραψε (5/10/19): «Ούτε γη ούτε νερό [δηλ. βάσεις αεροπορικές ή θαλάσσιες, ή δώρα και φιλοξενία] στους φονιάδες των λαών! … Pompeo go home – η απάντηση του ελληνικού λαού στην κυβέρνηση και στον Αμερικάνο ΥΠΕΞ”.
5. Τώρα, εδώ και μερικές βουλευτικές εκλογές το ΚΚΕ παίρνει 5,5% με 6% των ψήφων. Προσέξτε, λοιπόν την πιθηκανθρώπινη, παραλογική, άγρια θρασύτητα – ένα 6% να εμφανίζεται ως «ελληνικός λαός» αγνοώντας το υπόλοιπό 94%!
Λίγο αργότερα η ίδια φυλλάδα των σταλινικών στρεβλωτών έγραψε για τον βουλευτή Μπογδάνο (και τον ΣΚΑΪ) πως ήταν χαφιές και αποκάλυψε προσωπικά στοιχεία ενός διαδηλωτή που συμμετείχε σε συγκέντρωση εναντίον των αμερικανικών βάσεων.
Μα δεν λέει πως ο λαμπρός αυτός αγωνιστής δημοσίως κλώτσησε πισώπλατα έναν αστυνομικό, πράξη που συνιστά έγκλημα (κατά του κράτους, ιδίως στα κομμουνιστικά καθεστώτα).
Αν εμείς βαράμε κατά του σοσιαλδημοκρατικού καθεστώτος και μη-αριστερών πολιτών είμαστε τιμημένοι λαϊκοί αγωνιστές. Αν οι κρατικές δυνάμεις προσπαθούν να επιβάλουν τάξη είναι καταπιεστές. Αυτή είναι η απλή φασιστική νοοτροπία.
