Ε1353: Κυβερνητική λειτουργία

Η ορθή κυβερνητική λειτουργία είναι πολύ πιο εύκολη από ό,τι νομίζουμε μα στις συνθήκες της εποχής μας εντελώς αδύνατη.

Η κυβέρνηση, ή πιο ορθά η διακυβέρνηση, μιας χώρας γίνεται με τον ίδιο τρόπο που διοικείται μια επιχείρηση ή άλλη μεγάλη οργάνωση. Ή ακόμα καλύτερα με τον τρόπο που κυβερνιέται ένα πλοίο, εμπορικό, επιβατικό ή πολεμικό. Το ρήμα «κυβερνώ» αρχικά χρησιμοποιούνταν για καράβια κι επειδή αναγνωρίστηκε ο παραλληλισμός μεταξύ πλοίου και Πολιτείας πέρασε και στη διοίκηση της Πολιτείας.

Υπνωτισμένοι όπως είμαστε από την αντίληψη της προόδου και ιδίως στις Δυτικές Δημοκρατίες με την αλματώδη ανάπτυξη των επιστημών και της τεχνολογίας και την άνοδο του βιοτικού επιπέδου (παρά τις όποιες ελλείψεις και την παρουσία άστεγων και άνεργων και φτωχών), πιστεύουμε γενικά πως η «δημοκρατία» με τις ελευθερίες και τις κρατικές παρεμβάσεις σε όλους τους τομείς της ζωής, είναι η πιο ιδανική μορφή. Αγνοούμε το απλό γεγονός πως πρόκειται για μια μορφή πρωθυπουργικής δικτατορίας.

Μα αγνοούμε κάτι ακόμα. Στον Ταοϊσμό, επανειλημμένα τονίζεται πως ο κυβερνήτης ή ομάδα κυβερνητών δεν πρέπει να επεμβαίνουν ή να επεμβαίνουν ελάχιστα, έτσι που οι πολίτες να μην αντιλαμβάνονται πως υπάρχει αυτή η «κυβέρνηση» και να μη γνωρίζουν καν τα πρόσωπα που τη διαχειρίζονται αλλά να νομίζουν πως οι ίδιοι «κυβερνούν»! Όμως αναγνωρίζεται πως η Χρυσή Εποχή εκείνη έχει περάσει και τώρα χρειάζεται κυβέρνηση που πρέπει να επεμβαίνει και να είναι γνωστή.

Το πέρασμα από την πολύ παλαιότερη Εποχή στη Μοντέρνα ας μην μας απασχολεί σε αυτό το άρθρο. Πρόκειται για κάθοδο ή ολίσθηση από ανθρώπους δίκαιους κι ενάρετους σε ανθρώπους με μειωμένη αρετή και αυξημένη ιδιοτέλεια, φουσκωμένο εγωισμό και άπληστες ορέξεις.

Ακόμα κι έτσι ο παραλληλισμός μεταξύ διακυβέρνησης ενός επιβατικού σύγχρονου πλοίου με την Πολιτεία ισχύει.

Ο πλοίαρχος, ο κυβερνήτης του πλοίου, δεν εκλέγεται από τους επιβάτες, ούτε από τους ναύτες που αποτελούν το προσωπικό του καραβιού. Ή διορίζεται από το Διοικητικό Συμβούλιο της ναυτιλιακής εταιρίας ή το πλοίο είναι δικό του καθώς και η επιχείρηση.

Ως καπετάνιος γνωρίζει Γεωγραφία – δηλαδή πως η Ρόδος και η Κρήτη είναι νότια των Αθηνών ενώ η Θεσσαλονίκη και Θάσος είναι βόρεια. Αν το δρομολόγιο του είναι Αθήνα – Χίος – Αθήνα δεν θα πάρει επιβάτες που θέλουν να πάνε σε άλλα νησιά του Αιγαίου ή σε άλλη χώρα. Γνωρίζει πως υπάρχουν άλλα επιβατικά που κάνουν διαφορετικά δρομολόγια κι έτσι συμβουλεύει ανάλογα τον κόσμο.

Γνωρίζει επίσης τα θαλάσσια ρεύματα, τους ανέμους και το κλίμα που επικρατεί σε διαφορετικούς μήνες του έτους στο Αιγαίο. Επιπλέον ενημερώνεται από τα διάφορα μετεωρολογικά δελτία.

Μετά, γνωρίζει πώς λειτουργούν οι μηχανές του πλοίου – μα και ιστία, έστω και αν δεν τα χρησιμοποιεί ποτέ. Γνωρίζει και αρκετά οικονομικά ώστε να ξέρει πως τα έσοδα του πλοίου από επιβάτες (και ίσως μερικές μικρές ποσότητες εμπορευμάτων) θα πρέπει να είναι μεγαλύτερα, και πάντως όχι μικρότερα από τα έξοδα (καύσιμα, μισθοί προσωπικού, τρόφιμα, καθαρισμοί, επισκευές).

Εδώ σίγουρα θα προσέξετε πως καμιά κυβέρνηση παρά τους οικονομολόγους βουλευτές και υπουργούς της δεν ξέρει αυτήν την απλή αρχή Οικονομικών: η χώρα είναι συνεχώς χρεωμένη καθώς δανείζεται από χρηματοπιστωτικά ιδρύματα διότι ξοδεύει πολύ περισσότερα από όσα κερδίζει!

Μα ο καραβοκύρης δεν κάνει όλες τις δουλειές μόνος του. Απλούστατα δεν θα προλάβαινε. Γι’ αυτό έχει τους αξιωματικούς βοηθούς που εποπτεύουν τα διάφορα τμήματα λειτουργιών στο πλοίο. Έχει τον αντιπλοίαρχο. Μετά είναι οι μηχανικοί. Είναι ο λογιστής που παρακολουθεί τη ροή εσόδων κι εξόδων. Έχει τους προμηθευτές τροφίμων και των άλλων αναγκαίων προμηθειών (καρέκλες, μαχαιροπήρουνα, σεντόνια, σκούπες κ.λπ.). Υπάρχουν, επιπλέον, ο αρχιμάγειρας, ο επικεφαλής των καμπινών και της καθαριότητας, ο ασυρματιστής και άλλοι για απλές ή πιο εξειδικευμένες εργασίες μέσα στο πλοίο. Δεν θα ζητήσει από έναν μάγειρα να κάνει τον ασυρματιστή, τον ασυρματιστή να κάνει τον μηχανικό και τον μηχανικό τον μάγειρα.

Και όμως, όπως γνωρίζετε, ο πρωθυπουργός διορίζει έναν γιατρό στο υπουργείο Δικαιοσύνης, έναν νομικό στο υπουργείο Υγείας και άλλους άσχετους σε άσχετα πόστα!

Δεν φταίει το σύστημα Δημοκρατίας ή έστω πρωθυπουργικής δικτατορίας. Οι ίδιοι οι κομματάρχες είναι διεφθαρμένοι και διαφθείρουν το σύστημα έτσι που παντού να υπάρχουν δυσλειτουργίες – γραφειοκρατία, ρουσφέτια, μίζες, λούφες κ.λπ.

Και οι ψηφοφόροι στην άγνοια και ιδιοτέλειά τους τα ανέχονται όλα!