Στη “συμπρωτεύουσα” Θεσσαλονίκη φανερώθηκε καθαρά το μέλλον της Ελλάδας. Αναφέρομαι στους νεολαίους μα και 30άρηδες που ξεχύνονταν μόλις ξεμυτούσε ο ήλιος στην παραλιακή λεωφόρο της πόλης. Σχεδόν αγκαλιασμένοι, όλοι από περιφρόνηση για τη ζωή τη δική τους, της οικογένειάς τους και άλλων γνωστών και αγνώστων.
Ναι στα νιάτα σου κάνεις τρέλες, δίνεις την παράστασή σου, δείχνεις την αμεριμνησία σου στον κίνδυνο και για τον θάνατο, ξέροντας πως δεν ήρθε η ώρα σου.
Μα εδώ πρόκειται για τον θάνατο των άλλων, μέριμνα για το καλό της κοινωνίας όλης.
Μακάρι όμως να ήταν μόνο τα “παιδιά”, οι χαρτζιλικοδίαιτοι που, όπως παρατηρούν οι πιο σοβαροί, δεν σηκώνονται πριν τις 11.00 με γεύμα 2-3:00μμ για να ξανακοιμηθούν τον ύπνο ομορφιάς (beauty-sleep) και μετά κοινωνική ζωή με σφηνάκια και χοροπηδήματα ως τις πρωινές ώρες.
Καλώς λοιπόν έκλεισαν οι παραλίες, όχι μόνο στη “συμπρωτεύουσα” μα και στον Βόλο, στην Πάτρα και όπου αλλού.
Την καλή αγωγή που δεν φρόντισαν να δώσουν οι χαζομπαμπάδες και οι χαζομαμάδες την επιβάλλει τώρα η Φύση με την πανδημία και μια κυβέρνηση που δεν συμμερίζεται την τσιπρική νοοτροπία “μπάτε σκύλοι…”
Μα αυτή η επιβολή περιορισμών δεν αναγνωρίζεται ως απαραίτητη θεραπεία όχι μόνο για τον κορωνοϊό αλλά και την επιδειξιομανία, την καλοπερασιά, την ανευθυνότητα και τη μαγκιά. Δεν αναγνωρίζεται δυστυχώς από τους γονείς που δεν θέλουν, λένε, τα “ακριβά” τους να περάσουν τις στεναχώριες τις δικές τους επί χούντας ή διωγμών ή εμφυλίου ή κατοχής!
Μετά, είναι και οι τρομεροί εκπαιδευτικοί που διδάσκουν αποφυγή καθηκόντων και καταλήψεις εν ονόματι της ελευθερίας.
Παιδιά είναι… Βεβαίως. Μα αδέσποτα και νοητικά πολύ αδύναμα. Και πώς θα ζήσουν όταν τελειώσουν τα χαρτζιλίκια; Πώς θα αναθρέψουν τα δικά τους παιδιά;…
Είναι όπως πάντα παράξενο. Αυτοί οι ματαιόδοξοι και άχρηστοι πλέον νεολαίοι να αποκαλούν “κορόιδα” και “κότες” τους νουνεχείς και νομιμόφρονες πολίτες που πειθαρχούν στα περιοριστικά μέτρα για χάρη αυτών των αχάριστων χούλιγκαν που μόνο να παίρνουν ξέρουν.
Αναφέρθηκα στην επαρχία (τέτοια είναι η Θεσσαλονίκη κι ας ακκίζεται ως “συμπρωτεύουσα”) μα στην Αθήνα των πρωτευουσιάνων η κατάσταση δεν είναι καθόλου καλύτερη.
Και τώρα με τη σταδιακή απελευθέρωση ο καλός Θεός να βάλει το χέρι Του.
